Hissizleşirsin bazen.
Hissizlik insanın kendini bir boşluğa bırakması gibidir adeta.
Sadece boşluktasındır.
Boşsundur işte.
Tarif edilemez o duyguların içinde kaybolur ve bir anda hissizleşirsin.
Ne olduğunu farkedemeden içinden yok olur tüm o duygular. Ne hissediğini bilememek mi? Yoksa hislerin karmaşıklığı mı? Hangisi ağır basar? Hangisi tam anlamıyla hissizliğin tanımıdır ? Kişiden kişiye değişir mi yoksa tanımı? Neden hissizleşiriz? Ne zaman hissizleşiriz?
Kafamızda deli sorular.
Cevapları umutla aranmakta.
Herkes duygularının yol göstericisini aramakta.
Kiminin bulduğu kiminin ise hala aradığı o yol gösterici yazılar.
Peki ne zamanları hissizleştiğinizi hiç düşündünüz mü? Veya düşündük mü?
Neden ve ne zaman hissizleşiriz biliyor musunuz?
Duygularımızı insanlara açamadığımız için hissizleşiriz.
Duygularımızı insanlara açamadığımız zaman hissizleşiriz.
Karışık o duygular içinde çırpınır durur ve birinin bize el uzatıp bizi o çırpındığımız yerden kurtarmasını bekleriz belkide dileriz. Fakat o el gelmeyince HİSSİZLEŞİRİZ. Kime anlatırız duygularımızı? Kime dökeriz içimizdeki dolup taşan duygu karışımını?
Ya duygu yoksa ? Yani bişey hissedemediğimiz için hissizleştiysek? Yada ne hissettiğimizi bilememek mi sebep?
İnsanlara "nasılsın" diye sorunca "iyi" yanıtını alırız genellikle . Fakat o insanlar "nasılsın" sorusu kendilerine sorulunca ;
-"Nasılım acaba?"
-"Bende bilmiyorum ki?"
-"Ne hissediyorum acaba?"
-"İyi miyim? Kötü mü?"
-"Ne hissettiğimi bende bilmiyorum ki."
-"Sıradan."
Diye içlerinde yanıtlarlar kendilerini. Fakat karşıdaki insanla paylaştığı mesaj kutusuna parmaklarının klavyede yazdığı üç harf, iki hece ve kısa ama yeterli olan ezber cevap dökülür "iyi" ...
Fakat kendiside ne hissettiğini bilememekte. Fakat bunu insanlara dökememekte. Bunun da iki sebebi var. Birincisi duygularını kendi bile tanımlayamazken karşısındaki kişiye mi aktarsın?
İkincisi ise karşısındaki kişi onu anlar mı yada anlamak ister mi?
Ve yine yalnız kalır o insanoğlu. Tarifi edilemeyen ve adını "HİSSİZLİK" koyduğumuz o duygular içerisinde.
Çırpınır dururuz duygularımızı çözümlemekte. Ama hissisizdir işte. Düşünüp çözümleyemeyiz bile.
☆☆☆☆☆
