ΠΡΊΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΑΡΓΆ

κεφάλαιο 10

Σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε έξω από το σπίτι, στέλνω μήνυμα στα παιδιά ότι θα είναι μαζί μου και ανεβαίνουμε πάνω.

''θέλεις να σου φέρω τίποτα; '' την ρωτάω καθώς κάθεται στον καναπέ, εκείνη απλά κουνάει αρνητικά το κεφάλι της. Κάθομαι και εγώ δίπλα της ενώ μια νεκρική σιωπή επικρατεί όταν τελικά αποφασίζω να την σπάσω

''θέλεις να μου μιλήσεις;'' πηγαίνω κοντά της, τα δάκρυα της έχουν σταματήσει αλλά μπορώ να διακρίνω ακόμα τον πόνο που νιώθει

''γιατί να σου μιλήσω; για να με κοροϊδεύεις για άλλη μια φορά ;'' με κοτάει με ένα ψυχρό βλέμμα και απομακρύνεται από κοντά μου

''ξέρω ήμουν απαράδεκτος πριν αλλά νόμιζα..'' γυρνάει να με κοιτάξει

''αλλά τι; νομίζεις πως όλα είναι ρόδινα, πως η ζωή μου ήταν τέλεια; Μάθε λοιπόν πως δεν ήταν και να ξέρεις , ναι αυτός ο Στέλιος ήταν μεγάλη αγάπη και δεν το χάλασα εγώ γιατί δεν σπάζεις στον ξύλο κάποιον που αγαπάς'' λέει με μια φωνή και μένω να την κοιτάω έκπληκτος,τι είπε τώρα;ποιος την χτύπησε; ποιος τόλμησε να απλώσει χέρι πάνω της;

''έλα ξεκίνα να με κοροϊδεύεις'' σκουπίζει τα δάκρυα της , εγώ χωρίς να πω τίποτα την αγκαλιάζω. Στην αρχή διαμαρτύρεται αλλά δεν την αφήνω

''τον αγαπούσα και αυτός απλά..'' φωνάζει μέσα από τους λυγμούς της

''ηρέμησε μικρή ηρέμησε'' προσπαθώ να την ηρεμήσω, την βλέπω έτσι και η καρδιά μου πονάει,δεν το πιστεύω ότι τόλμησε να την αγγίξει
Ποιός χτυπάει έναν άγγελο σαν την Αλίκη ;

Λίγη ώρα αργότερα, την έπεισα να πάει να κοιμηθεί, της έδωσα κάτι δικά μου ρούχα αν και μεγάλα της ταίριαζαν

''εσύ που θα κοιμηθείς; ''με ρωτάει δαγκώνοντας το κάτω χείλος της,μην το κάνει αυτό μωρό μου γιατί δεν το έχω σε τίποτα να σε αρπάξω και να σε φιλήσω

''θα πάω σον καναπέ'' απομακρίνομαι χαριζοντάς της ένα χαμόγελο

''εε..όχι δεν χρειάζεται '' λέει ντροπαλά και την βλέπω να σκύβει το κεφάλι της, όταν ντρέπεται είναι τόσο γλυκιά

''δηλαδή να κοιμηθώ εδώ; δίπλα σου; '' την ρωτάω και την βλέπω να κοκκινίζει

''ε..μπορώ να κοιμηθώ εγώ στον καναπέ ''χαμογελάει και με κοιτάζει με αυτά τα μεγάλα μάτια της

''δεν χρειάζεται χωράμε και εδώ'' λέω και χωρίς να την αφήσω να αντιδράσει βγάζω τα ρούχα μου μένοντας με το μποξεράκι