The Wrong Side

1. Bruised

Even een klein dingetje dit boek wordt alleen in p.o.v. van Ash geschreven. Ik zet het nog 1 keer erbij naar daarna niet meer :p

Ash
16 januari zondag 3:46
De regen kletterde op de straten. Mijn schoenen maakten kleine sop-geluidjes op de natte stoep. Ik had mijn capuchon over mijn hoofd getrokken maar die was nu al doorweekt. In verte hoorde ik een donderslag. Ik keek op buienradar. Het scherm van mijn IPhone verlichtte mijn ogen. Ik bestudeerde snel mijn scherm maar ik moest hem elke keer weer afvegen omdat er druppels op het scherm vielen. Het zou nog wel even zo door regenen. Jammer genoeg. Ik zou nog wel even moeten lopen. Ik wilde dat ik een fiets had alleen die had mijn moeder moeten verkopen vanwege de schulden. Mijn vader was weg gegaan toen hij hoorde dat mijn moeder zwanger was, hij kon het niet aan om voor een kind te zorgen. Hij had mijn moeder achtergelaten met geen baan, schulden en een kind. Dus ik was opgegroeid in armoede. Ik slofte wat sneller door de straten op mijn versleten gympen.

Ik deed de deur van mijn huis open. Heel zachtjes zodat ik geen geluid zou maken. De geur van alcohol hing gevaarlijk door de kamer. Mijn moeder mocht niet weten dat ik er was want ik kende haar als ze dronken was en dat was geen pretje. Ik maakte zachtjes mijn doorweekte veters los en stapte uit mijn gympen. Ik liep de trap op. Elke stap kraakte een beetje en ik was elke keer bang dat als ik erop stond dat de trap af zou breken. Maar dat gebeurde nooit.

Toen ik eenmaal boven was haalde ik opgelucht adem. Ik had de hele tijd mijn adem ingehouden alsof dat mij zou kunnen verraden. Toen ik zachtjes mijn kamerdeur opendeed stokte mijn adem in mijn keel. Ik probeerde de brok in mijn keel weg te slikken alleen het hielp niet. Mijn moeder stond daar. Grote wallen onder haar ogen, invallen ogen en een fles wijn met nog een kleine bodem erin. Het verbaast me dat hij niet helemaal op was eigenlijk. Ik blijf even verstijfd staan maar dan draai ik me om en begin te rennen. Te langzaam denk ik want als ik de 1e trede van de trap heb gehad voel ik een koude hand mijn been omsluiten. Nagels duwen in mij huid als mijn moeder mijn been naar achter trekt. Ik val languit onderuit waardoor mijn kin op een van de treden beland. Mijn tand schiet door mijn lip en ik proef bloed. Ik probeer mijn voet terug te trekken en ze laat los alleen daardoor val ik verder de trap af. Ik krabbel overeind en kijk naar mijn moeder. Ze staat daar even alsof ze bewusteloos is waardoor ik niet in staat ben om te vluchten. Ineens reageert ze en gooit de lege fles net boven mijn hoofd. Ik voel de scherven langs mijn gezicht en handen gaan. Snel ren ik naar de bank en verschuil me erachter. Ze zal zo dronken zijn dat ze het toch niet ziet. Na 15 minuten daar ineengedoken gezeten te hebben kom ik eronderuit. Ik rek mijn pijnlijke spieren uit terwijl ik opsta. Ik sluip naar het toilet en kijk in de spiegel. Er zitten 2 grote sneeën in mijn gezicht. 1 daarvan loopt van mijn kin tot net voor mijn oog, de andere op mijn linkerslaap. Ik pak snel een stuk toiletpapier en houd hem onder het water om mijn wonden schoon te maken. Het water kleurt langzaam rood. Ik was ook mijn handen. Ze trillen een beetje. Ik kijk weer in de spiegel. De rode sneeën steken fel af tegen mijn witte huid. Ze zullen wel littekens worden als ik ze zo laat dus ik zal hechtpleisters nodig hebben. Snel loop ik naar de kast waar het geld licht maar er ligt nu maar 1 euro. Waarschijnlijk heeft mijn moeder het uitgegeven aan die fles wijn. Het komt allemaal door mijn vader. Daardoor zitten we in de schulden. Ik pak snel de munt en hoop dat het genoeg is voor hechtpleisters. Ik trek mijn jas aan en smijt de deur dicht in de kou.

Hoofdstuk 2 geschreven in de auto!! Want ik ga naar Frankrijk. Lekker naar een camping. Alleen jammer dat als we aankomen het keihard onweerd maar oké het wordt daarna beter :D. Fijne vakantie!
*Bises, Sanne

*Bises zijn kusjes voor mensen die nog geen Frans hebben ;p