volcano disaster een jaar later.

you know to mutch.

  Bella pov.
Ik was in port angeles om boodschappen te doen. Vanavond weer lekker naar me meisjes. Ik miste ze. Ondanks dat ik er iedere dag was. Wat groeide ze hard. We wisten dat ze sneller groeide dan mensen, maar toch ging het behoorlijk snel. Nog iets dat uniek was aan de situatie was het feit dat ik nog steeds mens was. Meestal stierven de mensen. Ik was de eerste die het overleefd had. Ik had alles wat ik zocht en ging afrekenen. Toen ik klaar was deed ik alles in de auto en reed naar huis. Zette alles weg en zei papa dat ik naar de Cullens was. Toen ik ernaartoe reed, moest ik omrijden want de weg was open. Ze waren met een gat bezig. Ik sloeg links af en reed een stukje door het bos. Voordat ik edward en jake goed kende, vond ik het bos altijd eng. Ik reed rustig toen ik een paar jongens zag rijden en een ervan keek me boos aan. Ik schrok me rot. Me gedachte schoten terug naar een tijdje terug toen alice en ik de jongens zagen met het zwarte busje. Ze waren gearresteerd, maar misschien hadden ze vrienden. En die vrienden kwam ik nu tegen. Alice!! Ze was bij mij toen we ze zagen. Ik was nu super blij van de headset die ik op me telefoon had aangesloten. Ik belde de cullens en Jasper nam op. Goddank. Bella, wat is er? Is Alice thuis? Vroeg ik angstig. Die is thuis. Mooi zorg dat ze niet weggaat, ik leg het dalijk wel uit. kom eraan. En ik hing op. Blijkbaar hadden ze me herkent en kwamen ze me achterna. Ik kwam weer op de gewone weg en scheerde als een gek weg. Ik reed zo snel mogelijk naar de culllens. Ik was bijna bij ze en hoorde de jongens wegrijden. Ik reed een stukje voorbij de laan en keek toen achterom. Ze waren weg. Ik draaide me auto om en draaide de laan in. Ik stopte aan de voorkant van het grote huis en edward kwam gelijk naar me toe. Ik gooide de deur open en vloog in z'n armen. Meisje alles goed? we moeten naar binnen. Ze mogen ons niet zien. Wie?Dat leg ik binnen wel uit. oke. We gingen naar binnen en ik werd begroet door onze twee prachtige dochters . Kom eens hier. Wat groeien jullie toch hard. Mama ? wat is er? Mama moet even praten, ga maar even spelen. Oke. Ik ga wel met ze mee naar boven, bood rosalie aan. Oke, dank je wel. Rosalie liep met ze mee naar boven en ik ontspande een beetje. Wat is er bella? Waarom mag ik niet naar buiten? Ik zuchtte. Sorry als je liet schrikken. Weet je nog die jongens in de bergen? En dat ze gearresteerd waren. Ja. Hun vrienden zijn hier. Ik reed hier naar toe en ze herkende me en reden achter me aan. Ik probeerde van ze af te komen, maar ze lieten me niet gaan. Reed je daarom de laan voorbij? Vroeg Jasper. Ja. Maar ik ben niet de enige die in gevaar is. De dag dat we ze zagen, was Alice bij me. Ze weten wie we zijn. De jongens zijn gevaarlijk. Ik viel eindelijk stil en zag dat iedereen geschrokken was. Maar hier is het veilig, ze weten niet dat jullie hier wonen. Ik liep naar Alice toe. Ze zullen ons niet te pakken krijgen, als ik ze eruit kan rijden, dan jullie zeker. Ben voorzichtig de komende tijd. Ik wil niet dat de ellende van toen nu weer gebeurd. Het komt goed, geen zorgen. Youll be safe. I promise. Nothing wil happen to you. We zeiden niks meer en ik hoorde dat het boven ook stil geworden was. Ik liet het bezinken en ging buiten in het zicht bij een boom zitten. Ik kon het nu niet aan om me meisjes te zien. Me hart brak bij de gedachte van onze mooie dochters of een van me andere familie leden in de handen van die jongens. Ik zat daar de hele middag, toen Edward naar me toe kwam. Hij omhelsde me stevig. Ik zei eerst niks, omdat binnen ook nog alles stil was, maar voelde wel dat de spanning een beetje gezakt was. Dat nu de face aan was gebroken van onze veiligheid. We liepen stil naar binnen en de spanning was er weer. ik zei niks, en keek naar de grond. Niemand zei wat. Bella, weet je zeker dat de jongens bij hun hoorde? vroeg Jasper uiteindelijk. Ja sorry. Het spijt me zeer dat ik jullie nu weer in de problemen heb gebracht. Ik wilde weer naar buiten lopen, ik vond de spanning niet fijn. Maar ze hielden me tegen. Het is goed Bella. Zorg dat ze je niet vinden Alice. Zoals ik al zei ze kennen ons.
Zo praatte we de hele middag. Uiteindelijk had ik geen keus meer en moest ik maar huis toe, maar ik durfde er echt niet meer langs. Zullen we anders Charlie vragen of ie achter je aan wil rijden? Graag. Even later wachtte Charlie net in de laan. Ik omhelsde Alice. Ben voorzichtig. Ik zal voorzichtig zijn. Zie jullie morgen weer op school. Tot morgen Bella. Ik reed naar huis met Charlie achter me aan. Ik remde automatisch toen ik bij het gedeelte van de weg kwam waar de jongens waren. Ik zag ze nu niet. Ik reed waakzaam door en daarna was ik weg. Ik reed zo snel je mocht naar huis. Ik sloot de deur achter me en rende naar boven, dook onder me dekbed en verroerde me niet. Ik schrok me rot toen Edward een hand op me schouder legde. AAAH! Ssh, ik ben het maar. Rustig maar. Ik kalmeerde en keek hem aan. I wil not let anything happen to you. Ik glimlachtte. Hij omhelsde me stevig en ik viel in zijn armen in slaap.

Draaing pov.
Edward pov.
Bella lag eindelijk te slapen. De spanning was nog steeds heel hoog. We waren bang. En terecht. Dit was de eerste keer dat Alice in gevaar was. Ik sloeg me armen nog dichter om Bella heen. Ze werd wakker en keek me bezorgd aan. En bang. Ik ben gewoon gespannen, geen zorgen meisje. Ga maar weer slapen. Ze viel weer in slaap. Ze lag tegen mij aan. Ze ontspande een beetje en ik legde haar weer op haar kussen. Ze sliep zo vredig. Ik luisterde even of Charlie nog veilig sliep, en rende toen na nog een flinke omhelzing terug naar huis en kleede me om. Ik zag Alice en was opgelucht dat alles goed was met haar. Ben voorzichtig dadelijk. We zullen voorzichtig zijn. Ik douchte me snel en ging toen ik klaar was weer naar Bella. Toen ik in de buurt kwam, rook ik een enorme stank. Voor de mens zou het niet te ruiken zijn. Gatver. Rook en alchohol. Man wat stonk dat toch. ik snapte niet mensen dat nou lekker vonden. En het was nog ongezond ook. Bah. Maar toen rook ik pas waar de geur heen ging. Bella!!! Ik dwong me benen harder te rennen ondanks dat ik eigenlijk niet sneller kon. Zo gauw ik het bos uit was rende ik zo snel dat mensen mij onmogelijk konden zien. Ik sprong door het raam en viel er bijna uit. de geur was hier het sterkst. Bella's kamer zag eruit of er een bom was ontploft. Overal lagen kleren, haar bureaustoel lag op zijn kant. De wekker lag op de grond. Hij was totaal overhoop gehaald. Met een schokkend besef realisserde ik me wat er gebeurd moest zijn. Maar hoe? Ik was maar een half uurtje weg. Het was duidelijk dat Bella zich verzet had. Haar spullen lagen overal. Met een brok in me keel pakte ik me telefoon en belde Jasper. Hij nam gelukkig snel op. Voordat ik hallo kon zeggen, had hij al door dat er iets goed fout was. Edward! Wat is er? Ik zuchhte en zei toen: ze hebben Bella. Wie, de jongens? Ik kom naar huis. Houd Alice thuis, dadelijk pakken ze haar ook nog. Ze is jagen, ik zal haar gelijk bellen. Het komt goed. okay hurry. I will. Ik hing op en sprong uit het raam en rende naar huis.

Draaiing pov Jasper pov.
Ik hing op en belde gelijk Alice op. Ze nam op. Alice! Kom alsjeblieft gelijk naar huis. Waarom wat is er? Ze hebben bella! Dadelijk pakken ze jou ook nog.

Draaiing pov Alice pov.
Ik praatte met Jasper en plotseling kwamen er jongens aan. Het waren mensen, dus was wel op me hoede, maar ik wist dat ik ze aankon. Totdat ik een geur rook. Chloroform. Maar dit zou geen effect op me moeten hebben. Ik hoesten en probeerde adem te halen. Ik deinsde achteruit en rende naar huis. Maar de geur werd erger en ze haalden me in. Ik schreeuwde me longen uit me lijf. Toen werd alles zwart.

Draaiing pov jasper pov.
Ik was met Alice aan het bellen dat ze naar huis moest komen, toen ze ineens stilviel. Ze had de telefoon niet uitgedrukt, dus kon ik haar nog steeds horen. Ik hoorde mensen naderen. Ga daar weg Alice. Ik hoorde haar omdraaien en hierheen komen en liep richting het raam. Goed zo meisje kom naar huis. Ik wacht op je. Kom maar. Kom maar meisje. Ze halen me in! riep ze in de telefoon. Plotseling schreeuwde ze haar longen uit haar lijf. Toen viel de lijn stil. Tuut, tuut, tuut. Tuut. Ik schreeuwde een paar keer in de telefoon. Maar weigerde te geloven wat er net gebeurd was. Ik moet haar gaan zoeken. Jasper nee! Dan pakken ze jou ook nog. Nee! Niet doen. we zullen ze vinden, ze zou niet willen dat jij ook nog gepakt wordt. Esme omhelsde me stevig. We krijgen ze wel terug. Allebei. Ik trok me los en hoorde Edward aankomen. Hij stormde binnen en zei na een moment: ik hoor de gedachten van Alice niet, waar is ze? iedereen was stil. Niemand kon wat zeggen. Na een moment begreep hij het. Nee, nee. Nee!
Draaiing pov. Esme pov.
Edward liet zich op de grond vallen en liet zijn hoofd op zijn knieën rusten. Ze heeft je waarschuwing gehoord, maar de jongens waren sneller. Ik wil niet weer die onzekerheid. Je hoeft er nu niet alleen doorheen, zei Jasper. We zullen onze meisjes terug krijgen. Boven was het stil en Irisha kwam naar beneden gelopen. Oma, wat is met mama en tante Alice? Ik liep naar haar toe en pakte haar handje. Mama en tante Alice zijn op een kleine vakantie. Ze zullen snel terug zijn. Ze keek bang naar Edward en liep naar hem toe. Edward pakte haar op en omhelsde haar stevig. Waarom mochten we niet mee papa? Omdat het een speciale vakantie is. Ze zullen snel thuis zijn meisje geen zorgen. Hij gaf haar een kusje op haar voorhoofd. Ze glimlachte en Edward zette haar weer neer. We moeten het charlie vertellen. Ik weet het, zei Edward zacht.

Draaiing pov bella pov.
Ik was half bewusteloos en merkte dat ik in een vliegtuig werd geladen. Even later voelde ik iemand naast me. Me neus werkte nog zwak en ik rook de heerlijke geur van Alice. Nee!! Ze was dus toch gepakt. Ik wou dat ik kon bewegen. Maar het was niet alleen dat ik niet kon bewegen door me sufheid. Ik was doodsbang. Ik had gevochten voor wat ik waard was. Maar het was niet genoeg. Ik viel weer weg en had geen beself van tijd meer. Toen me besef weer terug kwam, merkte ik aan het trillen was en het zwakke geluid dat ik hoorde dat we nog steeds vlogen. Een tijdje later landen we en gingen we schijnbaar per auto verder. Ik viel weer een beetje weg. Ik voelde dat Alice naast me gelegd werd. Toen voelde ik niks meer.
****

Het was uren later toen ik eindelijk echt wakker werd. Me hoofd was eerst wazig en langzaam werd het helder. Me benen en armen bewogen weer en langzaam werd ik wakker en kwam overeind. Ik keek versuft om me heen en zag dat ik weer in een soort van donkere kelder lag. Ik had hoofdpijn. Maar ik wist dat dat kwam door het spul dat ze tegen me mond hielden. Ik keek naast me en zag dat Alice nog steeds sliep als je het zo mocht noemen. Alice wordt wakker. Kom op dit is niet grappig. Kom wordt nu wakker. Alice alsjeblieft. Ik begon gestrest te raken. Nog meer dan ik al was. Toen voelde ik geroer naast me. Ik keek met betraande gezicht op en zag dat Alice wakker werd. Alice goddank. Ik omhelsde haar stevig voor een moment en liet haar toen los. Ze keek me versuft aan. He. Alles goed? bella? Toen keek ze rond. Waar zijn we? Wat is er gebeurd? Sssh, niet zo hard. De jongens hebben ons. Alles goed met je bella? Zei ze terwijl ze overeind kwam. Ja. Met jou? Ja beetje hoofdpijn en beetje suf. Dat wordt nog wel beter. Hoe hebben ze je te pakken gekregen? Ik was gewoon in me slaap kamer. Ik sliep nog. Het was vroeg in de ochtend. Toen ineens 3 jongens me kamer binnen kwamen. Ik schrok wakker en vocht voor wat ik waard was. Kennelijk niet genoeg. Ze grepen me en deden spul voor me mond en ik viel weg. Maar hoe hebben ze jou te pakken gekregen? Het zijn mensen. Het was even stil. Toen begon ze te vertellen.

Ik was aan het jagen. Nog snel voor school. Toen me mobiel afging. Het was Jasper. Hij vertelde dat de jongens jou al hadden gepakt en hij voeg me dringend om naar huis te komen. Ik zag ze en tegelijk rook ik Chloroform. Ik hoesten en deinsde achteruit en rende weg. Met Jasper aan de andere kant van de telefoon. De geur werd erger. Toen haalden ze me in. Ik vocht ook. En toen werd alles zwart en werd ik hier wakker. Me gezicht lichtte op. Bella, wat is er? Me telefoon. Met mazzel heb ik hem nog. Zoek hem. Ik zocht me zakken af en vond hem. Jij mag hem sturen. Ik doe al teveel. Niet bellen? Nee beter van niet. Batterijen sparen en we willen niet dat ze ons horen. Das waar. Ze toetsen een nr in en ik zag dat het het nummer van Jasper was. Ze begon met schrijven. Het verbaasde me nog steeds om hoe snel een vampier kon schrijven.
Toen ze klaar was liet ze me het lezen.

Lieve schat. Wij zijn het Alice en Bella. Het gaat redelijk goed met ons. We zijn bij elkaar. Alsjeblieft kom ons halen. Gr xx b en a
Oh een ding niet vergeten. Uhm misschien vervelend om te horen. Maar we zijn niet meer in Amerika. We zijn in europa denk ik. We hebben echt heel lang gevlogen. Ze zette het erbij en toen was ze klaar. Ik stak me vinger omhoog. Ze drukte op verzenden en gaf me mijn telefoon terug. Nu afwachten.



Draaiing pov. Jasper pov.
Het was avond. Ik stond voor het raam en Edward was boven. Het was stil geworden. Toen plotseling me telefoon afging. Het was een smsje van Alice. Ik riep gelijk iedereen bij elkaar en opende hem.

Lieve schat. Wij zijn het Alice en Bella. Het gaat redelijk goed met ons. We zijn bij elkaar. Alsjeblieft kom ons halen. Gr xx b en a
Eronder stond er nog:
Ps we zijn waarschijnlijk niet meer in Amerika. Bella heeft me vertelt dat we lang gevlogen hebben. We zijn ergens in europa.
We waren heel lang stil.
Toen zei Rosalie: als we het kunnen traceren dan kunnen we ze vinden. Dan moeten we Charlie bellen. We belden Charlie op. Maar omdat ik bezorgd was, wilde ik geen extra risico nemen en ging naar boven. Even bij Edward kijken. Ik klopte aan en hoorde: binnen. Ik deed zachtjes de deur open. We hebben een smsje van Bella en Alice gehad. Edward veerde gelijk op. Leven ze nog? Ja, ze leven nog. Hij zuchtte van opluchting. Snel vertelde ik wat er stond. Zijn ze niet meer in Amerika? Ze zeiden van niet. Ik wilde niet naar beneden en bleef even bij Edward staan. Wat is er gebeurd? Vroeg Edward na een tijdje. Ik gaf eerst geen antwoord. Toen zei ik: ze was aan het jagen. Toen jij belde dat de jongens bella hadden. Ik belde Alice gelijk en ze kwam naar huis. maar we konden niet helpen, dus hield ik haar aan de lijn. Net voor we haar konden zien en horen, ging het mis. Ze vertelde dat de jongens haar inhaalde en ze schreeuwde en alles werd stil. Tot het berichtje? Ja. Is Charlie er nu mee bezig? Ja. Ze zijn aan het kijken of ze na kunnen trekken waar het vandaan kwam. We waren weer een tijdje stil. Waar zullen ze zijn Edward? Geen idee. Europa is groot. Maar we zullen ze terug krijgen. Maar wat is er voor nodig om bij een vampier zon reactie uit te lokken? Geen idee. Ik wil haar terug, Edward. Ik weet , ik ook. En we zullen ze terug krijgen. We zullen ze vinden. Misschien een idee om de vampiers in europa op de hoogte te brengen. Ja. Het was een goed idee, maar we waren teveel van slag.
Draaiing pov. Edward pov.
We bleven stil en ik kon horen dat ie aan Alice dacht. En ik dacht aan Bella. Denk je dat het traceren van de telefoon lukt? Vast wel. Ik zuchtte. Ik had Bella gewoon niet alleen moeten laten. Ze sliep eindelijk nadat ze zo geschrokken was. Ik was even hier om te douchen en andere kleren aan te doen. ik rende terug en een vieze geur van rook en alchohol kwam op me af. Ik rende zo hard ik kon, maar ik was niet snel genoeg. Het is jou schuld niet, zei Jasper mompelend. Maar ook niet de jouwe. We waren weer stil. En tot me verbazing werden de gedachte van jasper ook stil. Het verlangen en zorgen spraken woordeloze woorden uit in zijn gedachte.