The Wrong Side

17. For me?

29 januari vrijdag 14:30
Ik ga op de bank zitten en wacht op mijn moeder. Ik heb bloemen en chocolade voor haar gekocht. En het geld licht op de tafel. Ik hoor gerammel aan het slot. Ik ga overeind zitten met de bloemen en chocolade achter mijn rug en een grote lach op mijn gezicht. Op de doos met chocolade staat een beertje met een hartje en een grote lach waar boven staat 'love you' in het rood. De bloem zijn rode chrysanten met een groen papiertje er om de stengels heen. De deur zwaait open en mijn moeder komt binnen. Ze kijkt naar mij en lacht verbaasd als ze me ziet. Ik haal de chocolade en bloemen achter mijn rug vandaan. Mijn moeder lacht en pakt het aan. "Dankje", zegt ze met vol liefde en geeft me een knuffel haar armen slaan zich om mijn T-shirt en geeft me een kus op mijn wang. Dit was zo lang geleden.
Ik sla mijn armen wat steviger om haar heen. Ik laat los en pak haar arm vast. En trek haar zachtjes mee met een grote lach en wijs naar de tafel. Ze volgt mijn vinger en haar blik blijft hangen bij het geld. Haar mond valt een beetje open en ze kijkt van mij naar het geld. "Hoe...?" vraagt ze alleen maar. Ik zeg niks. Verder vraagt ze niet door. Daar ben ik wel blij mee. Ze krijgt tranen in haar ogen. "Dankje" zegt ze schor met een trillende stem. Zo zacht dat ik het net kan horen. Ik schud mijn hoofd en lach. Ik ga op de bank zitten en klop naast me. Ze gaat naast me zitten en slaat een arm om mee heen en ik aai over haar rug. "Ze komen de tv morgen brengen" ze kijkt me aan en knikt. Ik voel me voor de 1e keer heel gelukkig.

Ik ben op weg naar school. Maar dit keer op mijn fiets. Mijn moeder en ik hebben gisteren een fiets gekocht bij een winkel in de buurt. Ik ben er erg blij mee en fiets vrolijk door de straten. De zon verlicht het pad voor me en ik luister naar het kalmerende ratel geluid van mijn fiets. Mijn fiets hobbeltje door de stenen paden. Ik ben halverwege als opeens een zwarte porsche mij pad afsnijd en stopt voor mijn neus. Ik rem hard terwijl de remmen protesterend piepen. Ik raak nog net niet het portier en ik vloek. Damon stapt uit met een scheve grijns. Ik kijk hem met een vuil blik aan. Ik voel mijn wangen rood worden van boosheid. "Damon, ik lag bijna onder de auto" Gil ik boos terwijl ik mijn fiets op de standaard zet. "Kom" zegt Damon terwijl hij zonder iets te zeggen instapt. Ik wacht even maar zet dan mijn fiets aan de kant en op slot en loop de langzaam naar de auto...

Sorry de laatste hoofdstukken hebben lang geduurd maar er was een probleem met de WiFi. Sorry
Xxx Sanne