The Wrong Side

10. Daddy?!

20 januari woensdag 4:12
Ik zit te spelen op de gang met een blauw autootje. Ik maak zachte broem geluidjes terwijl ik hem over de donkerbruine vloer laat rijden. Het was al best laat maar ik wilde zo graag verder spelen dat ik niet naar bed ben gegaan. Ineens hoor ik een vaas tegen de muur kapot worden gegooid. De scherven vallen neer als regendruppels en laten zachte klinggeluidjes horen. Ik krimp ineen. Ik hoor mijn moeder schreeuwen, mijn vader schreeuwen, een klap en mijn moeder huilen en smeken. Ik ren de trap af om te kijken naar mijn moeder. Er zit een grote rode plek op haar wang die waarschijnlijk paars zal worden. Ze huilt en haar lichaam staat strak van de spanning. Ik keek haar aan en zij mij. Ik kijk achterom, de deur staat wagenwijd open en de wind laat de gordijnen omhoog vliegen alsof het vlaggen zijn. Ik ren snel door de deur. De wind is koud en ik heb alleen een dunne cars pyjama aan. Ik ril en ren snel naar de auto terwijl mijn vader de achterklep dicht gooit. Ik ren naar de voorkant en ga ervoor staan. Mijn vader kijkt me aan en stapt uit de auto. Hij tilt me op en geeft me een kus op mijn voorhoofd en zet me bij de voordeur. "Pas op je moeder, je bent nu de man in huis die voor je moeder moet zorgen. Hij grijp naar zijn zak en haakt er een rood autootje uit en drukt hem in mijn hand. Het is een cabrio en er zit een mannetje in. Ik kijk hem aan maar hij kijkt weg en geeft me een knuffel en loopt naar de auto. "Pap?" Hij kijkt op. "Ik hou van je". "Ik ook van jou" zegt hij en hij draait zijn hoofd weg en gaat in de auto zitten. De lampen gaan aan en verlichten de duisternis. De wielen komen langzaam in beweging. En rijden de weg op. Ik ren achter de auto aan terwijl hij verder rijd. Ik zwaai wild met mijn armen maar mijn vader stopt niet maar rijdt juist harder. Ik blijf met tranen in mijn ogen midden op het pad staan. "Papa?!" Gil ik door de stille straten maar hij kan me toch niet horen. Ik zak in elkaar op de straat en huil. Ik blijf huilen ook als ik 2 armen om me heen voel die me naar binnen dragen...
Ik schrik wakker, het zweet druipt van mijn voorhoofd en mijn rug voelt klam. Ik hijg en mijn vingers hebben mijn pistool vast gegrepen. Ik adem zwaar en ga rechtop zitten om tot rust te komen. Ik wrijf een paar keer over mijn gezicht en laat me terug zakken in de kussens.
Ik sluit mijn ogen en concentreer me op mijn ademhaling. Ik val uiteindelijk in slaap met mijn handen gebald tot vuisten.