nightmare || pjm. ✓

0.0

Depo da attığım her adım sessizliği yıkan bir deprem etkisi yaparken genç kız giderek daha da korkmaya başlıyordu. Elimde olmadan sırıttım. Karanlık olduğundan yüzümü göremediği için daha da tedirgin olan kızın arkasına geçip elimi omzuna koydum. Korku ile irkilen kız ile gülümsemem giderek yüzümde yayıldı. Kulak hizasına gelip saçını kulak arasına sıkıştırdım.

"Hayatın için yalvarmayacak mısın?" Dedikten sonra karşısına geçip yüzümü görmesini istedim.

"Diğerleri gibi, yardım çığlıkları atmayacak mısın?"

Elimi saçlarının arasından geçirip saçlarını okşamaya başladım. Elim saçlarından yanaklarına geçtiğinde yanaklarına ufak daireler çiziyordum.

"Benden ne istiyorsun?" Diye fısıldadığında tüm korkusunu hissetmiştim.

"Shh..." Dediğimde gözlerimi onun gözlerine sabitledim.

Gözlerim dudağına kaydığında yavaşça ona yaklaştım. Dudaklarımız birbirine deyecekken geri çekildi. Korkuyordu ve titriyordu. Yamuk bir gülümseme ile çekildiğimde gözlerimi onun gözlerinden ayırmıyordum. O ise bana bakamıyordu bile. Aramızda ki sessizliği bozan bir kahkaha attığımda bana korkan gözlerle baktı.

"Beni reddettin." Dedim gülerek.

"Beni reddettin." Dediğimde bu sefer gülmüyordum.

Kızın saçlarını yakalayıp oturduğu sandalyeden çektim. Çığlık atıyor, tırnaklarını elime batırıyordu. Hiç bir şekilde işe yaramamıştı. Onu duvara doğru fırlattım. Küçük bedeni duvara çarptıktan sonra yere düştü. Bir süre hareket edemedi. Yanına gidip yine saçlarından tuttum. Kulağına yaklaştığımda ağlamaya başlamıştı.

"Shh... Ağlama, geçti." Diyip parmağımla göz yaşlarını sildim.

Ona sarıldım ve saçlarını okşamaya başladım. Kimi zamanda saçlarına minik buseler konduruyordum.

"Seni seviyorum, Eun Mi. Ama bazen beni kızdırıyorsun."

(Y/N: Yakalşık ilk 10 bölüm bu şekilde olacak. Arada kızın gözünden anlataağın fakat bölüm başına yazmayacağım. Siz okudukça anlayacaksınız. Umarım jiminisa beğenirsin^^)