The Wrong Side

18. My Game

29 januari 15:00
Damon zoeft over de wegen. Een mysterieuze glimlach verschijnt op zijn gezicht. Ik grinnik en kijk naar buiten. Mijn gedachten dwalen af. Wat als ik nee had gezegd tegen Damon? Wat als mijn vader nooit was weg gegaan? Wat als...? Ik zucht diep en leg mijn hoofd in mijn handen. Ik weet het niet meer. De goede keuzes lijken de slechte en de slechte de goede. Ik word langzaam gek. Mijn gedachtes en daden vreten me van binnen op. Ik word wakker van nachtmerries elke avond weer. Bezweet zie ik het gezicht van de jonge vrouw voor me. Wat als ze kinderen had? Wat als ze getrouwd was? Altijd weer de 'wat als' vraag. Niet dat het iets zou veranderen. Ik bedoel al zou het een oude man zijn geweest ik zou nog geen recht hebben om hem zonder pardon neer te knallen. Ik kijk naar mijn nagels, ze zijn afgebeten tot het pijn deed. Het is een nerveus trekje geworden en ik kom er niet vanaf. Ik weet soms niet hoe ik me voel. De ene keer ben ik heel gelukkig en dan ben ik weer depressief. Ik ben ook nergens echt goed voor. Normale jongens nemen een krantenwijk of een baan bij de supermarkt en ik zit in een bende. Ik grom een beetje van frustratie. Damon hoort het maar zegt er niks van. Hij blijft met met een glazige blik vooruit staren. Damon ook, de ene keer is hij als een broer voor me en de andere keer kan ik hem wel neer schieten. Ik bijt op mijn lip tot ik het bloed proef. "Wat gaan we doen" durf ik zacht te vragen. Damom kijkt me even aan, maar hij antwoord niet. Ik zucht, waarom is hij altijd zo geheimzinnig. Mijn hoofd draait weer naar het raam en ik staar voor me uit.

P.o.v. Damon (ja je leest het goed!)
Ash draait zijn hoofd weg en kijkt naar buiten. als ik hem goed bekijk zie ik dat hij er ouder uit ziet. Zijn ogen zijn ingevallen, zijn nagels zijn stompjes omringt door rauw rood vlees en zijn haar is vies en vet. Hij ziet er zo best wel zielig uit. Ik snap dat dit erg voor hem moet zijn. Ik bedoel tja... niet elke jongen zit in een bende. Niet elke jongen schiet iemand neer. Nou ja deze klus knapt hem vast op. Nou ja de klus... meer het materiaal dat we krijgen. Alles gaat precies volgens plan. En ik laat niemand het in de weg staan, zelfs mijn vader niet. Hij weet niet dat ik deze klus doe. Maar zo wordt het spel gespeeld.... Volgens mijn regels.

het spijt me heel e erg dat het zo lang duurde. Ik liep een beetje vast. Nou ja vanaf nu weet ik weer wat ik wil gaan doen met het verhaal. En zal dus ook wat vaker updaten. Maar je zag het goed ik ga tussendoor weer wat pov's doen van andere mensen. Nou ja als je dat niet leuk vindt moet je even reageren ;)
Groetjes sanne