volcano disaster een jaar later.

kraamvisite

  bella pov

het was 9 uur toen ik wakker werd en ik glimlachte. Edward streek eerst langs mijn wang en toen gaf ie zachtjes irisha en vera een kusje. Wat moeten ze eten, Edward? Hetzelfde als vampieren. Dat dacht ik al. Uhm, hoe gaan we dat doen? Het kan hier niet, dan verraden we onzelf. We zullen naar jou huis moeten. Misschien eerst waarschuwen. Vertellen dat we komen. Ben je daar al sterk genoeg voor Bella? Dit soort momenten zijn uniek en ik wil zoveel mogelijk mee maken, nu het nog kan. Ik zal Carlisle even bellen. Vragen wat we doen. Oke. Ik viel weer in slaap. Bella! hoorde ik even later Edward paniekerig zeggen. Bella alsjeblieft wordt wakker. Ik deed me ogen open en zag dat het ochtend was. Waar zijn vera en irisha? Rustig maar ze zijn hier bij ons. Ik keek rond en zag dat ze vredig lagen te slapen. In een baby bedje. Het dekentje was wit en in het midden een hartje en paars lintjes die met het hartje verbonden waren. Ik glimlachtte. Alice en Esme zaten bij ons. Hoe voel je je bella? Moe, afgezien daarvan wel goed. We zijn echt onder de indruk meisje. Hoezo? Nou aangezien de verhalen, overleven de moeders het niet als het kindje geboren wordt. Wanneer doe ik iets zoals het hoort? Vroeg ik met een glimlach in me stem. We lachten. Das waar. Ik glimalchtte terug. Ik hoorde Carlisle naar boven komen en ging een beetje rechtop zetten. Maar veel kon ik nog niet, ik was nog heel moe. Plotseling zag ik me oma en opa en de ouders van Edward in de kamer staan. We hebben al vroeg kraam visite. Wie dan? Vroeg Edward zacht. Jullie en jou ouders zijn er ook en mijn oma en opa. Waar zijn ze dan ? ze staan daar. Kom maar hoor. Het zijn volgens mij best vaste slapers, dus denk niet dat ze wakker worden. Langzaam kwamen ze dichterbij. Ik liet het gevoel heersen in de kamer. De kamer werd gevuld met liefde en trots. Carlisle kwam binnen. Slapen ze Edward? Ja. Hij liep eerst naar mij toe en checkte me pols en hartslag. Alles was rustig en goed. Nu moeten we toch even jullie meisjes wakker maken jongens. Sorry. Etenstijd. Ja. Ik vond het wel een beetje ongemakkelijk dat ze bloed moesten hebben, maar het zijn tenslotte vampier kinderen. Carlisle maakte ze voorzichtig wakker en kleine geluidjes klonken. Het is goed, ssh, jullie krijgen eten. Oogjes gingen open en keken ons moe aan. Glimlachen vulde de kamer. We zagen dat Vera bruine ogen had en Irisha prachtige groene ogen. Irisha heeft jou ogen Edward. Ze zijn prachtig. Door alle commotie van de bevalling en omdat ze net geboren waren, hadden we het nog niet gezien. De ogen van me moeder. Ik draaide me op me rug en en pakte zijn hand. De dood van zijn moeder zat zelfs na al die tijd, nog heel hoog. Ze is altijd bij je. Wil je het zelf doen, Bella? Als het kan. Zijn je armen al sterk genoeg? Ik denk het wel. Ze gaven Vera aan mij en Irisha aan Edward. Carlisle had kleine flesjes klaar gemaakt en zo gemaakt dat we alleen in het toetje konden zien dat er bloed in zat. Waarschijnlijk voor mij. Aangezien ik nog steeds mens was, had ik geen problemen op zich met het bloed, alleen werd ik er dizzy van. Vera had alles op en Irisha was ook bijna klaar. We moesten ze een boertje laten laten en dan mochten ze weer verder slapen. We lagen ze met hun gezicht op onze schouder en me gezicht werd knalrood. Het was nog steeds zo raar dat we ouders waren. Een seconden na elkaar hoorden we kleine boertjes. We lachten. Edward vroeg of we ze nog even vast mochten houden. Natuurlijk, het zijn jullie kinderen. Willen jullie ze dadelijk zelf terug in bed leggen of willen jullie dat we een helpen? Nee dat doen we zelf wel. Oke. Dan laten we jullie nu met rust. Kom weg jullie, ze hebben rust nodig. Iedereen liep de kamer uit en lieten ons alleen. We zeiden niet veel. Ik was nog steeds heel moe, maar wilde zo graag dit moment delen met Edward en onze prachtige meisjes. Ik kuste Vera en Irisha en ze vielen in onze armen zacht in slaap. We kuste elkaar en Edward legde ze terug in hun bedjes. Toen Edward weer terug bij mij op bed zat, bleef ie toch nog een tijdje naar ze kijken met trots en liefde. Ze vinden het lekker. Wow, kun je ze horen? Vroeg ik zacht. Ja. Wauw. Ik was echt nog heel moe en viel algauw in slaap. Toen ik de volgende ochtend wakker was, merkte ik dat heel stil was in het huis van de Cullens. Ik keek opzij en zag dat Irisha en Vera nog steeds sliepen. Ik glimlachte. En rekte me toen uit. Heb je honger meisje? Een beetje. Ik zal wel iets maken. Lekker. Uh uh, blijven liggen jij. Je moet rusten. Ugh. Maar ik protesteerde niet verder. Ik was inderdaad nog heel moe. Ik ging weer liggen. Alice klopte zachtjes op de deur. Kom maar binnen, zeiden we zacht en tegelijk. We lachtte, en Alice ook.