ΠΡΊΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΑΡΓΆ

κεφάλαιο 12

Αλίκη

Έχουν περάσει δύο μέρες από την τελευταία φορά που τον είδα, και για να πω την αλήθεια όσο νευριασμένη και αν ήμουν δεν μπορούσα να του κρατήσω κακία, τον αγαπάω, ξέρω ότι δεν θα έχω ανταπόκριση, αλλά δεν διαλέγεις ποιον θα ερωτευτείς και εγώ έχω διαλέξει τον Οδυσσέα. Σήμερα είναι τα γενέθλια μου , η μητέρα μου με πήρε χαρούμενη πρωί πρωί για να μου ευχηθεί, τις τελευταίες ημέρες μιλάμε πολύ, μου έχει λείψει αρκετά. Με την πρώτη ευκαιρία θα έρθει να μας επισκεφτεί.

''Χρόνια πολλά στην πιο γλυκιά φίλη που έχω '' μια χαρούμενη Αλεξία  μπαίνει στο δωμάτιο κρατώντας μια μικρή τούρτα ''ευχή '' φωνάζει και κάθεται δίπλα μου ''υγεία και ευτυχία '' εύχομαι και σβήνω το κεράκι. Επιτέλους 20, κάθε χρόνο στα γενέθλια μου, οι ευχές μου είναι απλά λιτές και με νόημα, ξέρω παλιομοδίτικο αλλά δυστυχώς για εμένα αυτά έχουν σημασία.

''Λοιπόν ετοιμάσου γιατί το βράδυ θα βγούμε έξω '' μου ανακοινώνει η Αλεξία καθώς βάζει την τούρτα πάλι πίσω στο ψυγείο, πρωί και να φάμε γλυκό, δεν μας φάνηκε καλή ιδέα.

''θα έρθουν όλοι, μια φορά γίνεσαι 20'' χαμογελάει και με αγκαλιάζει

''θα είναι και ο αδερφός μου '' της λέω κλείνοντας της το μάτι. Τις τελευταίες μέρες έχουν αρχίσει να κάνουν παρέα και από ότι φαίνεται δεν έχουμε απλό ενδιαφέρον, έτσι είναι θέμα χρόνου να τα φτιάξουν

[...]

''Γιάννη'' αναφωνώ και πέφτω στην αγκαλιά του
''χρόνια πολλά '' με φιλάει στο μέτωπο και με αγκαλιάζει πιο σφιχτά

''θα με σκάσεις '' λέω για να τον κοροϊδέψω

''η Κατερίνα; '' τον ρωτάω καθώς καθόμαστε στον καναπέ

''εμ..για αυτό ήρθα..μικρή  έλα και εσύ '' φωνάζει, τι στο καλό να έχει γίνει;

''Εγώ με την Κατερίνα πάντα ονειρευόμασταν να πάμε ένα ταξίδι...εσύ Αλεξ θυμάσαι '' απευθύνεται στην αδερφή του

''ξέρω ότι ίσως σας φανεί περίεργο αλλά σκεφτήκαμε ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να φύγουμε από την Ελλάδα, η Κατερίνα ασχολείται με τον χορό και εγώ με τα βίντεο οπότε αποφασίσαμε να πάμε στο Λονδίνο εκεί η τύχη μας θα είναι μεγαλύτερη '' λέει και τον κοιτάμε και οι δύο έκπληκτες

''εμ..τώρα τι περιμένεις να σου πούμε '' πετάγεται η Αλεξία ''δική σου η ζωή εσύ αποφασίζεις'' προσθέτω και  εγώ με την σειρά μου

''να πας και κάποια στιγμή θα έρθουμε και εμείς '' λέει τελικά η αδερφή του και τον αγκαλιάζουμε