volcano disaster een jaar later.

kls en opgroeien.

  Bella pov.

Ik sliep weer eens een gat in de dag. Het zou nu toch weg moeten zijn. Irisha en Vera groeide goed op en snel. Ik werd wakker avonds. Net op tijd. Ze kregen eten. Ik ging een beetje rechtop zitten. En voor het eerst in lange tijd kon ik weer een van mijn meisjes vast houden. En Alice wilde dit moment nemen om een foto te maken. We lachhte en ik kreeg een rood hoofd. Waarom wordt je nu rood meid? Je weet hoe ik ben met fotos. En lachtte. We lachte allemaal en gaven de meisjes eten. Ze werden zo groot. Ik liet ze een boertje laten en ze vielen weer in slaap. We hielden ze een tijdje vast en lagen gewoon in elkaars armen. Wat groeien ze toch snel. Ja helaas wel. Ik streek over Irisha's gezichtje. Ze mompelde een beetje en sliep weer verder. Edward glimlachte. Wat is er? Je maakte haar wakker. Hoorde je haar? Ja. Sorry lieve schat. Ik gaf haar een kusje en liet Irisha verder slapen. Vera lag ook heerlijk te slapen in Edward's armen. Ik was nog maar een klein beetje moe. Misschien was ik nu eindelijk aan het herstellen. Ik ben niet meer zo moe, zei ik tegen Edward. Een grote glimlach verspreide zich over zijn gezicht en hij kuste me. Ik heb heel lang gewacht voordat ik dat hoorde. Ik lachte. Ik stond op. Wat ga je doen? ik legde Irisha in bed en beantwoorde toen Edward's vraag. Ik moet naar de wc. Ah. Zal het gaan? Ja. Oke. Ik liep naar de badkamer. Uhm. Ikm hield stil is er niemand aan het douchen? Nee. Oke. Ik ging snel naar de wc. Daarna ging ik weer terug. Ik wilde me gaan aankleden. Als je even wacht, hij is bezet. Oke. Na een halfuurtje was de badkamer weer vrij en kon ik douchen. Het water was heerlijk. Ik sloot me ogen en ontspande helemaal. Toen ik eronder uit kwam, droogde ik me af en kleede me weer aan. Ik voelde me heerlijk fris. Tanden ook gelijk gedaan. Heerlijk. Me haren zaten ook weer goed. fris en fruitig. Zo goed had ik me niet meer gevoeld sinds de tweeling was geboren. Ik keek ook weer alert uit me ogen. Toen ik binnen kwam in de slaapkamer van Edward had ie net Vera ook weer terug in haar bedje gelegd. En keek me vrolijk aan. Hij rende nar me toe en pakte me stevig vast. En ik hem. Toen werd ik weer droevig en keek naar onze meisjes. Bella, wat is er? Als ik straks naar huis moet, moeten de meisjes hier blijven. Ik ga ze zo missen. Ik liep naar ze toe en tranen liepen over me wangen. Edward kwam bij me zitten. Je kunt ze iedere dag komen bezoeken meisje. Ik weet het. Ik weet waarom ze moeten blijven, maar toch. Sssh. Nu weet ik hoe me moeder zich voelde toen ik wegging. Ssh. Hij trok me dichter tegen hem aan. Plotseling werd ik weer moe. Maar probeerde het verborgen te houden. Bella? Gaat het? Ja. Hij hield me een beetje van zich af. Je ziet er moe uit. toen hield ik het niet meer. Ik viel tegen Edward aan en in slaap.

Draaiing pov.
Edward pov.
Ik had bella vast. Ik had het zelf ook moeilijk. De meisjes zouden hier bij mij blijven, maar Bella zou naar huis gaan binnenkort. Ik trok haar dichter naar me toe. Het was de eerste dag sinds de bevalling dat het weer goed met haar ging. Opeens voelde ik haar verslappen in me handen. bella alles goed? je ziet er moe uit. ze zei niks maar viel tegen me aan en in slaap. Bella! He. Wordt eens wakker. Ik legde haar op bed. Na een dag was ze nog niet wakker.

We hadden erover gepraat en zo gauw bella weer wakker was, zouden we gaan kijken wat er nu mis was met haar. Ze sliep heel de dag. Vera en Irisha kregen om het zoveel uur eten. Ik probeerde bella een paar keer wakker te maken, maar het lukte niet. Ik raakte bezorgd. Ze had nog maar een jaar te leven en nu ze zoveel sliep,was ik bang dat haar lichaam het nog sneller zou begeven. Aan het einde van de volgende dag werd ze eindelijk wakker.
Carlisle kwam de kamer binnen. Bella werd gelijk alert. Wat is er mis? Toch niks met de meisjes? Nee, nee, vera en Irisha zijn in orde. Wat is er dan? Je hebt denk ik wel gemerkt dat je veel slaapt. Ja. Denk je dat het iets medisch is? Dat willen we achter komen. Hoe ? ik keek bella alleen maar aan. Oh op die manier. Maar hier kan het niet denk ik of wel? Dan kan het bed vies worden. Het kan wel hier. Maar dan moet je even op de rand gaan zitten. Lukt dat meisje? Jawel. Hebben Irisha en Vera al eten gehad trouwens? Ja. Toen jij lag te slapen. Mooi.
Even later hadden we bloed geprikt en onverwachts was alle moeheid verdwenen. Ik voelde me goed. alsof er niks gebeurd was. En dat betekende ook dat er moeilijke beslissingen gemaakt moesten worden. Maar toen ik onder de douche vandaan kwam, stond edward bij het raam en keek naar buiten. Hij had een foto in zijn hand. Edward, wat is er? Ik legde de handdoek op me nek, zodat me haren konden drogen zonder dat me kleren nat werden. Ik keek naar de foto en zag dat het een foto van zijn moeder was. Edward leek inderdaad sprekend op haar. Zelfde kleur haar en zelfde kleur ogen. Irisha leek ook op zijn moeder. En dat was nu het punt. Ze deed hem aan zijn moeder denken. Ondanks dat ik ze een mooi afscheid had gegeven, zat de pijn nog diep. Ik zei niks, maar stond gewoon bij hem. Met me armen om hem heen. Na een tijdje sloeg ie zijn armen om ook mij heen. we zeiden niks, maar stonden gewoon zo. Ze zal altijd bij je zijn, da weet je he. Ja, ik weet het, zei edward zacht. Ik wreef over zijn rug. Soms zou ik willen dat ik bij ze was. Ik verstijfde, en keek naar hem op. Met bange ogen. Ik ga niet weg, ik heb hier nu een prachtig leven. En daar ben ik dankbaar voor. Ik kuste hem en omhelsde hem daarna nog steviger.

Het was een week later en de uitslagen waren binnen. Ik lag weer op bed omdat ik weer in slaap was gevallen. Ik was net weer wakker. De uitslag was goed van de ene kant, slecht van de andere. De goed ekant ervan, helaas had de zwangerschap meer van me geeist dan ik dacht, maar wat ik had was niet dodelijk. De slechte kant ervan, ik had kls. Kls? Wat is dat? Het is een slaapziekte. die niet dodelijk is. Ik zakte opgelucht onderuit. Goddank. Maar die helaas ook niet te genezen is. Dat verklaart waarom ik zoveel slaap. We moeten nu wel een mri doen. waarom? Vroeg ik geschrokken. Omdat vaak bij kls er een afwijking in de hersenen zit. Je voelt er niks van. Het maakt alleen heel veel geluid. Maar het is maar voor even. Daarna kunnen we zien wat de afwijking is in de hersenen als ie er zit. En weten we meer hoe en waar het zit. Oke. Ik rekte me uit en viel weer in slaap.


Draaiing pov. Edward pov.
We waren aan het praten over wat we nu moesten doen. nu we wisten dat ze kls had. Toen bella zich uitrekte, oke zei en in slaap viel. Ik ben zo moe, edward en viel dieper weg. Ze lag vredig te slapen. Houd haar nu goed in de gaten edward, ik heb het idee dat het nu erger is. En hij had gelijk bella sliep voor 2 weken aan een stuk. vera en irisha begonnen al rond te kruipen. En kwamen bezorgd naar me toe. Ik pakte ze op en tilde ze op het bed. Ze gingen aan beide kanten van bella liggen en sloten hun oogjes en vielen ook in slaap. Ik ging bij Irisha liggen en legde me arm over bella heen en pakte het handje van vera vast. Ik sliep niet, maar zoveel liefde had ik niet meer meegemaakt sinds ik bij Esme en Carlisle ging wonen. Ik was niet moe, maar sloot me ogen en liet de liefde me overspoelen. Na een tijdje draaide irisha zich om en lag op haar rug. Haar handje viel tegen me buik aan en ik lachte. Bella's hand deed hetzelfde. Ze liet hem over de hele lengte van het hoofdeind liggen. Toen werd ze onverwachts wakker. Een beetje. En glimlachte. He meiden. Ze gaf ze allebei een kusje. Toen zag ze mij en wenkte dat ik dichterbij moest komen. Ik snapte hem en kuste haar ook. Toen kwam ik op een idee. Bella vind je het erg om op de foto te moeten? Ze dacht even na en schudde toen haar hoofd. Mooi. Alice. Ze kwam de kamer in met een fototoestel. Bella probeerde Vera en Irisha wakker te maken. Nee meisje,laat ze maar slapen. Das juist lief. Oke. Waar moeten me armen? Om Vera en Irisha heen. hmm. Nee toch anders. Denk je dat je ze kan pakken en tegen jullie gezicht kunnen houden? Zonder ze wakker te maken? Geen idee. Kun je vera pakken? Ik pakte Vera voorzichtig op en gelukkig werd ze niet wakker.

draaiing pov bella pov.

Edward had Irisha en het zag er zo lief uit dat me hart weg smolt. En ik spontaan tranen in me ogen kreeg. Bella wat is er? Oh, niks, het ziet erg gewoon heel lief uit. edward glimlachte. Het ziet er ook heel lief uit bij jou. We kuste elkaar kort en wende ons toen tot Alice. Sorry Alice. Nee, nee, het is goed. het was prachtig. Kijk. Ze liep naar ons toe en liet de foto zien. Wauw. Wat mooi. Hij is prachtig. Alice je moet hier echt in verder. Zo goed als mogelijk. Wie weet. Mag ik er nog een maken? Ik vind het goed. oke.

draaiing pov. bella pov.

We moeste nu onze gezichten bij elkaar houden. Het werd een prachtige foto. Wauw. Vinden jullie hem mooi. Zeker weten, zeiden we. Oke. Dan moet ik nu iets heel bijzonders gaan doen. iets zegt me dat het niet zomaar is gedaan, klopt dat? Ja. Klopt. Ik voelde me weer moe worden, maar ik hoorde dat Rosalie naar boven kwam met Carlisle om de kindjes eten te geven. En omdat ik nu veel sliep miste ik veel. Maar nu niet. Dit keer zou ik wakker blijven. Ze kwamen binnen en zagen dat ik wakker was. He. Meid hoe voel je je? Moe. Maar ik heb al teveel gemist. We hebben fotos meid. Echt? Ja. Wil je ze zien? Ja. Spontaan was me moeheid verdwenen. Eerst maar even vera en irisha eten geven. Mag ik ver vasthouden? Tuurlijk bella. Ze is jou dochter. Ik glimlachte. Carlisle legde vera in me armen en ze werd langzaam wakker. Wat groeide ze toch snel. Ik kuste haar op haar hoofdje en carlisle gaf me het flesje. Ze had dorst en dronk gretig. Haar oogjes werden iets lichter toen ze at. Er kwam een glimlach op haar gezichtje en ik glimlachte ook. Ik keek op naar vera en ze lachte ook. Er kwam lucht uit het flesje van vera en keek naart beneden. Goed zo lieverd. Je hebt alles al op. Grote meid. Ze begon te klappen en te lachen. Irisha was even later ook klaar en lachte ook. Ik pakte vera vast en hield haar tegen me aan., brrb. Klonk het even later. Goed zo meisje. Brrb. Klonk het bij Irisha. Goed zo irisha. Zeiden edward en ik in koor. We moesten daarom hard lachen. Zo hard had ik niet in tijden niet meer gelachen.

De maanden daarna groeide vera en irisha als kolen. Ze leken op een gegeven moment meer op kleine peuters dan op baby's. ze praatte en kropen. Op een middag stond ik verbaasd en aan de grond genageld. Vera en Irisha liepen!. Hun eerste stapjes. Ik straalde. Ik was bang zo bang, dat ik dit niet meer mee zou maken. En nu kon ik het toch nog zien. Ze liepen naar mij toe en omhelsde zowel mij als edward. En we voelden ons dolgelukkig.


Die week kreeg ik me medicijnen en moest ik helaas weer terug naar huis toe. We hadden besloten dat de kinderen bij de cullens bleven wonen omdat wij te weinig ruimte hadden en het halve vampiers waren. Toen ik afscheid nam, het was hart verscheurend. Ik omhelsde ze stevig en gaf ze een dikke kus. En liep met tranen in me ogen naar me auto en reed weg. Die nacht huilde ik mezelf in slaap. De weke daarna ging ik ook weer naar school.