Resim:kader
1 HAFTA SONRA
Artık eve iyice alışmıştım ama tek alıştığım evde değildi her karşıma çıktığında kalbimi deliye döndüren Ardayada alışmıştım iyice.
Neredeyse 2 hafta oluyordu buraya geleli. Bir hafta önce Marazı görebilmiştim Melih sayesinde oda.
Bu gün ki planım ise Ardadan izin alıp hem Yeşimi hem de Marazı görmeye gitmekti yeniden ama bu sefer yalnız gidecektim. Evin içinde Ardayı aramaya başladım tek odası kalmıştı. Kapıyı birden açtım.
"Ananın..." diyerek arkamı döndüm yarı çıplaktı çünkü pislik yaa böyle dolaşılır mı hiç
"hop yavaş gel"
"etrafta insan gibi dolaş artık evde yalnız değilsin"
"Aptalmısın kızım sen?burası benim odam" haklıydı suçlu olan bendim
"her neyse benim dışarda 1 kaç işim var gidiyorum ben"
"kimden izin aldın"
"senden alıyorum ya şimdi"
"gidebilirmiyim demedin ama gidiyorum dedin Türkçesi kıt" ne dedi ne dedi Türkçesi... kıt...mı dedi o bana
"bir kere benim ilk okulda Türkçem 5ti"
Ardanın kahkaha attığını duydum
"ne gülüyorsun be" diyerek arkamı döndüm ama dönmemle sert sıcacık bir şeye çarptım.
kafamı kaldırdım Arda.Kafamı eğdim kaslar ve baklavalar WAY CANINA be. Ben kaslarıyla bakışıyordum ve onunda beni izlediğini hissediyordum.
üstüme gelmeye başladı. Dur lan yavaş ezecen karşındaki insan onu bırak bayan
Beni duvarla kendi arasına aldı ellerini de yanıma duvara yasladı. "Ardaa..."
"Hıı" gözleri dudaklarıma kaydı
"be be benden uz uzak durur...musun" kekelemesem şaşardım zaten
Söylediklerimin zıttına daha çok yaklaşıyordu ellerimle kusursuz bedenine dokunup ittirdim diyemiyecem bir işe yaramadı ve onuda bırak bileğimden hızlıca tutarak yanlarıma duvara yapıştırdı.
Dudaklarımı öpmesine milimler kalmışken kurtarıcım zil çaldı. Geri çekildiğinde fırsattan istifade onu iterek odasından hızla çıkıp kendi odama girdim. Kapıyı da o açsın artık. Ya inanamıyorum ya bana o kadar fazla yaklaşmamalıydı ya az kalsın beni...
Hemen hızlıca hazırlandım onunla karşılaşmadan evden hızla çıktım. Bir taksi bulup adresi verdim.
araba durduğunda "geldik" sesini de duyduğumda anlamıştım artık geldiğimi kendimi toparlayarak ücreti verip taksiden indim.
Adımlarımı hızlandırarak içeri girdim. Yine o adamın kapısını çalmadan içeri daldım. Bundan sonra da çalmazdım zaten her bok bu pis adamın yüzünden olmuştu ay pardon ya ağızım iyice bozulmuştu artık.
"wayy kimler gelmiş böyle asi kızımız,buyur otur" adama seni döverim gibisinden baktım. Ay oda çok korkmuştur kesin.
"Maraz ile Yeşim nerede seninle hiç uğraşamam pislik" bu cesareti sanırım Ardanın yanında olmamdan alıyordum. Ardadan dolayı bana dokunamazdı bence.
"Çimenn inanamıyorum sen misin" arkamda duyduğum sesle sesin sahibine yani Yeşime baktım yanıma gelerek sarıldık.
Bu adamın yanında durmak istemediğimden odadan çıkarak sahilde yürümeye başladık.
o 2 hafta boyunca ne yaptıklarını anlatırken ben sabahki olayı düşünüyordum.
Marazla da karşılaşmıştık hep beraber oturup konuştuk saatin geç olduğunu fark ettiğimde onlarla vedalaşarak ayrıldım.
Eve geldiğim de çantada anahtar yoktu. Tabi ya o sinir ve aceleyeyle anahtarı almayı unutmuştum.
Mecburen zile bastım 1 kere bastım cevap yok 2 kere bastım yine cevap yok 3 cüyü elimle bastırdım bayağa bir.
Ayak sesleri duyduğum da zilden elimi çektim.
Kapı açıldı. OMG!!!
Karşımda Ardanın bu gün giydiği mavi gömleğiyle duran altında iç çamaşırından başka bir şey olamayan bir esmer güzeli duruyordu. Bu kimdi onu bırak burada ne işi vardı e hadi onu da geçtim bu hali neydi bekar yakışıklı ve genç bir adamın evinde özelliklede ne işi vardı.
"kadeerr kimmiş" Ardanın yukarıdan bağıran sesini duyunca daha da sinirlendim yoksa bunlar... Yoksa Arda bu kızla...
Hayır hayır olamazdı bu olmamalıydı.
Çimen kendine gel ne oluyo sana. neden yapmasın ki ondan beklenir. Beklenir yani.
Sinirden elim ayağım titriyordum. "sadece bir kız hayatım" sadece bir kızmı. Ben bu kızı burda saniyeler içinde boğarak öldürürüm.
üzgünüm sadece bu kadar yazabildim inşallah beğenirsiniz lütfen oy verin ve yorum yapın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA AŞKI KANITLA
Teen FictionAşka inanırmısınız? Böyle güçlü bir duygu ve böyle bir bağ varmıdır sizce? Sizi bilmem ama, Çimen inanmıyor. Hemde hiç! Tabi bu umutsuzluğu karşısına onu buna inandırabilecek birisi çekana kadar sürecektir. Arda... Kendiside buna inanmazken bu nası...