Kirpiklerinden Kuşlar Uçurdum

Benim Şehrim Yalnızlık

Medya: @siiristan-bul yetenekli gönül kuşunun objektifinden

Bir şapkanın altında gizli tüm yaşanmışlıklar
Yorgun, bitkin bir beden, sessiz çığlıklar
Yüzündeki isyankar kırışıklıklar
Bir ömrün han bekçisi soluklar

Parmakları nasırlı olur böyle adamların
Kimsesizliğin koynunda yalnızlıkları,
Ellerini bağışladı emek yoksunları,
En kötüsü sırtında kambur sabahlar...

Bir ömür, bir adam, bir hiçlik
Ne menem şey ölmeden bitmişlik
Kapkaranlık odalarda yetimlik,
Paslı ranzalarda bitli şairlik...

Gözlerinde intihar eden umut çığlıkları,
Boyanın markasız ucuz kokusu,
Hayatın dimdik uzun yokuşu,
Nefes kesen çaresizliğe çıkılır.

Gitme ışığı sorgusuzca odadan,
Bari sen terk etme gözleri dalmadan,
Umutsuzluğa yelken açmış insanlardan,
Kurtuluşun yok prangalarından...

Yorgun dizlerinde kalmadı derman,
Hissizliğe yazılan sözsüz destan,
Çocukluğunu çalan bütün yalanlar
Sol göğsüne acımadan vurur...

En çetin imtihanlar yüreklerin işi
Kalmamış ağzında sağlam tek dişi
Bir şiirin buruk, acıtan bitişi
Şair gönüllerde can bulur...