nightmare || pjm. ✓

1.9

(Media eklenen müzik ile okuyun lütfen.)

Yoongi

Olayın üzerinden geçen beş yıl, anıların üzerine toz tuttururken yeniden bu evin karşısında durmak, garip hissettirmişti. Sanki rahatsız edici bir rüyayı hatırlamış gibiydim. Yine bir sonbahar mevsiminde burada olmam başka bir tesadüftü. Hava kapalıydı ve esen meltem yanaklarımı okşayıp duruyordu.

Eve doğru ilerken altımda ezilen yaprakların sesi dört bir yanımı sarmaya başlamıştı. Korku vücudumu bir titreme gibi sarıyordu. Kapıya vardığımda durdum ve derin bir nefes aldım. Burnuma dolan ıslak odun kokusunun yanında yaşanmışlık vardı sanki.

Beş yılın ardından ev o, kadar da kötü görünmüyordu. Dış kapıyı itelediğimde çıkardığı gıcırtılar ile sonuna kadar açılmıştı. Büyük oturma odasına doğru yürüdüğümde evin eskisi kadar sıcak olmadığını fark ettim. Şömine beş yıl önceki közlerle duruyordu. Sanki evde zaman durmuştu ve bu ev beş yıl öncesine takılı kalmıştı.

Merdivene doğru ilerlediğimde durdum. Üst kattan gelen yanık kokusunu hala dünmüş gibi alabiliyordum. Beşinci merdivene geldiğimde duyduğum gıcırdamayla devam ettim.

Kararmış koridordan ilerlerken nefes alamıyormuş gibi hissettim. Sanki yangın hala sessizce devam ediyor gibiydi. Odaya yaklaştıkça oksijenin azaldığı hissine kapıldım.

Odanın kapısı kararmıştı. Duvarların üzerindeki tozlu lila yerini dumanların isine bırakmıştı. Yanık kokusuna rağmen oda da hala papatya kokusu vardı.

Daha fazla orada kalmayıp aşağıya indim. Jimin'in çalışma odasına gittim. Her şey olduğu gibiydi. O kadar normal duruyordu ki her şey, sanki hiç bir şey yaşanmamış gibi. Sanki Jimin hiç acı çekmemiş gibi.

Çalışma masasına gidip deri koltuğa oturduğumda bir süre sadece bekledim. Neyi bekliyordum bilmiyordum ama sadece öyle hissetmiştim.

Bu olaylar üzerinden sadece beş yıl geçmişti. Uzun bir zaman değildi ama yaraları sarmak için yeterli bir zamandı. Eun Mi yani Cho Hee tekrardan bir kafede çalışmaya başladı. Hiç bir şey olmamış gibi davranıyordu. Onu en son altı ay önce ziyaret etmiştim. Oldukça mutlu görünüyordu.

"Jimin'i gördükten sonra üzülerek yaşanılmayacağını anladım. Sanırım onu tanımak bana bunu öğretti. Sen yarayı kapatmadıkça o yara, kanar. Bende her şeyi geçmişte bıraktım. Önümde uzun bir gelecek var nasıl olsa." demişti.

Kütüphaneye gidip durdum. Sayamadığım kadar çok olan kitaplara göz gezdirmeye başladım. Burada yaşadıklarımı gazetede kullandıktan sonra baya ünlenmiştim. Bir nevi bizim gazete benimle anılıyordu. İnsanlar için farklı bir gazeteciydim. Her zaman olmak istediğim gibi.

Ellerim tozlu kitapların üzerinde gezdirdiğimde birinde durdum. Kalın bir kitaptı ve kapağı deriydi. Onu elime alıp deri sandalyeye oturdum. Sararan yaprakların kokusu burnuma dolmuştu. Usulca sayfayı çevirdim.

14.09.2014

İlk sayfaya atılan tarihe baktığımda üstünden yedi yılın geçmiş olduğunu fark ettim. Eun Mi'nin ölüm tarihi olabilme ihtimali aklıma geldi. Bir sonraki sayfayı çevirdiğimde Jimin'in el yazısı olduğunu tahmin ettiğim bir cümle yazıyordu.