BANA AŞKI KANITLA

Biz Neyiz?

ARDA#

Allah kahretsin!!!

Ben şimdi bu kızı ne yapıyım?

Lan nerede bu? Ya başına birşey gelirse!

HAYIR! Ben ozaman...

Ağğğ ne diyorum ben? Bu kız tam bir baş belası

"lan hiçmi hatırlamıyorsun kızım!!!"dedim sinirden bağırarak. Onun ise sadece korkudan ağlama sesleri geliyordu. Neden ağlıyorsun be külkedim? Neden?

"bir dakika..."dedi sanki birşey bulmuşcasına...

"Arda...."

"efendim,güzelim"ne?Ne dedim ben?Güzelim mi?

"Arda hani İrfan çiftlik diye bir yer var yaa... Hani çok büyük bir yer... Bu evin oralarda bir yerlerde olması gerekiyor yolda gelirken görmüştümde..."diyince anında evden çıktım arabama atladığım gibi gaza bastım.
Hemen aklıma takılan soruyu sordum

"Çimen sen neredesin"

"bir ablamızın evinde eski bir dost... Ama şimdi bunu sormanın sırasımı?" bu sorusunu hiç umursamadan yine soru sordum

"peki,nasıl onun evinde kalıyorsunda bu hale geliyorsun?"

"ya birşeyi de sorma bee beni bir an önce canlı bulda anlatırım... "
Sanırım adresi söylediği için rahatlamıştı ağlaması kesilmiş gibiydi...

Yolda giderken sağ tarafımda İrfan çiftlik yazan büyükçe bir arazi görünce bir ohh çektim.

İleride yine sağda bir kavşak görünce arabayı hemen oraya yönlendirdim.

Ormanın içinde evi görebilmek için yavaşça ilerliyordum. Acaba ne yapıyordu...?

ÇİMEN*

Halâ onu bekliyordum nerde kalmıştı bu? Yatağıma iyice büzüldüm pardon koltuğuma....

Sert bir kapı kapanma sesi duyduğumda hem olduğum yerde zıplamış hemde korkudan göz yaşlarımı yeniden tutamamıştım.

Evde birisimi vardı? Koltukta doğruldum ve anında ışıklar yandı. Ohh bee elektirikler sonunda geldi.Cesaretimi toplayarak yatakta doğruldum yavaş ve ürkek adımlarla evi turlamaya başladım.

Mutfağa giderken dış kapıya bir göz attım.

Yoo olamaz!

Cidden evde birisimi vardı?

Kapının önünde yine bir mektup vardı. Siyatı rengi kırmızı lekeler vardı önünde. Ağğ ne alaka şimdi kesin bunlar Ozanın işleri sırf beni korkutmak için. Boşuna korkmuşum bee!!!

Mektuba yaklaştım kendimi ne kadar rahatlatsamda korkuyordum elime alıp okumaya korkuyordum...

Elimi mektuba uzattım.

Dışardan yine bir ses geldi.

Bismillah... Yinemi yaa... Kimsen korkmuyom oğlum senden,defol git!

Kandırma kendini Çimen...
Korkudan altına sıçacan birazdan!

İç sesime ne kadar kızsamda ona hak veriyordum. Ne kadar cesaretli olursanız olun bu durumda ancak kendinizi avutursunuz.

Duvarın arkasına yaslandım hemen. Kimse artık kapıya sertçe vurmaya başladı şerefsiz!

"Çimeeenn! Allah kahretsin aç şu kapıyı! Buradamısın? Çimeeenn!"

Ah bir dakika bu? Buu...

"Ardaaa senmisin"

"Çimen evet benim güzelim hadi aç şu kapıyı yoksa kıracağım" diye bağırdı.

Gerçekten oydu evet.

"bekle açıyorum hemen"kapıyı açmaya çalıştım ama açılmıyordu lanet!

"Ardaaa lanet kapı açılmıyor"

"ne? Ahh Çimen güzelim biraz daha uğraş sıkışmıştır açılır"

Gaza gelip kapının ağzına sıçtım iyice en son kapı bana doğru geri tepince yere yapışıyordum ki bütün vucudum sıcak ve tarifsiz bir kokuyla sarılmıştı.

Ardanın kollarının arasında olduğumu anladığımda beni daha çok sıkarak
"iyisin"diye fısıldadı kulağıma.

Beni merak mı etmişti...?

Ona daha çok sokuldum...

Anlamıyorum... Biz neyiz?

Neden onu özlemiştim...?
Neden beni merak etmişti?

Ve biz neden şuan sarılıyorduk?

Birbirimizden yavaşça ayrıldık

"neden bana öyle bakıyorsun"dedim

"Çimen... "diyerek durdu sanki söylemek istediği birşey vardı. Eliyle ensesini oğuşturarak diğer kolunuda omuzuma koydu

"iyisin değil mi?Hem neden  buradasın...? Burası güvenlimi"
Gözlerimi büyüterek 1 kaç kez çırprıktan sonra bu seferde ben soru sordum

"neden merak ediyorsun? Hem sen beni nasıl buldun?" beni hiç takmayarak

"sen soruralara soruylamı cevap veriyorsun Çimen...? İlk sorularımı cevapla sen bakayım" diyerek ellerini beline koyarak hafif sağa eğildi sorgularmış gibi

Bende arkamı dönerek elimi kaldırarak

"şey... Burasımı...burası şeyin evi... Şeyin işte... Ya anlasana işte şeyin evi... "

"Kimin evi Çimen" diye bağırdı

"Selda ablamın... Selda" diye bağırdım bende

"eeee..."

"eve birisi girdi Arda elektirikler kesildi sesler falan geldi bende korktum kimi aradıysam ulaşamadım sen hariç" suratı düşmüştü

"Yani ilk beni aramadın"

"Yani... Şey evet çünkü seninle kavgalıydık çekindim seni aramaya..."

"Her neyse iyiysen ben gidiyorum" oldu canım

"hoopp duurr nereye? Biraz daha kalsan... Lütfen korkuyorum" kolundan tutup kendime çevirdim. Ama çevirmemle duvara yapışmam bir oldu. Ellerini de yanıma duvara yaslayarak yavaşça bana yaklaşnaya başladı

"Neden? Çimen... Ben senin neyin oluyorum? Biz neyiz?
Daha doğrusu aramızda 'biz' diye birşey varmı? Sen ve ben... " ne yapmaya çalışıyordu bu gözlerinin içine baktım. Anlamsızdı.

Gözlerinden düşüncelerini anlayamıyordum.

"Cevap ver Çimen hadi, biz neyiz?"

Bilmiyorum Ardaa...

Gözlerimi sıkıca yumdum dudaklarımı dişlemeye başlamıştım bile kafamı o şekilde duvara yaslayarak hafifçe 1 kaç kere vurdum.

"Bizz..."