The Wrong Side

3. All Better From Now

18 januari maandag 15:43
Ik steek zachtjes de sleutel in het slot. Ik doe mijn schoenen uit en loop door de gang. De tegels voelen koud aan mijn blote voeten. Ik steek mijn hoofd om de hoek om te kijken of er iemand is. Ik zie mijn moeder gebogen zitten over papieren met een fles wijn naast haar. Haar hoofd rust op haar handen en haar schouders schokken terwijl er druppels op het papier vallen. "Mam?" Vraag ik zachtjes terwijl ik behoedzaam rond de tafel loopt. Mijn moeder kijkt omhoog, haar blik op mij gericht met rode opgezwollen ogen en een trillende lip. Ookal staat er wijn naast haar, haar ogen zijn helder wat betekend dat ze niet dronken is. Ze buigt zich weer over haar papier en ik kijk snel ernaar. Het zijn bankpapieren van het huis. Dat kan niets goeds betekenen. "Gaat het een beetje" vraag ik. Ze kijkt op en veegt met haar handpalm langs haar gezicht. Op het eerste gezicht lijkt ze jong maar als je dichterbij kijkt zie je toch duidelijk tekens van ouderdom. Rimpels tekenen haar gezicht dat omringd word door bruin met grijze plukken. En vermoeidheid rond haar ogen. "Ja hoor" zei ze met een klein lachje. Maar we wisten allebei dat het niet waar was. "Kan ik helpen?" Vraag ik snel om het onderwerp te vermijden. Ze schudt haar hoofd en verdiept zich weer in haar papieren. Ik loop snel de trap op. En doe de deur van mijn kamer dicht. Afgesloten van alles, waarin ik me veilig voelde. Waar ik veilig was voor alle dingen die problemen konden vormen. Ik lag op mijn bed, mijn ogen dicht, luisterend naar de geluiden van buiten. Het gefluit van de vogels, een kind dat lachte en het zachte getik van de regen. Het kalmeerde me en ik vergat even alle zorgen. En dat was best fijn want het waren er nogal wat. Uit automatisme ging mijn vinger over het litteken bij mijn wang. Ik slikte toen alle beelden weer naar boven kwamen. Ik denk dat ik dat nooit meer vergeet want dat was 1 van de ergste. Maar ik bekeek het positief, van zo'n dieptepunt kan het alleen maar beter gaan. Toch? Bij die gedachte sloten mijn ogen zich en viel ik in een diepe slaap.