The Witness Acts

Act 1: Kung Malaya Lang Ako

THE WITNESS ACTS

If you are guilty, prove it.

Act 1

Kung Malaya Lang Ako

[Selina]

"Kung malaya lang ako~. Kung malaya lang ako~." tumigil ako sa pagkanta at hinarap si Jesse na prenteng prente sa pagtulog sa sofa. "Anak naman ng tipaklong, Jess! Hanggang kelan ba ko makukulong dito sa lintik na bahay na 'to?! Argh! Lalabas ako! As in lalabas talaga ko!!"

Bigla syang tumayo sa pagkakahiga. "No way!"

"Anong 'no way' ka jan?! No way mo your face! Batong bato na ko dito! I wanna go home na! I miss my condo unit!!"

"Stop whining!! Ayoko sabi eh!"

"I'm not whining!! You are! Pwede ba?! Tumigil na nga ako sa mga plano ko tapos pati ba naman ang kalayaan ko, ipagkakait mo sakin?! Oh come on! I'm going out by myself whether you like it or not!" nag-walkout ako at naligo na para makapag-ayos ng sarili't makaalis na dito sa bahay na 'to.

Nakakainis talaga. Para akong ginawang preso ah. Hindi ko rin alam kung bakit ako pumayag sa mga gusto nyang mangyari. Kinalimutan ko na nga ang paghihiganti tapos eto pa ang gagawin nya sakin? Ikukulong lang ako dito sa loob ng bahay nya at magbahay-bahayan kami??

I mean, duhh! Di naman ata tama yun. Oo, mahal ko sya pero iba na eh. Parang nakakasakal na. Gusto ko nang bumalik sa dati kong buhay. Ayoko na dito.

"Selina naman.." eto na naman sya para pigilan ako. Nakakairita na talaga. "Don't go."

"Look, Jesse. I'm sorry pero di ko na talaga kaya 'tong situation na 'to. I wanna go back to my real world. Ibabalik ko na yung dati kong buhay, okay? Wag mo namang ipagkait sakin yun. Please lang. May sarili akong mga paa. Kaya kong mabuhay kahit wala ka." walang pag-aalinlangan kong sinabi sakanya.

Mejo nagulat pa sya sa pagkakasabi ko nun pero there's no turning back na. Kayang kaya ko syang iwan kung ganito lang rin naman ang gagawin nya. Nakakasawa na rin kasi.

For almost a month, nandito lang kami sa bahay na 'to. Susme! Ang boring kaya dito! Panay TV lang ang source of entertainment namin! Pati na rin yung laptop nya na syang gamit ko sa pag-aaral online! Ang hirap kayang mag-self study at mag-take ng quiz online! Nakakainis! Magpapaliwanag pa ko sa dean namin kung bakit ako biglang nawala.

Sya naman, malayang nakakalabas ng bahay samantalang ako, hindi. Tch. Unfair!

Miss na miss ko na ang unit ko. Buti na lang at binayaran ni Jesse ang monthly dues ko dun kaya akin pa rin ang unit na yun. Leche talaga. Bakit kasi ako ikinukulong dito! Dinaig ko pa talaga ang mga preso!!

Uuwi na talaga ko!!

"Are you breaking up with me??" gulong-gulo nyang tanong sa akin.

Anong break-up? May sinabi ba kong nakikipag-break ako sakanya??

"Ha? Pinagsasabi mo jan?" tanong ko pabalik habang nagsusuklay ng buhok ko.

"Sabe mo kasi iiwan mo na ko."

"Oo nga."

"Edi nakikipag-break ka nga sa akin?!!" tumigil ako sa pagsusuklay at hinarap sya.

"Wala akong sinasabe!!"

And yes, now we're shouting. Ganito kami palagi. Hindi buo ang araw namin kung di kami mag-aaway. O, di ba? Nakakasawa talaga. Kaya gusto ko na talagang umuwi! Para naman mabawasan kahit papaano yung pagtatalo namin.