Resimdeki Maraz
Yaklasık 20 dakikadır ilk defa insan görmüş gibi bakışıyorduk. Ama Maraz onu tanıyordu neden bilerek bizi buraya getittirdi ki?
"Sen...!!!" Maraz Ozanın üstüne sinirle ilerlemeye başladı.
Haberi yokmuydu?
"Maraz dur!" kolunu,elimden geldiğince sert tutmaya çalışarak durdurdum onu.
"Şimdi değil"
"Ne!" sesi gerçekten sertti ve ayrıca şaşırmıştıda
"Size anlatacaklarım var" titreyen sesimle yine konustum
"Gitme lütfen"
"Çimeni dinlesen iyi olacak Maraz" pis pis sırıttı.
"Yanlış bilmiyorsam kalacak yere ihtiyacınız var,değil mi?"
"Senin burada ne isin var lan alçak herif"dedi Maraz
Ozan büyük bir kahkaha patlattı
"Burası benim evim baska nerede olacağım"
"Yalan söyleme benim patronum sen değilsin lan şerefsiz"
"Evet haklısın patronun ben değilim,abim"
"Saçmalama sen bu kadar zengin değildin"
"Evet kesinlikle öyleydim...ama o dediğin öncedendi. Artık çok zenginim hemde tahmin edemediğiniz kadar. İstediğim herşeye sahibim herşeye" gözlerini bana çevirdi
"Etrafımda bir sürü kadın var.artık insan zengin olunca..."
Ondan nefret ediyordum hemde çok. Zorla dudaklarımı aralayarak konuşmaya başladım.
"Ama ben sen şöhret değilken bile seni sevmiştim... Ama sen ne yaptın...? Şimdi karşıma geçmiş nediyorsun?pislik herif!" tüm gücümle bağırdım.
Eskiden onu seviyordum sanırım evet ama şimdi önceden ona karşı olan sevgimi 10'a katlayan büyük bir nefret vardı...ondan kesinlikle tiksiniyordum.
Bu pisliğin neresini sevmiştim ki ben?
"Aşk karın doyurmuyor Çimen" dedi meymenetsiz suratını dahada çok burusturarak.
"Evet haklısın bende artık o düşüncedeyim biliyormusun
Bencede sen haklıydın aşk diye bir şey yok artık inanmıyorum öyle bir seye"dedim Daha fazla onunla muhattap olmak istemiyordum oyuzden kafamı Maraza çevirdim
"Bir an önce gidelim artık buradan köprü altında kalırım daha iyi" hızla eğilip yerden eslarımı aldım ve hızlı adımlarla çıkış kapısına doğru ilerledim. Arkamdaki ayak seslerinden Yesimle Marazında peşimden geldiklerini anlamıstım.
##
Durakta öylece oturuyoruz.
Belki bir insan oglu bize yardım eder diye bekliyoruz.Hah saçmalığa bak!
Şansımı denemek için telefonumu elime aldım.
Rehbere girdim. Ne diye giriyorsam 10 tane isim zor vardı.Kafamı arkaya attım.
"Ne kadarda zavllıyım böyle" dedim bitkin çıkan ve isyan eden sesimle. Evet sizcede öyle değilmiydim. Kuzenlerinden başka arkadaşı olmayan onlarla kuzenleriyle birlikte kimsesiz zavallıların tekiydik. Şu gencecik yaşımızda ziyan oluyorduk birşey değil.
Oysa benim hayallerim vardı.Mükemmel bir hayatım olacaktı güya.Mesela müthiş bir ask yaşayacaktım...güyaaa
Ama artık ümidimi tamamen kesmistim.
Bir korna sesiyle yerimden sıçradım. Kafamı kaldırıp sesin geldiği tarafa baktım.Bizimkilere baktığımda onlarda o tarafa bakıyorlardı.
Karşımızda bir araba durmuş bize korna çalıyordu. Kalkacak halim yoktu hiç.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA AŞKI KANITLA
TienerfictieAşka inanırmısınız? Böyle güçlü bir duygu ve böyle bir bağ varmıdır sizce? Sizi bilmem ama, Çimen inanmıyor. Hemde hiç! Tabi bu umutsuzluğu karşısına onu buna inandırabilecek birisi çekana kadar sürecektir. Arda... Kendiside buna inanmazken bu nası...
