ពេលយប់ឈានមកដល់ជេយ៍កំពុងតែនៅក្នុងបន្ទប់ធ្វើការរបស់នាយ ដៃជើងកំពុងមមាញឹកតែចិត្តអត់មមាញឹកធ្វើការទេកំពុងគិតថាតើទៅលួងជុងវ៉ុនយ៉ាងមិចបើមនុស្សមិនដែលចេះលួងផង ចេះតែស្រែកសម្លុតចឹងនឹង
"ហឺយ ស្រ្ដេសណាស់វ៉ើយ"ជេយ៍ឈប់មើលឯកសារហើយយកដៃញីសៀតផ្កា
"យ៉ាងមិចក៏យ៉ាងមិចទៅឯងត្រូវតែលួងគេប្រពន្ធឯងតើសអាជេយ៍"ជេយ៍និយាយហើយងើបដើរទៅបន្ទប់រាងតូច
តុកៗ**
"ជុងវ៉ុន បើកទ្វារបន្តិច"ជេយ៍គោះទ្វារបន្ទប់រាងតូចពេលនោះជុងវ៉ុនក៏បើកនាយដើរចូលទៅមិនឲ្យរាងតូចនិយាយអីទាន់ទេជុងវ៉ុនក៏បិទទ្វារហើយដើរចូលមកដែរ
"ជុងវ៉ុនឯងខឹងយើងមែនទេ"ជេយ៍សួរ
"អត់ទេ អូនអត់បានខឹងទេ"ជុងវ៉ុនក្រវីក្បាលប្រកែក
"កុហកទេដឹងបើមិនខឹងហេតុអីមិននិយាយរកយើង"ជេយ៍សួរបកវិញមុនខឹងទេតែអត់និយាយរកនាយបីថ្ងៃណា៎
"អឺ ...អូនមិនដឹងនិយាយអី"ជុងវ៉ុន
"ឯងកុហក យើងដឹងថាឯងខឹង"ជេយ៍រាងចង់ខឹងវិញពេលរាងតូចមិនព្រមទទួលថាខ្លួនឯងខឹងនាយទើបគេទាញកញ្ឆក់ដៃជុងវ៉ុនឲ្យខ្លួនទាំងមូលនោះមកអង្គុយលើភ្លៅនាយព្រមទាំងសម្លុតគេបន្តិច
"អឹ បង....បងជេយ៍ លែងទៅ"ជុងវ៉ុនរាងចង់ខ្លាចវិញទៀតនេះមិនមកលួងទេមកសម្លុតគេថែមច្រើនជាងគេដឹងតើសថានាយមិនដែលមកម្ដងណាថាមិនសម្លុតគេទេ
"ឯងក្លាយជាក្មេងឌឺ ហើយមិនព្រមសារភាពតាំងពីពេលណា"ជេយ៍មិនលែងទេនាយឱបរឹតរសងកាយដែរកំពុងរើនោះខ្លាំងជាមុនទៀតចាំមើលរើបានដល់ពេលណា៎
"អ្ហឹក បងជេយ៍លែងទៅ.....ថប់ដង្ហើមណាស់"ជុងវ៉ុនព្យាយាមរើតែមិនបានផលសោះគេឱបខ្លួនណែនហើយ
"ឯងអាយុប៉ុន្មានហើយ"ជេយ៍សួរទឹកមុខវិញញញឹមខិលមក ពេលបានប៉ះសាច់ទន់ៗនឹងទឹកមុខស្រស់ស្អាតរបស់ជុងវ៉ុនហើយនាយចង់តែឱបក្រញិចក្មេងនេះឲ្យយំនៅក្នុងដៃនឹងទេហេតុអីឱបគេហើយខ្នាញ់យ៉ាងនេះ
"18......18ឆ្នាំ"ជុងវ៉ុនតបវិញទាំងរាងទាក់ៗព្រោះភ័យ
"ប៉ុណ្ណេះល្មមហើយ ស្រួលយើងមិនជាប់គុក"ជេយ៍និយាយឡើងតែប៉ុណ្ណឹងនាយគ្មានជាប់ទោសអីទេគ្រប់អាយុហើយ
YOU ARE READING
Novel Collection (Season 1)
Short Storyប្រភេទសាច់រឿងខ្លីៗ អាចនឹងមានពាក្យសម្ដីមិនសមរម្យជាច្រើនហាមអ្នកអាយុ18ចូលអានតែបើចូលហើយក៏ដឹងថាមិចដែរអត់ទទួលខុសត្រូវទេណា
