What if her gaze no longer holds the same warmth?
Governor Alice Leal,(Pei /huapei) the woman who once held Senator Anna Theresia Hontiveros/Risa Hontiveros' heart, has unexpectedly re-entered her life.
2 days na mula ng na discharged ako at ang anak namin
Sevi is a delicate child talagang mahina ang pag tibok ng puso niya pero nasa sakto naman siyang timbang malaki siya kung tutuusin ......
He got everything from risa , Ear , lips , brow , His whole face except his eyes, Mga mata niya ay singkit tulad ng mata ko
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
He is so cute , masungit siya kapag di nakakadede sa bottle niya
Risa didn't want me to breastfeed our sevi dahil sabi niya mas safe ang bata sa bottle para walang mahawa na kahit ano ... umo-o nalang ako kesa mag away pa kami
Also she didn't want me to carry sevi ,hindi ko pa nabubuhat ang anak ko simula pagkapanganak ..
"Diba mas natural pag ako mag-breastfeed sa anak natin, hon?" aniya ko kay Risa habang binubuhat niya si Sevi sa may balkonahe, inaarawan.
Ang cute-cute talaga ng anak namin, para siyang anghel.
Parang ang bilis ng panahon, kailan lang ay buntis pa ako, ngayon may anak na kami. Pero bakit ganito? Bakit parang ang layo-layo ko sa kanya?
Sandali siyang tumingin sa akin, ang mukha'y seryoso na naman. "We talk about this, Alice. Beside that, baka kung ano pang mahawa mo sa bata."
Paulit-ulit na lang. Parang sirang plaka.
"Marumi ba ako para sa anak natin?" tanong ko, diretso ang tingin sa mga mata niya. Ang sakit-sakit na hindi ko man lang mahawakan ng maayos ang anak ko. Simula pagkapanganak, si Risa lang ang nag-aalaga. Hindi ko pa nga nabubuhat si Sevi ng maayos. Kapag sinusubukan ko, agad niyang inaagaw. Sinasabi niya, "mamaya na, Alice, baka madapa mo si Sevi." Pero alam ko naman ang totoo. Ayaw niya lang akong makalapit kay Sevi.
"..." Hindi siya nagsalita. Rinig ko ang pag-iyak ni Sevi. Isang iyak na alam kong madaling mapapahinto kung ako ang mag-aalaga. But she doesn't even know his cries.
"Ohhh, what's wrong, baby?" pagpapatahan niya sa bata, hinehele para tumigil sa pag-iyak. Pero hindi niya magawa ng tama. Ang kanyang paghele ay mababaw, walang lambing na nararamdaman ko.
"Risa, that's not the proper way," agad kong sabat. Alam kong naiinis siya sa akin pero hindi tama 'yung paraan niya ng paghele kay Sevi. Napapagod na ako sa ganito, Risa.
"Huwag mo nga akong turuan!" mataray niyang sagot, kahit na lalong umiiyak si Sevi. Ang boses niya ay puno ng inis, ng pagkairita.
"Eh hindi naman tama ang ginagawa mo Risa? Dapat alam mo kung paano siya patahanin," paliwanag ko, pero nanatili siyang nakasimangot. "It's frustrating. I want to help, but you won't let me!" Nagsisimula na akong makaramdam ng galit, ng kawalang-gawa.
"Wag kang makialam, Alice. Kaya kong alagaan si Sevi. i can manage it" Ang boses niya, tiyak at may pagmamalaki. Pero sa pagmamalaki na iyon, may halong takot. Takot na baka may mawala sa kanya.
"Pero anak din natin siya," giit ko. "Hindi mo ba naiisip na nasasaktan ako? Hindi man lang ako makapalapit sa anak ko." Ang mga luha ko, nagbabadyang tumulo. Parang tinutusok ang puso ko sa bawat segundo.
"Just let me ,ano namang magagawa mo kung ikaw ang mag aalaga sa anak ko." Paulit-ulit. lagi niyang dahilan na ginagamit niya para makaiwas
"Let you? Dapat maramdaman niya ang init ko, ang pagmamahal ko, bilang ina niya!" Tumulo na ang luha ko. Bumagsak iyon sa sahig, sumasabay sa pag-iyak ni Sevi. "Baka naman gusto mong ipagdamot si sevi?" Ang huling salita, binigkas ko ng may diin at matinding sakit.
"Alice..." Nag-aalangan siya sa sandaling iyon. Isang bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang mukha, pero agad ding nawala.
"Why you're doing this to me masama ba ako?" Sigaw ko na. "You're so unfair Akala ko magiging masaya tayo lahat ng tatlo." Ang mga salita ko, puno ng dalamhati at pagkadismaya.
"Alice you don't understand ..." Pagsisimula niya. "Natatakot ako."
"Natatakot? Sa anong bagay?" Ang boses ko, mas mahinahon na, pero may bahid pa rin ng kirot. Gusto ko siyang maintindihan. Gusto kong malaman ang katotohanan sa likod ng kanyang mga kilos.
"Natatakot ako na may mangyaring masama kay Sevi. Natatakot ako na baka mawala siya ,you know it hes delicate " dahilan para makaiwas sa akin.
"Pero Risa, ako naman ang nanay niya. Alam ko kung paano alagaan ang anak ko." Nagpupumilit na maintindihan niya ako.
"No you're not" i realise Hindi niya ako tinanggap bilang nanay ni Sevi. Ayaw niya akong makalapit sa anak namin dahil hindi niya ako mahal.
Dumating si Manang Ida, dala ang isang tray ng meryenda. Napahinto siya sa amin, nakatingin sa aming dalawa na nag-aaway. Ang kanyang mga mata, puno ng pag-aalala.
"Ayun na naman po kayo, Ma'am Alice at Ma'am Risa, nag-aaway na naman," pagputol ni Manang Ida, ang boses ay puno ng pagod. "Hindi po maganda sa bata ang lagi kayong nag-aaway." Ang kanyang mga salita, isang paalala sa aming dalawa.
"Manang Ida," bulong ko, umiiyak na. "—"
"Ma'am Alice, alam ko pong mahirap, pero kailangan nyo pong magkaintindihan ni Ma'am Risa dahil sa bata," sabi ni Manang Ida, pinipilit na umawat sa aming dalawa. "Baka naman po mapag-usapan ninyo 'yan ng maayos?"
"Pero Manang…"
"Ma'am, pagbigyan nyo na lang po si Ma'am Risa. Maaari po kayong mag-usap mamaya," pagsusumamo ni Manang Ida. Hindi na ako nagsalita pa at tumalikod na lang. Ang sakit-sakit lang. Sana maintindihan niya ako balang araw. Sana mahalin niya ako bilang asawa, bilang ina rin ng anak naming si Sevi. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . It was Monday now
Gustong gusto kong hawakan ,buhatin at maamoy ang bata , but instead doing that pinanonood ko nalang ang yaya ni Sevi na mag alaga sa kanya ...
Tulog siya sa cribb niya at nakabalot siya ng puti, Dahil wala naman yung yaya niya agaran akong pumarito sa tabi ng anak ko
"Hi seviii baby , ang cute cute mo naman anak ko" Natutuwa kong sabi tsaka sabay haplos sa pisnge nito at tinitingnan ang bawat hibla ng kanyang kilay
Tuwang tuwa talaga ako sa mga bata lalo na sa anak ko
Suddenly nagising ko siya at dumilat ang mga mata niya , he just stare at me akala ko nga iiyak na pero ngumingiti siya saakin
"Hmm tingin ng ngiti nak " pabiro kong sabi at linalaro ang nakasabit na laruan sa cribb upang doon siya mahumaling
"Awww how's my baby? are you gutom na ba ?" agad kong naisip na padedehin si sev
Bahagya kong inabot siya at akmang bubuhatin ng biglang may sumigaw sa likuran ko
"Maam!!! stop" agad naman akong napatingin
"Bakit?" i ask
Dali dali niyang kinuha si sevi sa cribb at inilayo siya saakin
"I just want to carry him" pagmamakaawa ko pero kahit ganon inilalayo niya parin saakin ang bata
"Maam utos po kasi ni sen.Risa ,huwag kong hahayaan na buhatin niyo si Sevi" natatakot niyang paliwanag
Napahawak nalang ako sa ulo ko at tsaka pinag pasensyahan ang yaya ng anak ko
"I-im sorry hindi ko sinasadya"
Dumiretso ako sa kwarto namin at doon ako umupo tsaka umiyak inilabas ko lahat ng galit ko at inis ...
Pano ko pa mahahawalan ang anak ko kung ipinagdadamot na siya saakin?
