រីករាយក្នុងការអាន
ក្នុងបន្ទប់ជុងវ៉ុន
គ្រាន់តែចូលមកដល់ភ្លាមនាយកម្លោះ ផាក សុងហ៊ុនក៏ត្រូវឈរទាំងឱនមុខចុះភ្លាមៗមិនឲ្យឱនមិចបើចៅហ្វាយតូចគេកំពុងសម្លឹងគេនោះ
"ញញឹមបានណាស់ណ៎"សម្លេងនិយាយអត់ក្បាលអត់កន្ទុយក៏បន្លឺឡើងមើលក៏ដឹងថាខឹងប៉ុណ្ណាដែរ
"និយាយជាមួយក៏មិនតបមួយម៉ាត់ ត្រូវហើយយើងវាគ្មានតម្លៃសម្រាប់គេ"និយាយតែឯងក៏អឺអើតែឯង
សុងហ៊ុនគិតក្នុងចិត្ត:ចៅហ្វាយអញៗត្រូវតែទ្រាំ
"ហឹម យើងគ្មានតម្លៃស្រាប់ហើយតើនៅធ្វើអី មិនអីទេលោកអង្គរក្សនៅទីនេះចុះខ្ញុំជាអ្នកចេញ"ដល់និយាយយូរគួសមគេនៅតែមិនតបអារម្មណ៍អន់ចិត្តក៏កើតមានជុងវ៉ុនដើរចេញទាំងមុខក្រហមរកយំ
"ចង់ទៅណា"ជំហានជើងតូចៗក៏ត្រូវគេលើកឡើងផុតដី សុងហ៊ុនមិនឲ្យគេចេញបានទេនួក៏ចាប់លើកកាយល្អិតឡើង
"លែងខ្ញុំ ដាក់ខ្ញុំចុះភ្លាម អាប្រុសឆ្កួត"ដៃតូចជើងខ្លីៗក៏ខ្វៃៗលើដៃនាយក្រាស់ឲ្យគេដាក់ខ្លួនចុះ
"ផាច់*ពូកែងរម្លេះ នេះងរតាំងនៅមិនទាន់ចុះពីលើយន្តហោះ"សុងហ៊ុនទះគូទទ្រលុកទ្រលន់ឮសូរផាច់បុិនណាស់ងរគេតាំងពីនៅលើយន្តហោះមកម្ល៉េះ
"ហឹក~~ ឈឺ"ទឹកភ្នែកដែលមិនបានព្រៀងចង់ឲ្យស្រក់វាក៏បានស្រក់មកនាយតូចយំហូរទប់លែងជាប់ គូទមនុស្សណា៎មិនមែនឈើដែលមិនចេះឈឺទេ
"ប៉ុណ្ណឹងក៏ស្រែកថាឈឺដែរ?ចុះរាល់ដងទាំងខាំទាំងច្របាច់មិនស្រែកថាឈឺផង"សុងហ៊ុន
"អាឆ្កួត ហឹក មាត់អត់អនាម័យម្ល៉េះ"ជុងវ៉ុនយំផងជេរផងគិតទៅក្មេងនឹងឈ្លើយហើយឆ្នាស់ចឹងតើ
(The :ពាក្យសម្ដី🌚)
_______________________
ជេយ៉ុនឯណេះវិញនាយតូចកំពុងតែស្រោចផ្កាសុខៗពដលនោះក៏មានដៃមួយគូរមកចាប់ស្រវាឱបចង្កេះជាប់ធ្វើឲ្យនាយតូចភ្ញាក់ព្រើត
"លោក....លោកប្រុស"នាយតូចហៅដោយអារម្មណ៍ភ័យមិនទាន់បាត់លេងមកស្ងាត់ៗបែបនេះមិនភ័យទើបចម្លែក
YOU ARE READING
Novel Collection (Season 1)
Short Storyប្រភេទសាច់រឿងខ្លីៗ អាចនឹងមានពាក្យសម្ដីមិនសមរម្យជាច្រើនហាមអ្នកអាយុ18ចូលអានតែបើចូលហើយក៏ដឹងថាមិចដែរអត់ទទួលខុសត្រូវទេណា
