Μυστήριο πράγμα ο Έρωτας

''ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ''

"Σου μιλάω Λυδία...Τι στο καλό συμβαίνει;Μίλα επιτέλους..."

"Ηρέμησε και θα σου πω..." του είπα με δάκρυα στα μάτια... Πήρε την καρέκλα και έκατσε και με κοιτούσε...

"Σε ακούω..." είπε αυτή την φορά πιο ήρεμα...

Πήρα μια βαθιά ανάσα και έφερα το κινητό...Το άφησα μπροστά του και του είπα να δει τα μηνύματα...

Παρακολουθούσα το πρόσωπό του να αλλάζει χρώματα και να αγριεύει...

"Τι στο διάολο είναι αυτά Λυδία;Ποιος τα στέλνει;"

"Δεν ξέρω...Εδώ και τρεις μέρες μου τα στέλνουν..Δεν ξέρω ποιος μπορεί να είναι.."σηκώθηκε από την καρέκλα και βάρεσε το χέρι του στο τραπέζι....

"Εδώ και τρεις μέρες;Και εγώ το μαθαίνω τώρα;Γιατί δεν μου το είπες γαμώτο;;" τρόμαξα δεν τον είχα ξαναδεί έτσι...

"Γιατί δεν μου το είπες;Τι είμαι για σένα Λυδία;Είμαι τίποτα για σένα..;Υποτίθεται ότι σε λίγο καιρό θα παντρευτούμε και θα κάνουμε οικογένεια και γίνετε κάτι τόσο σοβαρό και εγώ δεν ξέρω τίποτα...;Γιατί;;Μπορείς να μου πεις γιατί;;;"

"Δεν...δεν ήθελα να αναστατωθείς" του είπα τραυλίζοντας..

"Πας καλά γαμώτο;Είναι σοβαρό Λυδία.. Σε απειλούν ουσιαστικά και εσύ δεν ήθελες να αναστατωθώ;" πήγαινε πέρα δώθε και είχε τα χέρια στο κεφάλι του...

Από την μια καταλάβαινα ότι είχε δίκιο,από την άλλη όμως είχα τρομάξει με την συμπεριφορά του δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ έτσι...

"Να φανταστώ ότι ο πατέρας σου το ξέρει γι'αυτό και οι φουσκωτοί στην πόρτα έτσι;;" κούνησα καταφατικά το κεφάλι...

"Το ξέρει και ο Στέφανος;;"

"Όχι κάνεις άλλος.." συνέχισε να πηγαινοέρχεται και δεν με κοιτούσε καν..

Μετά από λίγο έριξε όλα τα πράγματα κάτω από τον πάγκο..

"Γαμώτο..."φώναξε και τρόμαξα...

"Ποιος είναι;Ξέρεις ποιος είναι;"

"Όχι,όχι δεν ξέρω" είπα και έκατσα στην καρέκλα κλαίγοντας...

Μετά από δυο δευτερόλεπτα άκουσα την πόρτα να κλείνει με θόρυβο...Έβαλα τα χέρια μου στο τραπέζι και έκλαιγα με λυγμούς...

Ένιωσα το μωράκι μου να κλωτσάει και ξαφνιάστηκα... Χάιδεψα την κοιλιά μου..''Σώπα μωράκι μου όλα καλά θα πάνε..Θα γυρίσει ο μπαμπάς...Θέλει μόνο να ηρεμήσει....'' Σηκώθηκα και πήγα να ξαπλώσω...Δεν μου έκανε καλό να στεναχωριέμαι...

Πρέπει να με πήρε ο ύπνος γιατί το επόμενο που άκουσα ήταν ο ήχος από το κουδούνι...Σηκώθηκα και κατέβηκα για να ανοίξω...Είναι η κολλητή μου....

''Μπορείς να μου πεις τι έγινε και ο άλλος είναι σαν ταύρος σε υαλοπωλείο?'' είπε και μπήκε μέσα...

''Γεια σου και εσένα..'' της είπα ειρωνικά....και την ακολούθησα στο σαλόνι...

''Άσε τις ειρωνείες και λέγε τι στο καλό έγινε..Όταν του άνοιξε ο Στέφανος παραλίγο που δεν τον βάρεσε...Κατάλαβα ότι κάτι σημαντικό έγινε για να είναι έτσι αυτός και έφυγα και ήρθα εδώ..''

''Ώστε εκεί είναι..Πάλι καλά..Γιατί έφυγε από δω σε έξαλλη κατάσταση...''Ευτυχώς θεέ μου δεν έκανε καμία βλακεία....

''Το λόγο θέλω να μάθω γι'αυτό ξεκίνα...''

Της είπα τα πάντα και έμεινε και με κοίταζε με ανοιχτό το στόμα....

''Πας καλά;....'' πήγε να συνεχίσει αλλά επειδή ήξερα τι θα ακολουθούσε και δεν είχα όρεξη την σταμάτησα...

''Σταμάτα...Ήδη τα άκουσα από τον Ορέστη..Δεν θέλω και από σένα...Γιατί κανένας σας δεν καταλαβαίνει και εμένα;Τρομοκρατήθηκα..Δεν ήξερα τι να κάνω..Νόμιζα πως ήταν πλάκα,όταν κατάλαβα πως δεν είναι μίλησα στον πατέρα μου...Γι'αυτό σταμάτα...'' δεν έλεγε τίποτα μόνο με κοιτούσε..Ξεσπούσα και το καταλάβαινε....Σηκώθηκα όρθια και συνέχισα...

''Και στο κάτω κάτω τώρα το είπα..Και που είναι ο Ορέστης..;Που μου λες..;Φώναξε και σηκώθηκε και έφυγε...Σταμάτα εδώ λοιπόν...Ναι δεν το είπα και έχει δίκιο να θυμώνει αλλά ως εδώ...Εγώ τώρα τον έχω ανάγκη, να είναι δίπλα μου στα δύσκολα και όχι μόνο στα εύκολα κατάλαβες...;Αν στα ζόρια χτυπάει την πόρτα και φεύγει τι να τον κάνω.Πες μου τι να τον κάνω;;;  ''Της είπα και είχα αρχίσει να φωνάζω....

''Ναι έχεις δίκιο...'' άκουσα την φωνή του από πίσω μου και γύρισα να τον κοιτάξω...Καθόταν στην πόρτα με τον Στέφανο..Δεν είχα ακούσει καν ότι άνοιξε η πόρτα....

Οι ματιές μας συναντήθηκαν και μείναμε εκεί να κοιτάμε ο ένας τον άλλον