Δύο μέρες έχουν περάσει από εκείνη την μέρα στο νοσοκομείο.
Η μητέρα μου είναι όλη την ώρα μαζί μου όπως και ο Χρήστος με την Αλεξία...Ακόμα δεν μπρώ να ξεχάσω την συνάντηση μου με την Αθηνά όσο σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να τον ξαναδώ η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή αλλά δεν μπορόυσα..φοβήθηκα.Εκείνος δεν θέλει ούτε να με βλέπει ..δεν μπορούσα να κάνω τίποτα..έπρεπε να φύγω''μαμά, πάμε;'' Ανοίγω την πόρτα ενώ ο Χρήστος με έχει στην αγκαλιά του
''Αλίκη, όπως είπαμε..πρέπει να ξεκινήσεις άμεσα'' μου λέει για μια τελευταία φορά ο γιατρός
''αγάπη μου'' η μαμά μου πιάνει το χέρι μου ''σε παρακαλώ'' βλέπω τον πόνο στα μάτια της
''Αλίκη;'' Ακούω μια φωνή από πίσω μου και αμέσως γυρνάω να δω
''Αθηνά.;.'' ρωτάω έκπληκτη
''Αλίκη είσαι καλά; άκουσα τον γιατρό, τι πρέπει να ξεκινήσεις Αλίκη;'' με ρωτάει φανερά ανήσυχη, ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερη μου ...αυτή ήταν που προσπάθησε να μιλήσει στον αδερφό της αλλά μάταια, στην αρχή είχε έρθει να μου μιλήσει αλλά δεν της είπα τίποτα Τι να της έλεγα; δεν ήθελα να με λυπηθεί..κανείς δεν θέλω να με λυπάται
''Αθηνά μου είμαι καλά απλά μια ίωση '' ψεύδομαι
''κορίτσι μου είναι καλά μην ανησυχείς'' παίρνει το λόγο η μητέρα μου βγάζοντας με από την δύσκολη θέση
''σίγουρα;'' Φαίνεται πως δεν με πιστεύει αλλά δεν το συνεχίζει Κοιτάζει πίσω της και παίρνει μια βαθιά ανάσα ''ο Οδυσσέας είναι εδώ..αν θέλεις''
''ε.....πρέπει να φύγω..συγγνώμη Θα τα πούμε '' μόλις άκουσα πως ήταν εδώ , η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά όσο και να ήθελα να τον δω, ξέρω πως δεν με έχει συγχωρέσει, εξάλλου τώρα είναι πολύ αργά, δεν θέλω να με δει σε αυτά τα χάλια. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, φεύγουμε από εκεί
Λίγο πριν απομακρυνθούμε ακούω την φωνή του, και ο Χρήστος το καταλαβαίνει και με κρατάει ακόμα πιο σφικτά''πάμε'' του λέω και φεύγουμε γρήγορα από εκεί...
Το επόμενο πρωί, ξυπνάω από τον ενοχλητικό ήχο του ξυπνητηριού. Πετάω το ζεστό πάπλωμα από πάνω μου και αφού πλυθώ, αρχίζω να ντύνομαι. Δέκα λεπτά αργότερα είμαι έτοιμη, φοράω ένα απλό τζιν με μια μαύρη μπλούζα.Δεν είναι νωρίς το πρωί οπότε αποφασίζω να πάω στην καφετερία, ακόμα και όταν δεν δουλεύω πηγαίνω εκεί .
VOUS LISEZ
ΠΡΊΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΑΡΓΆ
Roman pour AdolescentsΠολλές φορές η ζωή παίζει άσχημα παιχνίδια Ποτέ μην κρίνεις οτιδήποτε χωρίς να έχεις λογαριάσει και τις δύο όψεις Ποτέ ..ποτέ Πρόσεχε ...ψάξε...σκέψου Πριν να είναι αργά #-aalexia © 2016 - DON'T COPY THE STORY✔ Μην αντιγραψετε την ιστορια