Μυστήριο πράγμα ο Έρωτας

''ΜΩΡΟ''

Την επόμενη μέρα ξύπνησα και ο Ορέστης είχε φτιάξει πρωινό...Αλλά δεν έβλεπα πουθενά τον καφέ μου...

''Καλημέρα αγάπη μου..''είπα και του έδωσα ένα φιλί...

''Καλημέρα καρδιά μου..''

''Ο Καφές μου;''

''Δεν νομίζω πως είναι σωστό να πίνεις καφέ τώρα που είσαι έγκυος..''

''Ορίστε;;'' Μα τι λέει πάει καλά;;;

''Γι'αυτό σου έφτιαξα χυμό και θα φας και το πρωινό σου..''

''Αγάπη μου δεν νομίζω πως θα υπάρχει κάποιο πρόβλημα να πιω καφέ...Βάλε μου αν μπορείς λίγο...Πρέπει να ανοίξει το μάτι μου..''

''Όχι αγάπη μου θα πιεις τον χυμό σου..Δεν έχει καφέ για σένα σήμερα..''ααα δεν θα τα πάμε καλά..

''ΟΡΕΣΤΗ θέλεις να με εκνευρίσεις πρωί πρωί;''

''Μα βρε αγάπη μου...''

''Δεν έχει μα θα πιω καφέ και τέλος'' σηκώθηκα από την καρέκλα και έφτιαξα καφέ γιατί ο καλός μου δεν είχε κάνει για μένα...Έλεος δηλαδή...Κάθισα πίσω στην καρέκλα μου και ήπια μια γουλιά...Αλληλούια...Έριξα το βλέμμα μου στον Ορέστη και με κοιτούσε θυμωμένος...

''Λυδία το ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη σου πια...Έχεις ένα μωρό..Το δικό μου μωρό γι'αυτό θα πρέπει να αλλάξεις κάποιες συνήθειές σου..'' μου φώναξε και δεν άντεξα έβαλα τα κλάματα.Γαμώ τις ορμόνες μου γαμώ...

Ήρθε και με πήρε αγκαλιά...

''Συγνώμη καρδία μου,συγνώμη δεν ήθελα να σου φωνάξω...Ότι θέλεις εσύ ζωή μου μόνο μην μου στεναχωριέσαι...''σκούπισα τα δάκρυα μου και έβαλα τα χέρια γύρω από τον λαιμό του..

''Αγάπη μου μην είσαι υπερβολικός όμως...Δεν κάνει κακό λίγος καφές..''

''Θα πάμε στο γιατρό και θα τα ρωτήσουμε όλα..Έλα πήγαινε να ετοιμαστείς τώρα..''

Ετοιμάστηκα και φύγαμε για το γραφείο της γιατρούς μου..Καθόμαστε στην υποδοχή και περίμενα την Κάτια να με φωνάξει...Μετά από λίγο μου είπαν πως μπορούσα να περάσω...

''Λυδία μου τι κάνεις;''

''Καλά είμαι Κάτια μου..Εσύ;''

''Καλά μια χαρά κοπέλα μου...Να υποθέσω πως είναι ο μπαμπάς;'' είπε και κοίταξε τον Ορέστη...

''Ναι συγνώμη από δω ο Ορέστης...Ορέστη η Κάτια γιατρός μου και φίλη μου''

''Χαίρω πολύ...''είπε ο Ορέστης και έδωσε το χέρι του..