BANA AŞKI KANITLA

2.yardımcı

Resim;Çimen

Marazın arkamda öfkeyle soluduğu nefesi boynuma değerken karşımızda ki adam konuştu. Ben ise hala olayın şokundaydım.

Bu oydu... İşe bak.

"Ooo kimler gelmiş...?  Maraz?" adamın kalın sesiyle kendime geldim. Kafamı arkaya döndürdüğümde Maraz, sinirle bana bakan gözlerini benden kaçırdı.

Adama bakarak zorla güldü. Maraz 1 kaç adım atarak eliyle beni geriye ittirdi ben Yeşime çarparken Maraz adama ilerliyordu. Yesimin gözlerinden korktuğu belliydi. Tamam kabul bende altıma ediyordum. Sonuçta böyle adamları yalnız filmlerde görüyorduk. Yeşim beni çekiştirirken

"Geri zekalı ne yapmaya çalışıyorsun?" diye homurdanmaya başlamıştı bile. Taki adam seslenene kadar.
"Şu kızlar kim?Semih içeri sok onları" işte şimdi yandık hepsi benim yüzümden ahh.

"Nevzat abi onlar benimle. İzin ver gitsinler." Maraz konuşuyordu ama boşuna adam ayağa kalkarak bize yaklaştı "Adınız ne sizin bakayım?" biz donuk donuk adama bakıyorduk ki adamın sinirleri tepesine gelene kadar...
"Ben size soru sorduğum da cevap vereceksiniz yoksa..." diyemeden kuzenim hemen atıldı aslında korkmakta haklıydı ama benim gibi yapıp belli etmese keşke.

"Yeşim, evet benim adım Yeşim, o da Çimen. " yapma ne olur korktuğunu bu kadar belli etme!

Köpek bile korkan insana saldırır ya bu hayvandan beter pislikler?

"Hıhhh işte böyle olacaksınız." adam geçip Yeşimin saçlarıyla oynamaya başlayınca Yeşimin yutkunduğunu görebiliyordum. Ben bir aptallık yapmasaydım çoktan odamızda uykuya dalmıştık bile. Peki ya şimdi bu beladan nasıl kurtulacaktık? Şimdi burada hepimiz benim yüzümden bu durumdaydık.

"Dokunma ona!" diye tısladım. Adamın sert bakışları beni bulunca masum kedi bakışımla
"Lütfen..."diye mırıldandım.
Adam pis pis sırıttı. Bana yaklaşıyordu ki bir ses bunu engelledi.

Ben Ardanın burada  olduğunu unutmuştum ki onun sesiyle tekrar aklıma geldi.

"Nevzat,onu ben istiyorum." diyerek kalkıp yanımıza doğru yürümeye başladı. Heyy dostum! İstiyorum derken?
"Ne diyon lan!" Marazın yüzündeki öfkeyi tahmin edebiliyordum ama önümdeki bu pis heriften onu göremiyordum.

"Maraz sen karışma!" dedi tam önümde duran pis moruk Arda yanımıza geldiğinde adam konuştu.
"Tabiki Arda, sana hayır diyebilirmiyim sence?"dedi adam yılışık hareketlerle. Iyyy yavşak.

"Hayır!Beni alabilmen için önce cesedimi çiğnemen lazım" işte böyle mantıksız bir cümle kurdum. Korkunca ben bayaaa saçmalıyormuşum meğer. Ah Maraz, bizide, kendinide yaktın be.

Arda bir an sırıttı. Gözlerinin içine odaklanmış bakıyordum. Taki beni kolumdan sertçe tutup sürükleyene kadar. Ben ne olduğunu anlamadan odanın kapısına kadar gelmiştik.
"Yaa bıraksana sersem şey. Gününü gösterecem ben sana bak görürsün. Yaa bırak!" ben boşu boşuna çırpınıyordum bu kaslı mandanın karşısında. Onun gücünün yarısı bile yoktu ki bende.

"Bırakın onu!" arkamdan benim canım kuzenlerim bağırsada önlerine geçen iri yapılı adamlar yüzünden bana yardıma koşamıyorlardı. Tamamen dış kapıya çıktığımızda arabasının kapısını açıp beni arabanın içine sertçe attı. Öküz gibi. Sanırım bay öküzümüz bayanlara nasıl davranılacağını bilmiyor.

"Yavaş atsana bee..." tabi atmanın yavaşı varsa. Ben cidden korkunca yada heycanlanınca bayağa saçmalıyordum.

Beni hiç takmadan şöför koltuguna geçerek arabayı çalıştırdığı gibi gaza bastı. Oradan uzaklaşırken cama yapışmış arkama bakıyordum. Herşey çok ani olmuştu. Keşke buda herzaman ki eğlenceli kaçışlarımızdan biri olsaydı.