volcano disaster een jaar later.

het meisje.

  Bella pov.

Ik lag nog steeds op bed, maar ik voelde me goed fit. Maar omdat nu bekend was dat me lichaam het binnen een jr ging begeven, werd me hart twee keer gecontroleerd. Afgezien van dat ie oversloeg wat we al wisten, was alles goed. Ik herstelde ook goed. Maar de moeheid bleef. Soms werd ik er gek van. Dat het gewoon niet weg ging. Wat is er Bella? Vroeg Edward zacht. Niks. Maar soms wordt ik er gek van dat die moeheid niet weggaat. En tegelijk voel ik me fit. Dat komt wel weer. We hoorde Alice en Jasper praten, maar ik luisterde niet. Het waren mijn zaken niet. Toen voelde ik een meisje staan. Ze zag er jong uit met bruin haar en donkere ogen. Onmiddellijk werd ik beschermend over onze lieve meisjes. Die vredig lagen te slapen. Ze zei niks, maar zwaaide met haar handen ten teken dat ze geen kwaad bedoelde. Wie ben je? Vroeg ik in me hoofd. Ik heb opgesloten gezeten in het grote huis. Hoe heet je? Vroeg ik in me hoofd. Lana, zei het meisje in me hoofd. Hai meisje. We hoorden Alice en Jasper op de gang. En lana keek richting de gang. Wil je dat ze komt? Lana keek me verlangend aan. Lieverd. Ja Bella? Mag Alice even komen? Ons bezoek wil haar graag zien. Ze doet niks. Onze meisjes zijn veilig. Ik haal haar wel even. Dank je. Ze komt eraan lana. Ze keek me aan alsof ze wilde zeggen: dank je wel. Een minuutje later kwam Alice binnen en lana keek blij. Bella, wie wil mij zien? Toen uit het niets, heel langzaam liet lana zich zien. Ze doet niks, ze wilde je zien. En tot me verbazing sprak ze. Ik wilde je bedanken. Jullie bedanken. Jullie hebben me bevrijd. Jij bent het meisje van het grote oude huis. ja. Ik doe niks. Hoe ben je in dat huis beland? Ik was vroeger een bediende. Een schoonmaakster in het huis. zou je het anders erg vinden als we op onze kamer verder praten? Kan dat bella zal ze niet weggaan? Nee. Ze wil praten. Ze zal niet weggaan. Ik was moe en viel weer in slaap. Ik snapte het echt niet. Ik had al herstelt moeten zijn.
Draaiing pov. Alice pov.
We liepen naar onze slaap kamer en Jasper en ik gingen op ons bed zitten. Lana stond in de kamer. Ze zei niets. Sorry dat ik jullie zo bang maakte. Maar ik kon onze baas je niet te pakken laten krijgen. Jou zou ie niks doen, jongen en ze keek Jasper aan. Maar jou. Je bent een meisje. Hij is genadeloos voor ons. Wat heeft ie met je gedaan, lana? Ze zuchtte. Hetzelfde als die man heeft gedaan met jullie zus met het blonde haar. We schrokken. Ben je zo gestorven? Ja. Ik zal jullie de details besparen. Ik ben gewoon blij dat alles goed is. Jullie hebben een prachtige familie. Maar als je nu vrij bent, is die graaf dan ook niet vrij? Vrij ja. Maar niet zo. Ik ga straks naar boven en helaas hij zit beneden. Je bent veilig. Hij zal je nooit meer iets doen. ik glimlachte. Ze keek ergens naar, maar ik kon het niet zien. Plotseling hoorde ik edward zeggen: zo wie heeft er hier een lamp aangemaakt? Niemand zei ik in mijn gedachte. Lana,wat zie je ? het licht waarvan ze zeggen dat je ziet als je sterft. Ik vond het jammer dat ze moest gaan, maar vond het ook mooi da ze vrede had. Ga maar meisje. Het is goed. je hebt je doel bereikt hier. Ga maar meid. Dank je. Ze glimlachte. En verdween in het licht. Het was ontzettend fel en toen was het weg en lana ook.