Μυστήριο πράγμα ο Έρωτας

''ΘΑΛΑΣΣΑ''

Όταν ο Στέφανος έφυγε μείναμε για λίγο χωρίς να μιλάμε,μου έπιασε το χέρι ''Πριγκίπισσα..'' τον άκουσα να λέει και σήκωσα το κεφάλι μου,οι ματιές μας συναντήθηκαν, ένιωσα να ζαλίζομαι και να έχει πάρει όλο το σώμα μου φωτιά από το άγγιγμα του.Αισθανόμουν μια απίστευτη έλξη για αυτόν τον άντρα και αυτό με τρόμαξε,τράβηξα το χέρι μου λίγο πιο απότομα από ότι έπρεπε και στο βλέμμα του είδα απογοήτευση; ''Ορέστη...ευχαριστώ για πριν που δεν είπες στον αδερφό μου ότι ήμουν με τον Φίλιππο''

''Ξέρω πως ο Στέφανος δεν τα πάει καθόλου καλά μαζί του και όχι και άδικα έτσι όπως σου φέρθηκε''γούρλωσα τα μάτια, πως ξέρει τι έγινε με τον Φίλιππο; ''Ξέρεις;...Πως;''

''Όταν είμασταν στην Ιταλία με τον Στέφανο μου μιλούσε συχνά για σένα,μου έλεγε πως είχε μια πολύ όμορφη αδερφή,πανέξυπνη, αντιδραστική,αυθόρμητη με όνειρα για την ζωή και ότι είσαι ότι πιο σημαντικό έχει στην ζωή του.Τον Νοέμβριο που γύρισε πίσω από την Ελλάδα είχε πάρα πολλά νεύρα,όταν τον πίεσα λίγο παραπάνω μου είπε τα πάντα.έβριζε τον Φίλιππο αλλά είχε εκνευριστεί μαζί σου περισσότερο που του είχες δώσει δεύτερη ευκαιρία.Βέβαια τότε δεν ήξερα ότι μιλούσαμε για αυτόν τον Φίλιππο...'' ''Δεν τον συμπαθείς έτσι;'' ... ''Συγνώμη αν σε απογοητεύω αλλά όχι δεν τον συμπαθώ'' ... ''Μην ανησυχείς δεν απογοητεύομαι τόσο εύκολα'' είπα και γέλασα!

Την κοιτούσα που γελούσε και ένιωσα ένα σκίρτημα στην καρδιά, τι συμβαίνει με αυτό το κορίτσι, από τότε που την γνώρισα δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου.Πριν που την είδα με αυτόν ήθελα να τον πλακώσω στις μπουνιές,από τον τρόπο όμως που του μίλησε κατάλαβα πως ούτε και αυτή θέλει πολλά πάρε δώσε μαζί του.Και αυτό το πράγμα κάθε φορά που με ακουμπάει,αυτός ο ηλεκτρισμός που περνάει όλο μου το σώμα, δεν το καταλαβαίνω.Είμαι σίγουρος πως το νιώθει και αυτή και όταν την κοιτάζω τα πράσινα της μάτια με μαγνητίζουν ακόμα πιο πολύ.''Ορέστη με ακούς'' ''Συγνώμη αφαιρέθηκα πες μου'' ''Λέω μήπως θες να φύγουμε,κάθεσαι τόση ώρα και δεν μιλάς'' ''Δεν έχω πρόβλημα αλλά δεν μιλήσαμε καθόλου για την δουλειά''..''Λοιπόν όταν αποφασίσω θα μιλήσουμε,έλα πάμε τώρα θέλω να κάνω μια βόλτα πιάστηκα τόση ώρα'' έκανα νόημα στον σερβιτόρο,πλήρωσα και βγήκαμε έξω. ''Και τώρα;'' ρώτησα ''Τώρα θέλω να πάμε μια βόλτα στην θάλασσα,αν δεν βαρέθηκες ακόμα την παρέα μου''

''Δεν πρόκειται να την βαρεθώ ποτέ'' τον άκουσα να λέει και έχασα ένα χτύπο από την καρδιά μου.μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε, παρατηρούσα τα πάντα από το παράθυρο και εδώ και αρκετή ώρα είχα καταλάβει πως είχαμε βγει από την Πόλη, δεν είχε καθόλου κίνηση και μετά από κανένα μισάωρο φτάσαμε στην Νέα Μάκρη, άραξε το αμάξι μπροστά στην θάλασσα,κατεβήκαμε και καθίσαμε στην άμμο,κοιτάζαμε αμίλητοι το φως του φεγγαριού που έκανε αντανάκλαση πάνω στα ήρεμα νερά της.