Μυστήριο πράγμα ο Έρωτας

''Η ΑΛΗΘΕΙΑ''

''Τι είπα;'' ρώτησα για να μπορέσω να κερδίσω λίγο χρόνο. ''Μην μου το παίζεις χαζή κορίτσι μου και πες μου τι εννοούσες'' τι να του έλεγα ,ότι ο Φίλιππος και η ξαδέρφη του έφταιγαν που έκλαιγα και δεν είδα ότι είχα μπει στο αντίθετο ρεύμα,ότι εκείνοι έφταιγαν που για δεύτερη φορά είχα γίνει κομμάτια.Δεν άντεξα και ένιωσα δάκρυα να πέφτουν από τα μάτια μου,με τράβηξε στην αγκαλιά του.''Σσσσ ηρέμησε σε παρακαλώ πριγκίπισσα είμαι εγώ εδώ τώρα'' έκλαιγα με λυγμούς και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τώρα.από τότε που βγήκα από το νοσοκομείο δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να σκεφτεί τίποτα,γιατί τώρα;

''Έλα πριγκίπισσα μου ηρέμησε''την άκουγα να κλαίει και δεν ήξερα τι να κάνω,μου άρεσε τόσο πολύ που την είχα στην αγκαλιά μου ακόμα και έτσι,τι της έκανε ο μαλάκας;θα τον σκοτώσω..

΄΄Ορέστη'' τράβηξα το σώμα μου από το δικό του,σκούπισα τα μάτια μου και τον κοίταξα...''Πες μου πριγκίπισσα''

''Δεν θέλω να πεις σε κανέναν για αυτό,ούτε στον Στέφανο και σου υπόσχομαι πως θα σου εξηγήσω'' τον έβλεπα που το σκεφτόταν ''Σε παρακαλώ'' ''Εντάξει όμως θέλω να μάθω,έλα πάμε τώρα ,ήρθε η ώρα να σε πάω σπίτι'' μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήραμε το δρόμο της επιστροφής,όταν φτάσαμε άνοιξα την πόρτα αλλά δεν βγήκα έξω,σήκωσα το βλέμμα μου και τον είδα να με κοιτάζει,πήγα κοντά του και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο... ''Καληνύχτα'' είπα και πήγα να βγω..

''Πριγκίπισσα...'' όχι, όχι τι θες να της πεις αγόρι μου ότι της θες; δεν γίνεται βγάλτο από το μυαλό σου,γαμώτο με κοιτάζει και λιώνω.....θέλω τόσο πολύ να την φιλήσω...περίμενε και έπρεπε κάτι να πω ''Δεν τελειώσαμε την συζήτηση μας'' σαΐνι είσαι φίλε, κοίταξε την πως σε κοιτάζει.''Ναι το ξέρω,υποσχέθηκα πως θα σου πω και θα το κάνω'' είδα το πρόσωπο της να έχει πάρει έκφραση συγκέντρωσεις  και μια γραμμή να φανερώνεται ανάμεσα στα φρύδια της ''Θέλεις να ανέβεις πάνω να μιλήσουμε;'' δεν υπάρχει περίπτωση να πάω σπίτι της τέτοια ώρα,κοίταξα το ρολόι του αμαξιού και είδα ότι ήταν μια και μισή μετά τα μεσάνυχτα, όχι ήταν αργά δεν γίνεται ''Ναι έρχομαι'' τι βλάκας θεέ μου..Κλείδωσα το αυτοκίνητο και μπήκαμε στην πολυκατοικία,ανεβήκαμε με το ασανσέρ στον τέταρτο όροφο και μετά στο διαμέρισμα της,ένιωσα το άρωμα της να πλανιέται σε όλο το χώρο,με οδήγησε στο σαλόνι ''Κάθισε, θες κάτι να πιεις;'' ''εσύ θα πιεις;'' 

''Σίγουρα θα το χρειαστώ, θέλεις κρασί;''

''Ναι ευχαριστώ''την είδα να κατευθύνεται προς την κουζίνα και παρατήρησα λίγο το σπίτι της.δεν ήταν πολύ μεγάλο,αλλά είχε πολλά χρώματα που φανέρωναν μια παιδικότητα, μου άρεσε, πιστεύω πως είναι του στυλ της.