volcano disaster een jaar later.

verdacht.

Hoe zagen ze eruit? Zwarte kleren, zwarte schoenen en grijze T-shirts. Bleek. Waren het vampiers? Nee, ik dacht van niet. Gewoon mensen, maar bleek. Net als ik. Oké, we moesten dus oppassen met jagen de komende tijd.
'Ik ga maar eens naar huis,' zei ik moeilijk.
'Deze keer bouwen ze het goed, Bella.'
'Dat mag ik hopen.'
Ik zei de Cullens gedag en ging terug naar het hotel. Ik moest ondanks alles gewoon huiswerk maken, dus dat ging ik maar eens doen. Ik vertelde aan Charlie dat ik verdachte mensen had gezien, maar ik vroeg of hij Alice met rust wilde laten.
'Wat heb je dan gezien?'
'We reden naar huis, althans Alice dan, en toen zagen we mannen. Ze zagen er verdacht uit. We reden snel weg. Ze reden naar de bergen.' Charlie keek me geschrokken aan, 'Er is een olie pijpleiding daar. Waarom zou iemand in deze mooie bergen een leiding maken? Dat is veel te gevaarlijk.'
'Tja, zakenmensen.. Ja. Maar is het slim om even met een paar man te gaan kijken? We kunnen beter zo'n dienst bellen. Die mensen zijn ervoor opgeleid.'
'Dat is waar. Ik zal gelijk even bellen.'
'Oké.'
Ik ging in mijn kamer huiswerk maken en daarna eten maken. Mijn telefoon ging af: het was Edward.
'Hoi.'
'Hoi.'
'Veilig aangekomen?'
'Ja hoor.'
'Wat klink je hol?'
'Ik ben eten aan het maken, hij staat op de speaker. Vandaar. Is Alice al van de schrik bekomen?'
'Hoezo?'
'Vanwege die jongens. Ze reed niet zo snel weg omdat ze schrok, maar omdat ze iets gezien had.'
Ik zette hem snel op gewoon en zette de pitten laag.
'Ssh, niet zo hard. Anders hoort Charlie het nog.'
'Sorry. Wat zag ze dan?'
'Die jongens, net als jij. Ja, en dat ze richting de bergen reden.' 'Hadden ze iets bij dan?'
'Ja, laat mannen zoeken bij de leiding.'
'Dat waren we ook van plan.'
'Oke mooi. Uhm, kun je vannacht wel hier komen?'
'We moeten binnenkort jagen, Bella. Vanavond niet, sorry.'
'Oké. Fijne jacht en wees voorzichtig.'
'Bella..'
'Ja, ja. Ik weet het.'
'Dag meisje!'
'Dag.'
Ik hing op en ging verder met eten maken.

Wanneer het klaar was, ging ik eten.
'Wat ben ik blij als ik weer thuis kan eten.'
De sfeer beleef hangen, de gespannen sfeer. Ik keek steeds naar de bergen, omdat ik wist dat Charlie daar was.