Ölümü Beklerken; AŞK

Ölmek İstemiyorum Anne

ANNESİNDEN(FERZİN)

Elimde 1 paket dolusu browni ve 2 termosla girdim hastanenin bahçesine. İçime bir şey oturmuş gibi oldu bir anda, kötü bir his vardı içimde. Bardak alacak bu arada termosun birine sıcak çikolata birine ise kahve doldurtacaktım . Adamların yarısı Alptekin'le birlikte iş yerinde uğraşıyordu, giderken yanında güvendiği birkaç adamı götürmüş gerisini ise iş yerinin güvenliği için bırakmıştı. Bize kalan yarısını ise Arya ile birkaç gün önce izine çıkarmıştık! Ne vardı da kalsalardı ve işlerle onlar ilgilenseydi . Hem onlar işlerle ilgilenirken ben de kuzumun yanında olsaydım! Neyse artık, son pişmanlık neye yarar? Kantine indim 4 bardak aldım ve termosları doldurttum. Bunları yaparken nedenini bilmediğim acele/telaş karışımı bir şey vardı. Sonra reflexlerim ile bir anda koşmaya başladım ve kendimi gittikçe yükselen çığlıklara doğru yaklaşırken durduramadım. Ses tanıdıktı. Bu ses çok tanıdıktı...

ARYA

Seslerin arasından tanıdık bir ses:

"- Aryaaaaaaaaa!" diye çığlık atmaya başadı. Ses gittikçe yakınlaşıyor ve aynı zamanda yükseliyordu.Bir anda telaş yaptım.Annemin karşısına böyle çıkamazdım. O bakışları yok sayamazdım. Sesler kesilmemişti , aksine başımın içinde tepişen fillere eşlik ediyordu. Cevap, cevap vermeliydim. En azından yaşadığımı belli etmeliydim(!)
"-Hayır! Gidin burdan."bu bağırış ise benden, benim ağızımdan daha çok çaresizce çıkmıştı. Yeni bir sinir krizi istemiyordum. Ellerimi ani bir şekilde kulaklarıma, duymak istemediğim sesleri sokmak istemezcesine kapattım. Ani oluşundan aynı anda basınç ile birlikte başım dönmüştü. Şimdi sesler neredeyse azalmıştı ama en azından bağırarak ağlamam için iyi bir ortam ve ruh hali hazırlıyordu...

ANNESİNDEN(FERZİN)

..."Aryaaaaaaaa!"diye ses yükseldi ağzımın içinden. Elimde ne varsa yere fırlatmıştım. Termoslar patlamış etrafa saçılmış, browni ise kutusundan nereye fırladığını göremeyeceğim şekilde uzaklaşmış...
Bedenimde -yoğunluk bacak- değişik, karıncalanma gibi hisler vardı. Ama aldırmadım. Çığlıklar gittikçe yaklaşıyordu. Ve bir anda kesildi. Ne oluyordu? Kapının önüne gelince dizlerimin üstüne çöktüm ve içeriyi dinlemeye koyuldum. Buradaki sesten dolayı zorlanarak duyduğum sesin su sesi olduğuna kanaat getirirken odadan bir çığlık daha yükseldi : "-Hayır! Gidin burdan.". Ne diyordu yani? "Beni burada yalnızlığa, çaresizliğe, öfkeye, kotkuya ve... Ve ölüme.. Tterk edin" mi? Amacın ne senin kuzum? Bunu yaparak ne elde edebilirsin ki? Sadece beni, aileni , çevreni ve en çok da kendini üzer ve yıpratırsın! Buna izin vermeyeceğim!

Arya
Sakinleşmiştim. Ve ayrıca düşünmüş... Böyle ne yapabilirim ki? Sadece yıpranır ve yıpratırdım, üzer geçerdim sevdiklerimi. Aslında acıma konusunda kesin ve netim. O bakışlara maruz kalmak istemiyorum! Ama soğutamazdım ki ben etrafımdakileri. Tam tersine kucaklamalı ve arkamda güzel, işe yarar ve akla geldikçe gülmekten ağlatacak bir şeyler bırakmalıydım. Her şeyin bir sırası vardı. Sakinleştiğime göre sırada kucaklaşma vardı, hayatla , gerçeklerle... Kalktım. Ağlamama, dönen başıma rağmen kalkmıştım. Hayat mücadele,mücadele ise bunu gerektirir... Sendelemiştim ama duvardan destek alarak dengemi kazandım. Kilidi kimseye hissettirmeden yavaş yavaş çevirdim. Kapıyı açınca aşırı yükses bi çığlık koptu. Kalabalık açılarak ileride volta atan anneme yönlendirmişti beni. Koştum, koştum, koştum. Anneme sarıldım ve kokusunu büyük bir nefesle içime çektim.
"Anne!"dedim acı içinde usulca ve hemen ekledim:
"Ben ölmek istemiyorum anne. Daha yaşayacak çok şeyim var be anne!"
"Şşş!" dedi annem, işaret parmağını ağzıma gö türürken. Ama olmamıştı. Susamamıştım. Hatta ikimiz de hıçkırıklara boğularak ağlamaya başlamıştık. Arkadan da ağlayanların, burun çekenlerin seslerini duyabiliyorduk.
Başımı göğüsüne bastırdı ve saçlarımı öptü. Keşke dursaydı zaman ve hep böyle kalsaydık. Ölmeseydim ben bu hikayenin sonunda...

Arkadaşlar biliyorum bu bölüm biraz geç geldi ama maalesef imkânlar el vermiyor. Bu yıl teog olduğu ve biz zaten okula geç başladığımız için okul temposuna ayak uydurmaya çalışıyorum. Okulum zaten tam gün ve ben bir de okul kursuna kalıyorum. Biliyorum bunlar bir bahane olmamalı fakat size söz veriyorum hafta sonu her Cumartesi ya da Pazar bölümleri yükleyeceğim. Arada çift bölüm veya süpriz bölümler yapabilirim. Bu durum sadece 1. Ve 2. Teog dönemi içindir.
Şimdiden anlayışınız için çok teşekkürler. Öpüldünüz