ΠΡΊΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΑΡΓΆ

κεφάλαιο 14

Δύο μέρες αργότερα...

''Μαμά;'' ανοίγω με δυσκολία τα μάτια μου ενώ η μητέρα μου κάθεται δίπλα μου,φαίνεται κουρασμένη .
Ο λαιμός μου έχει στεγνώσει ''νερό ''καταφέρνω να πω. Αμέσως η μητέρα μου δίνει λίγο νερό, την βλέπω να κρύβει το πρόσωπο της, κλαίει γιατί κλαίει ;

''μαμά τι συμβαίνει..γιατί κλαις;γιατί είμαι εδώ;''ρωτάω αλλά αργεί να μου απαντήσει

''ο Οδυσσέας;που είναι;'' Με το που ακούει το όνομα του ένα δάκρυ κυλάει στο πρόσωπο της ''μαμά είναι καλά..που είναι;'' ρωτώ πανικόβλητη ''αγάπη μου αυτός καλά είναι ...ο πατέρας του όμως..''

''θεέ μου όχι..πρέπει να πάω κοντά του με χρειάζεται..'' πάω να σηκωθώ αλλά με εμποδίζει

''κοριτσάκι μου δεν γίνεται..πρέπει να μείνεις στο νοσοκομείο...οι γιατροί πρέπει να σου κάνουν κάποιες εξετάσεις ''

''μαμά το καταλαβαίνεις ο Οδυσσέας με χρειάζεται πρέπει να πάω..'' πιάνω το κινητό μου και τον καλώ αλλά δεν απαντάει...δεν σταματώ να τον παίρνω ώσπου μου απαντάει

Η απάντηση του όμως δεν ήταν αυτή που περίμενα
"μην τολμήσεις να με ξαναπάρεις...τελειώσαμε...''λέει και μου το κλείνει , δάκρυα άρχισαν να ελευθερώνονται

''Τι έκανα ;''ρωτάω και χώνομαι στην αγκαλιά της μητέρας μου

''κοριτσάκι μου '' αφήνει ένα απαλό φιλί στο κεφάλι μου

''συγγνώμη'' με σφίγγει στην αγκαλιά της ....

[...]

''Μαμά'' πλέον τα δάκρυα μου έχουν σταματήσει ''πόσες ώρες είμαι εδώ; '' την ρωτάω, και την βλέπω να αργεί να απαντήσει

''κοριτσάκι μου κοιμόσουν για τουλάχιστον δύο μέρες'' αποκρίνεται και την κοιτάω έκπληκτη ''τι;'' καταφέρνω να πω

''γιατί;Γιατί είμαι εδώ;τι έπαθα;'' με κοιτάει και τα μάτια της γεμίζουν πάλι δάκρυα

''το σίδηρο σου αγάπη μου...τίποτα ανησυχητικό '' με αγκαλιάζει,

Γιατί δεν την πιστεύω;και γιατί ο Οδυσσέας μου μίλησε έτσι; δεν ξέρει ότι είμαι εδώ ; τι στο καλό έχει γίνει;

Τόσα ερωτήματα...

''Ο Χρήστος; '' την ρωτάω

''εδώ είναι έξω με την Αλεξία, πάω να τους φωνάξω'' μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο και βγαίνει από το δωμάτιο .

Ο Χρήστος δεν αργεί να εμφανιστεί, τα μάτια του είναι κόκκινα, γιατί κλαίει και αυτός ''διαβολάκι μου '' κάθεται δίπλα μου αγκαλιάζοντας με, είχε καιρό να με πει έτσι, συνήθως με αποκαλούσε έτσι όταν είχε μάθει κάτι κακό ή απλά είχε γίνει κάτι κακό και φοβόταν