The Wrong Side

6. Healing

Ik open voorzichtig mijn ogen, maar als ik dat doe probeer ik wanhopig weer mijn ogen te sluiten en terug in slaap te vallen want dat verlost me even van de pijn. Ik kijk rond, maar ik ben niet waar ik viel. Ik ben in een huis. Ik lig op een bed met een eikenhouten frame die van donkerbruin overgaat naar bijna zwart. De kamer is niet groot, maar ook niet klein. Ik lig op een zacht matras onder een dik winter dekbed met roze rozen erop. Op het veren-dons kussen stond een grote rode roos. In hetzelfde hout als het frame stond een nachtkastje met een lamp en een roos erop. Het behang was in dezelfde kleur als de rozen en de vloer was ook van eikenhout. In de hoek van de kamer stond een eikenhouten kledingkast met lades eronder. En een paar centimeter daarnaast een sta-lamp die een zwak gelig licht wierp op de kamer. De rode gordijnen waren open en het rook naar schoonmaak middelen die me aan een wc bij een restaurant doet denken. Langzaam ging ik zitten met een gezicht vertrokken van de pijn. Ik kijk naar mijn schouder. Het is verbonden, even als mijn arm. Ik zag de hechting draad opbollen onder het verband. Het verband had een grote bruine vlek die me aan de kleur van koper deed denken. Ik schrik op als ik geklop hoor. "Binnen" zeg ik bijna fluisterend. Is dat mijn stem? Het klinkt gebroken en vermoeid. Niet zoals hij normaal klinkt. Ik laat een verbaasd geluidje horen als ik zie dat het Jayden is. Hij heeft een glas water, soep en pillen op een dienblad. Hij kijkt me lachend aan maar zijn ogen staan vol medeleven en verbazing. Hij zet het dienblad neer op het kastje en gaat naast me op het bed zitten. Het frame kraakt een beetje en het matras zakt in. Zijn blik staat vragend maar hij zegt niks en geeft de soep aan mij. Ik kijk hem dankbaar aan en zet gulzig de kom aan mijn lippen terwijl ik de soep door mijn keel laat glijden. Ik neem niet eens de moeite om te kauwen. Als ik de kom soep heb neergezet kijk ik naar de pillen. "Pijnstillers" zegt Jayden terwijl hij er eentje uithaald en hem.in mijn hand drukt terwijl hij het glas water aan mij geeft. Als er ongeveer een half uur voorbij is en de pijnstillers gaan werken vraagt Jayden "sorry dat ik het vraag maar wat is er gebeurd?!". Ik denk even na over het antwoord en besluit dat ik Jayden niet hierin wil betrekken en zeg "gevochten op straat" zo overtuigend mogelijk. Hij lijkt me niet te geloven maar zegt oké en kijkt naar mijn verband. "Heb jij het gehecht?" Vraag ik om van het onderwerp te veranderen. Hij schudt zijn hoofd "Mijn moeder heeft ooit een doktersopleiding gevolgd". Er volgde een onbehaaglijke stilte. "Ga maar slapen" zei hij en hij liep de kamer uit. "Jayden?" Vraag ik. "Hij draait zich om met een afwachtend gezicht. "Bedankt" zeg ik snel. Hij knikt glimlachend en sluit de deur. Ik voel me al een stuk beter.