''όχι..αγάπη μου..τι έπαθες;'' ακουμπάω στον τοίχο , τα πόδια μου δεν με κρατούν άλλο και εγώ καταλήγω στο πάτωμα ''μην με αφήσεις'' ψελλίζω και τα πρώτα δάκρυα εμφανίζονται, δεν μπορεί να γίνεται αυτό...η Αλίκη μου...δεν μπορεί
Λίγα λεπτά αργότερα ο Χρήστος με την Αλεξία είναι εδώ, μόλις με βλέπουν έρχονται προς το μέρος μου
''που είναι; η αδερφή μου που είναι;'' Τα μάτια του είναι κόκκινα όπως και της Αλεξίας
''μέσα'' δείχνω το χειρουργείο
''αγάπη μου ηρέμησε'' τον αγκαλιάζει στην προσπάθεια της να τον ηρεμήσει
''αν την χάσω '' λέει αδύναμα ενώ δάκρυα κυλάνε στο πρόσωπο του
''η Αλίκη είναι δυνατή, άντεξε μέχρι τώρα..δεν πρόκειται να μας αφήσει'' αποκρίνεται εκείνη
τι είναι αυτά που λέει; τι άντεξε; τι άντεξε το μωρό μου
''τι άντεξε;'' ρωτάω χωρίς να σκέφτομαι ενώ και οι δύο στο άκουσμα της φωνής μου γυρίζουν το βλέμμα τους για να με κοιτάξουν . Ο Χρήστος με δύο βήματα έρχετε μπροστά μου
''αν την άφηνες να σου εξηγήσει γαμωτο'' ο Χρήστος με πιάνει από την μπλούζα ''μόνο να την άφηνες..τώρα θα είχαμε προλάβει..εξαιτίας σου δεν δεχόταν καμία θεραπεία'' τι στο καλό εννοεί; ποια θεραπεία;
''Άστον Χρήστο...σε παρακαλώ'' τον τραβά από πάνω μου
''παρατάμε...η αδερφή μου είναι εκεί και πεθαίνει'' αποτραβιέται και ακουμπά στο τοίχο ''δεν θα αντέξω να την χάσω'' αφήνει το σώμα του να κυλήσει κάτω, η Αλεξία πάει δίπλα του και τον αγκαλιάζει
''είναι άρρωστη...έχει ...'' σκύβει το κεφάλι της ,
''μίλα Αλεξία'' της φωνάζω ,αυτή η αναμονή με πεθαίνει
''έχει όγκο'' λέει με μια φωνή και εγώ μένω να την κοιτώ σαστισμένος, το κορμί μου μουδιάζει, δεν μπορώ να κουνηθώ .
Η καρδιά μου σταματά και αυτό γιατί η καρδιά μου ανήκει στην Αλίκη και τώρα...τώρα μπορεί να την χάσω
***
Οι ώρες έχουν περάσει και κανένας γιατρός δεν έχει έρθει να μας ενημερώσει .Τόσο καιρό εγώ της φερόμουν απαίσια , της φέρθηκα με το χειρότερο τρόπο , την μείωσα της φώναξα, πίστεψα ότι με απάτησε ότι δεν ενδιαφέρθηκε και εκείνη πολεμούσε για την ζωή της.
Η Αλεξία μου τα εξήγησε όλα , ήταν στο νοσοκομείο, αναίσθητη, για αυτό δεν απαντούσε για αυτό δεν ήρθε και εγώ νόμιζα πως με κορόιδεψε. Ο Στέλιος όντως είχε έρθει στο σπίτι της , αλλά όχι για να την κερδίσει πίσω απλά για μια συγγνώμη και να πάρει τα πράγματα της.
VOCÊ ESTÁ LENDO
ΠΡΊΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΑΡΓΆ
Ficção AdolescenteΠολλές φορές η ζωή παίζει άσχημα παιχνίδια Ποτέ μην κρίνεις οτιδήποτε χωρίς να έχεις λογαριάσει και τις δύο όψεις Ποτέ ..ποτέ Πρόσεχε ...ψάξε...σκέψου Πριν να είναι αργά #-aalexia © 2016 - DON'T COPY THE STORY✔ Μην αντιγραψετε την ιστορια