ΠΡΊΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΑΡΓΆ

κεφάλαιο 8

Οδυσσέας

Έχει περάσει μια εβδομάδα από τότε που έφυγε η μικρή, ο Χρήστος είναι πραγματικά χάλια, πρώτη φορά τον βλέπω έτσι.Έκανα μαλακια και εξαιτίας μου χάλασαν την σχέση τους. Όλη αυτήν την εβδομάδα δεν έχω σταματήσει να πηγαίνω από την σχολή της αλλά κάθε φορά δεν την προλαβαίνω. Πρέπει να της μιλήσω να της ζητήσω συγγνώμη και είναι πρώτη φορά που το κάνω.Δεν ξέρω γιατί αλλά νιώθω περίεργα για αυτήν την κοπέλα, είναι η αλήθεια αν δεν ήταν αδερφή του φίλου μου απλά θα την έριχνα στο κρεβάτι μου και θα τελείωνε η υπόθεση αλλά τώρα είναι διαφορετικά, νιώθω διαφορετικά για την Αλίκη . Μου λείπει, τόσες μέρες έχω να την δω και μου λείπει...εκείνη..η γκρίνια της...τα πάντα.

Σήμερα θα πάω από νωρίς σίγουρα θα την πετύχω εκεί. Μπορεί τόσες μέρες να μου έχει ξεφύγει αλλά φτάνει θα την κάνω να με ακούσει.

Αφού ντύνομαι, κλειδώνω το σπίτι και παίρνω την μηχανή. Σε λίγο είμαι έξω από την σχολή, πολλά παιδιά είναι εδώ μεταξύ και η παρέα της, σκανάρω λίγο το χώρο και την βλέπω να έρχεται

''Αλίκη'' της φωνάζω αλλά εκείνη γυρνά ξανά και φεύγει με γρήγορα βήματα ''γαμωτο'' ψελλίζω και τρέχω πίσω της, το χέρι μου την σταματά, την γυρίζω και την φέρνω κοντά μου

''θέλω να μιλήσουμε'' της λέω ήρεμα κοιτάζοντας την, πόσο μου έλειψε

''έχω μάθημα'' προσπαθεί να απελευθερωθεί αλλά δεν την αφήνω, σταμάτα να αντιστέκεσαι ρε μωρό μου

''δεν πειράζει, για λίγο μόνο ''της λέω ελπίζοντας να δεχτεί

''όχι'' απαντά απότομα και ελευθερώνει το χέρι της

''γαμωτο μια φορά να άκουγες'' της λέω αγανακτισμένος, να σου εξηγήσω θέλω γιατί το κάνεις πιο δύσκολο;

''αντίο Οδυσσέα" με κοιτάει λίγα λεπτά ''μια επαναστάτρια δεν μιλάει σε αγόρια σαν εσένα'' λέει και χωρίς να με αφήσει να μιλήσω φεύγει, πρέπει να της μιλήσω επειγόντως, ρε Αλίκη ξεροκέφαλη που είσαι ''αυτό το κορίτσι '' την κοιτάω για λίγο και μετά φεύγω , δεν πρόκειται να τα παρατήσω.

Ενώ οι ώρες περνούν, σκέφτηκα ότι αφού δεν θα την πετύχω θα περιμένω λίγο πιο κάτω και θα την ακολουθήσω μέχρι το σπίτι. Λίγα λεπτά αργότερα και μετά από πολλούς καφέδες, την βλέπω να έρχεται, κοιτάει γύρω αλλά κρύβομαι για να μην με δει.Συνεχίζω να την ακολουθώ μέχρι που φτάνει και ενώ είναι έτοιμη να μπει, χωρίς να χάσω άλλο χρόνο την σπρώχνω προς τα μέσα και την κολλάω στο τοίχο, έτσι δεν πρόκειται να φύγει