Μυστήριο πράγμα ο Έρωτας

''ΜΠΑΡ''

Κοιτούσα τον Φίλιππο και δεν ήξερα πως να αντιδράσω, έχω να τον δω πολύ καιρό και η τελευταία φορά δεν ήταν και η καλύτερη,Ηταν πάντα όμορφος όπως και σήμερα,είναι ψηλός καστανόξανθος με μελί μάτια  ,φορούσε ένα μαύρο υφασμάτινο παντελόνι με  λευκό πουκάμισο.''Λυδία'' ξανά είπε σαστισμένα '' Εγώ είμαι''..''Συνήλθες'' ''Ναι είμαι καλά τώρα''

Ο Φίλιππος δεν πίστευε στα μάτια του ''Πως;Πότε;'' ''Το πως δεν το ξέρω μάλλον από κάποιο θαύμα, το πότε σήμερα το πρωί βγήκα από το νοσοκομείο. Έμαθα πως με είχες επισκεφτεί κάποιες φορές,ευχαριστώ για το ενδιαφέρον''  δεν πίστευε πως του μιλούσε τόσο τυπικά ''Λυδία όλα μεταξύ μας ήταν τόσο μπερδεμένα'' ''Δεν χρειάζεται να απολογήσε για κάτι'' ''Θέλω να βρεθούμε να μιλήσουμε, εδώ δεν είναι ο κατάλληλος χώρος'' έριξε μια ματιά στην παρέα μου και έσμιξε τα φρύδια του '' Ο Ορέστης Αναγνωστόπουλος είναι αυτός;'' μα πως τον ξέρει; ''Ναι είναι φίλος του Στέφανου'' ''Και γιατί σε κοιτάζει έτσι;''

Γύρισα το κεφάλι μου προς την μεριά του και οι ματιές μας συναντήθηκαν, ανατρίχιασα ολόκληρη, δεν ξέρω τι μου συμβαίνει με αυτόν τον άνθρωπο,πρώτη φορά νιώθω να μουδιάζω όταν με κοιτάζει κάποιος. Με το ζόρι πήρα το βλέμμα μου από πάνω του και γύρισα προς τον Φίλιππο.''Λοιπόν Φίλιππε θα τα πούμε. Καλά να περνάς''γύρισα να φύγω αλλά με έπιασε από το μπράτσο,κοίταξα το χέρι του και μετά αυτόν ''Λυδία πρέπει να βρεθούμε να μιλήσουμε.Τι λες να συναντηθούμε αύριο το απόγευμα για έναν καφέ στο παλιό μας στέκι;''το σκέφτηκα για λίγο και πραγματικά ήθελα να ακούσω τι είχε να μου πει ελπίζω όχι άλλα ψέμματα.''Εντάξει αύριο στις 6'' ''Ωραία και να προσέχεις'' έριξε μια τελευταία ματιά προς την παρέα μου κ έφυγε.

Όταν γύρισα πίσω όλοι με κοιτούσαν, ωραία, ο Στέφανος μίλησε πρώτος '' Τι ήθελε ;'' ''Τίποτα απλά παραξενεύτηκε που με είδε''δεν είπε κάτι άλλο,έριξα μια ματιά στην Χριστιάννα που δεν είχε μιλήσει ως τώρα και δεν είναι του στυλ της, αλλά το βλέμμα της τα έλεγε όλα και περίμενα σίγουρα κήρυγμα,ούτε αυτή τον συμπάθησε ποτέ, τέλος στράφηκα στον Ορέστη που είχε ένα ειρωνικό χαμόγελο και δεν ήξερα γιατί ''Φίλιππος  Δεληγιάννης το παιδάκι του μπαμπά με επιχειρήσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και στο εξωτερικό, γνωστός γυναικάς σε όλοι την καλή κοινωνία,πες μου πως δεν είναι αυτός ο πρώην σου'' τον άκουσα να λέει, τι στο καλό;όλοι τον ξέρουν εκτός από εμένα τελικά ''Ναι αυτός είναι.Που τον ξέρεις;''είχα περιέργεια ''Πριν από 6 μήνες έμπλεξε με την ξαδέρφη μου και τώρα είναι αρραβωνιασμένοι, αλλά δεν έχουμε και την καλύτερη γνώμη οικογενειακός για αυτόν''

Ένιωσα πως έχασα το χρώμα μου, η γυναίκα που με απάτησε ο Φίλιππος είναι ξαδέρφη του Ορέστη, τι μικρός που είναι ο κόσμος τελικά.''Είσαι καλά''τον άκουσα να με ρωτάει ''Ναι μια χαρά'' μετά από αυτό δεν είπαμε κάτι άλλο,έκατσα στο σκαμπό και έπαιζα με το ποτό μου,ένιωσα το βλέμμα του πολλές φορές πάνω μου αλλά δεν γύρισα να τον κοιτάξω.

Οι υπόλοιπη βραδιά πέρασε ήρεμα και δεν αργήσαμε να φύγουμε. Είπα στον Στέφανο πως ήθελα να πάω σπίτι μου και μετά από χίλια παρακάλια είπε στον Ορέστη να με πάει επειδή έμενε και αυτός εκεί κοντά και ο αδερφός μου θα πήγαινε την Χριστιάννα. Πήγαμε προς το αυτοκίνητο του και είδα πως ήταν ένα σπορ audi, μου άνοιξε την πόρτα και έκατσα, έβαλα την ζώνη και μπήκε και αυτός, σε όλο το δρόμο δεν είπαμε κουβέντα εκτός από την στιγμή που του είπα την διεύθυνση.Σταμάτησε έξω από μια πολυκατοικία καινούργια που ήταν το διαμέρισμα μου και γύρισα να τον κοιτάξω ''Ευχαριστώ που με έφερες''''Παρακαλώ'' είπε και βγήκε από το αμάξι, ήρθε από την μεριά μου και μου άνοιξε την πόρτα ''ΩΩ τι τζέντλεμαν'' είπα και χαμογέλασα ''Μόνο για σένα'' απάντησε και ένιωσα για άλλη μια φορά να κοκκινίζω. ''Καληνύχτα'' είπα έφερε τα χείλη του στο μάγουλο μου και μου έδωσε ένα φιλί,''Καληνύχτα πριγκίπισσα'' μπήκε στο αμάξι και εγώ τον κοιτούσα  μέχρι να εξαφανιστεί από το οπτικό μου πεδίο...