The Wrong Side

22. So Cold

29 januari 17 : 00

P.o.v Ash
Ik slik en kijk naar het witte lijntje voor me. Mijn hart lijkt stil te staan. Ik kan toch geen cocaïne snuiven  straks raak ik verslaafd... Wat moet het dan met mijn moeder. Ik wil weigeren maar dan voel ik de koude loop van een pistool tegen mijn achterhoofd. Ik verstijf en draai me voorzichtig om. Damon grijnst vals. "Doe het!" zegt hij bevelend. Ik draai mijn hoofd naar het ijzeren plaatje. Alles lijkt heel langzaam te gaan. Ik kijk naar voren naar de mannen die me eng aanstaren. Een mysterieuze grijns vult hun gezicht en het griezelige licht zorgt ervoor dat ze er nog enger uit zien. Ik buig naar voren en snuif zachtjes. Damon maakt een klein geluidje als antwoord dat het niet genoeg was. Ik snoof diep em kwam gelijk weer omhoog. Ik voelde hoe het poeder in mijn lichaam terecht kwam en mijn aderen vulden. Ik word steeds slaperiger en voel hoe mijn ogen dicht vallen.
(Sorry weet niet hoe ik het gevoel moet beschrijven dus tja...)

P.o.v Damon
Ik grinnik als ik kijk naar Ash. Hij ligt half uitgezakt op de stoel en kwijlt een beetje. Ik buig naar het plaatje en snuif diep.

Flashback..
19 januari 10:00
"Je bent verdomme niks waard" Gilt mijn vader. Zijn hoofd is rood en de aderen in zijn nek zijn opgezwollen. Hij drinkt het laatste beetje uit de wijnfles en gooit hem naar me toe. Ik buk en er klinkt het geluid van de fles tegen de muur. De glasscherven vallen als regen over me heen. Ik bescherm mijn hoofd met mijn armen. De kleine glasscherven laten sporen van rood bloed achter. Ik knijp mijn ogen dicht van de pijn maar geef geen kik, dat gun ik hem niet. "Gelukkig heb ik je bij je moeder vandaan gehaald! Gelukkig heeft jouw broer je nooit gekend" Gilt hij terwijl hij een rare beweging met zijn arm maakt. Nu ging hij te ver. Met die opmerking heeft hij mij geraakt. Het doet nog meer pijn dan de glasscherven. Ik kijk weg en sta op. Dreigend loop ik op mijn vader af met mijn vuisten gebald. Langzame passen. Mijn vader deinsde achteruit. "Ik heb je 1 ding gevraagd, alleen maar de kogels te halen en dat kan je al niet. "Jij mag dan wel de leider zijn" zeg ik terwijl ik naar zijn buik wijs "maar ik zal je ten gronde helpen". Ik wil hem slaan, hij verdient het maar hij heeft waarschijnlijk veel wapens overal verstopt. Als hij me dan raakt... "Rot toch op!" zeg ik boos en loop van hem weg, naar de deur. Ik denk dat ik mijn broer maar ga bezoeken, het wordt tijd dat hij me kent....