Acımasız mı hayat yoksa biz mi acımasızlaştırıyoruz?
Neden bu kadar bize karşı sert olmak zorunda?
Neden insanoğlunu kullanıp bir köşeye atıyor?
Neden insanoğlunu üzüyor?
Neden insanoğlunu kırıyor?
Sorun insanoğlunda mı yoksa insanoğlu mu acımasızlaştırıyor hayatı?
Sürekli sorunlar, dertler, sıkıntılar, kazalar falan derken iyice yıpranıyoruz ve hayat daha da acımasızlaşıyor. Hayat zaten acımasız. Bize tüm bu sıkıntıyı, kazayı, kederi veren hayat değil mi? Peki neden acımasız? İnsanların iki yüzlülüğünün karşılığı olarak mı yoksa yalancılığın, hırsızlığın, dolandırıcılığın, kötülüğün, hainliğin karşılığı olarak mı? Saysak bizde de çok hata var ve yüzleşemiyoruz. Hayatın acımasız olmasının sebebi bu olabilir mi? Mesela hayat yüzleşmekten korktuklarımızı başka bir şekilde karşımıza çıkartıp hayatı acımasızlaştırıyorsa?
♢
Güçlü olmalıyız değil mi? Hayatın bize karşı bu acımasızlığına karşı güçlü durmalıyız ve zamanında gerçeklerle yüzleşmeliyiz.
Yüzleşmeliyiz ki hayatın acımasızlaşmasına karşın güçlü duruşumuz hayata vereceğimiz en kapak cevap olsun...
♧♤♧♤♧♤♧♤♧♤♧♤♧♤♧♤♧♤♧♤♧
