Μυστήριο πράγμα ο Έρωτας

Untitled Part 6

''Ορέστη...''

''Γεια σου Λυδία'' αχ τι ωραία που ακούγετε το όνομα μου από τα χείλη του ''Τι κάνεις εδώ;''..''Βγήκα με τον αδερφό σου για μια μπύρα για να συζητήσουμε για την δουλειά.Εσύ;''..''Εγώ τίποτα σημαντικό ο Φίλιππος ήθελε να κάνουμε μια τελευταία συζήτηση για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα'' κοίταξε τον Φίλιππο που είχε καταπιεί την γλώσσα του και δεν έλεγε λέξη.''Λοιπόν τελειώσατε την συζήτηση;''''Ναι δεν νομίζω πως έχουμε κάτι άλλο να πούμε έτσι δεν είναι Φίλιππε;'' δεν πήρα καμία απάντηση,σηκώθηκα από το την καρέκλα και πήρα την τσάντα μου,σηκώθηκε κ ο Φίλιππος με έπιασε  από το χέρι ''Εμείς δεν τελειώσαμε ακόμα'' το τράβηξα και είπα ''Ναι τελειώσαμε''έπιασα τον Ορέστη αγκαζέ και έκανα πως δεν κατάλαβα ότι ηλεκτριστήκαμε ''Λοιπόν Ορέστη ελπίζω να με θέλετε στην παρέα με τον αδερφό μου''χαμογέλασε ''Μια τέτοια ωραία ύπαρξη σαν και σένα δεν θα θέλαμε''κοκκίνισα και τον άκουσα να γελάει.

Προχωρήσαμε ως ένα τραπέζι στην άλλη άκρη του μαγαζιού που καθόταν ο αδερφός μου με γυρισμένη πλάτη προς εμάς ''Κοίταξε ποια βρήκα''είπε ο Ορέστης,γύρισε ο αδερφός μου και με κοίταξε με σηκωμένο φρύδι''Ωπ μικρή τι κάνεις εδώ;''..''Ήρθα να σας κάνω παρέα αλλά αν δεν με θέλετε να φύγω'' είπα και τον φίλησα στο μάγουλο''Άσε τις βλακείες μικρή και κάτσε κάτω'' ''Τι θα πιεις;'' με ρώτησε ο Ορέστης και έκανε νόημα στον σερβιτόρο ''Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί,ευχαριστώ'' ''Λοιπόν δεν μου είπες τι κάνεις εδώ;'' ξανά ρώτησε ο αδερφός μου,είμαι σίγουρη πως αν του πω για τον Φίλιππο θα βγει από τα ρούχα του,αλλά πριν προλάβω να μιλήσω έσωσε την κατάσταση ο Ορέστης''Όταν βγήκα έξω για εκείνο το τηλεφώνημα την είδα που περνούσε κ την κάλεσα μέσα'' ''Ναι είχα πάει μια βόλτα στα μαγαζιά''σήκωσε το φρύδι του και με κοίταξε περίεργα ''Και που είναι τα ψώνια;'' ''Δεν πήρα κάτι,βόλτα έκανα.Μου κάνεις ανάκριση Στέφανε;δεν καταλαβαίνω το λόγο για τόσες ερωτήσεις''''Δεν σου κάνω ανάκριση Λυδία μην αρπάζεσαι κατευθείαν'' τα είχα πάρει με τον Στέφανο''Νομίζω πως είναι καλύτερα να φύγω''και σηκώθηκα,εκείνη την στιγμή ήρθε και το κρασί μου''Μείνε σε παρακαλώ, θέλω να συζητήσουμε κάτι''είπε ο Ορέστης και αγριοκοίταξα  τον αδερφό μου.''Για πιο πράγμα;'' ρώτησα και γύρισα προς τον Ορέστη που με κοιτούσε -αχ αυτά τα μάτια- ''Μείνε και θα δεις θέλω να σου κάνω μια πρόταση '' ξανά έκατσα γιατί ήμουν περίεργη να μάθω.

''Περί τίνος πρόκειται;'' ''Ξέρω πως αυτό το διάστημα δεν έχεις δουλειά και επίσης δεν θέλεις να αναλάβεις τις επιχειρήσεις του πατέρα σου, οπότε σκεφτόμουν πως εγώ θέλω ένα έμπιστο  άτομο για να αναλάβει το μεσιτικό γραφείο ,να είναι υπεύθυνο για όταν θα λείπω,μου είπε ο Στέφανος ότι έχεις σπουδάσει κ οικονομικά και πως το μυαλό σου κόβει,οπότε μήπως θέλεις να έρθεις να δουλέψεις μαζί μου;'' δεν περίμενα ποτέ να μου πει κάτι τέτοιο, ο Ορέστης θέλει να δουλέψω μαζί του;μα...''Μου κάνεις πλάκα;'' ''Γλυκιά μου δεν κάνω ποτέ πλάκα όταν πρόκειται για δουλειά''όντως, μου φαινόταν πολύ σοβαρός όταν μου μιλούσε ''Λοιπόν τι λες;'' τι λέω; αμ δεν ξέρω, σίγουρα θέλω μια δουλειά αλλά σε ένα γραφείο με αφεντικό τον κύριο σέξι από δω.''Θέλω να το σκεφτώ αν γίνεται για λίγο,εννοείται πως θέλω μια δουλειά αλλά είσαι σίγουρος πως είμαι η κατάλληλη για κάτι τέτοιο;''''Γιατί όχι;αυτό που θα κάνεις είναι να πηγαίνεις στους πελάτες, να τους δείχνεις τους χώρους και να προσπαθείς να τους πείσεις  να αγοράσουν,και όταν θα θέλω κάποια βοήθεια να με βοηθάς στα οικονομικά δεν είναι και τόσο δύσκολο και είμαι σίγουρος πως όταν θα λείπω θα μπορώ να σου έχω εμπιστοσύνη ότι πίσω όλα θα δουλεύουν ρολόι''αχ ναι θα μπορείς''Εσύ Στέφανε τι λες;''''Εγώ μικρή μου λέω πως είναι μια καλή ευκαιρία κ δεν έχεις κάτι να χάσεις,εξάλλου ο Ορέστης είναι δικός μας άνθρωπος και θα σε βοηθήσει και αν κάνεις και κανένα λάθος δεν θα σου πάρει κ το κεφάλι'' ''Ναι εννοείται δεν είμαι αγροίκος,κοίτα δεν θέλω να σε πιέσω αλλά θα το εκτιμούσα αν μου έδινες μια απάντηση σύντομα,γιατί και εμένα με πιέζει ο χρόνος'' ''Εντάξει όσο πιο σύντομα μπορώ''

Όσο μιλούσε ο Ορέστης με τον αδερφό μου για τις δουλειές που είχαν αφήσει στην Ιταλία εγώ σκεφτόμουν την πρόταση του,ναι δεν είναι δύσκολο αυτό που μου ζητάει να κάνω,το θέμα είναι άλλο,πως θα μπορέσω να δουλέψω  με έναν άνθρωπο που κάθε φορά που με αγγίζει ανατριχιάζω ολόκληρη,πως θα μπορώ να συγκεντρώνομαι όταν θα με κοιτάζει με αυτά τα υπέροχα γαλανά του μάτια,μα τι έχω πάθει; Η φωνή του Στέφανου με έβγαλε από τις σκέψεις μου''Λυδία εγώ θα φύγω, θα έρθεις μαζί μου ή θα μείνεις;'' ''Θα μείνω αν έχει χρόνο και ο Ορέστης να συζητήσουμε την πρόταση του'' γύρισα και τον κοίταξα ''Ναι βέβαια έχω χρόνο''

''Εντάξει λοιπόν, να προσέχεις μικρή και Ορέστη την αδερφή μου και τα μάτια σου'' είπε και τον κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να τον προειδοποιούσε για κάτι.

''Μην ανησυχείς θα είμαι κύριος''του απάντησε και μου έσκασε ένα πονηρό χαμόγελο που με έκανε να κοκκινίσω ολόκληρη.........