volcano disaster een jaar later.

infectie.

Infectie

Charlie ging zitten, maar zei niks. 'Papa? Wat is er?' 'Bella, hoe voel je je ?' 'Moe en warm.' 'Dat geloof ik. Ze hebben me verteld wat er gebeurd is, ik ben me rot geschrokken.' 'Sssh, alles is goed.' 'Je bent nog schor.' 'Ik heb een buis in mijn mond gehad. Ik kon zelf niet ademen.' Ik zat rechtop, maar wilde liever liggen en zakte onderuit. 'Lig je zo fijner?' 'Ja,' zuchtte ik. 'Mooi.' Ik merkte dat Edward werkelijk hoorde hoe ik me voelde, maar het niet wilde laten merken. Hij werd "wakker" en kwam naast me zitten. 'Ik ga wel weer,' zei Charlie. 'Nee, papa! Blijf hier.' 'Oké, ik zal wel even vragen of ik hier mag slapen.' 'Oké,' zuchtte ik.

Toen we alleen waren, zeiden we niks meer en keken elkaar gewoon aan. 'Wat heb je daarboven gezien?' 'Wolken en rust.' 'Heel mooi.' 'De poort waar iedereen over spreekt is niet echt een poort.' 'Oh.' 'Nee, het is gewoon veel licht.' Carlisle kwam binnen. 'Hoi, meisje, hoe is het?' 'Nu een beetje beter.' 'Mooi. Je bent niet meer zo warm als eerst. Dan doet de antibiotia zijn werk.' 'Ja.' 'Dat is fijn.' 'Edward, we moeten nu even het verband verschonen, het is beter als je even weg gaat.' 'Waarom?' 'De wond is nog best groot en ik wil hem niet laten schrikken.' 'Oké, ik ben zo terug, meisje.' Hij gaf me een kus en toen ging ie weg.

Een andere dokter kwam binnen en ze begonnen me verband te verschonen. Ik zag de wond en snapte waarom Edward dit niet mocht zien. 'Kan ie het niet zien hier?' Carlisle keek naar de gang en knikte toen. Ik keek naar beneden, maar ik wilde niet dat het direct was. Hij moet nu verschrikkelijk van slag zijn. Carlisle zuchtte. 'Mag ie hier komen al?' 'Dadelijk.' Toen carlisle en de artsen klaar waren, kwam Edward binnen en ik zag dat ie van streek was. 'Je hebt het in gedachten gezien he?' 'Ja.' 'Het komt wel goed. Echt.' Charlie kwam weer binnen. 'Ze hebben liever dat ik wegga. De storm zal vanavond weg zijn, dus kan ik veilig naar huis.' 'Oké.'

Ik werd moe en viel in slaap. Het ging steeds beter en na twee weken was de infectie weg. Eindelijk werd het infuus verwijderd, maar ik voelde me emotioneel niet echt beter. Ik wilde niet dat Edward dit wist en hield me sterk.