ΠΡΊΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΑΡΓΆ

κεφάλαιο 21

Η ζωή πολλές φορές μπορεί να δείξει το σκληρό πρόσωπο της στους ανθρώπους,σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν, κανένας φυσικά δεν αξίζει κανέναν πόνο, καμιά δυστυχία. Γιατί; Γιατί όμως ζωή,καταραμένη ζωή, όπως αποκαλείσαι από πολλούς, γιατί σκορπάς τόσο πόνο στους ανθρώπους; Κανείς δεν αξίζει την δυστυχία ακόμα και οι ''χειρότεροι'' δεν την αξίζουν γιατί όλοι μας είμαστε άνθρωποι και έχουμε το δικαίωμα της ζωής.
Η ελπίδα όμως και η πίστη όλα μπορούν να τα νικήσουν, δεν χρειάζεται να τα παρατήσεις, μπες στο παιχνίδι και παίξε και να είσαι σίγουρος η ζωή θα σε ανταμείψει, μην παραιτηθείς, ποτέ μην το κάνεις γιατί κανείς δεν πέφτει χωρίς μάχη.

Πίστεψε στον εαυτό σου..πίστεψε..πάλεψε και θα δεις θα νικήσεις...

Αλίκη

Η επόμενη ημέρα είναι η ίδια, τίποτα διαφορετικό τίποτα καινούργιο. Έχω κουραστεί...δεν αντέχω άλλο. Από νωρίς το πρωί είμαι αναγκασμένη να κάνω εξετάσεις, ο γιατρός μου που με παρακολουθεί είναι εδώ και από ότι κατάλαβα μαζί με την μητέρα μου κανονίζουν για την εγχείρηση.

Δεν ξέρω αν θέλω να την κάνω γιατί η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι...φοβάμαι πολύ όχι γιατί δεν ξέρω αν θα ξυπνήσω ή ακόμα χειρότερα αν δεν τα καταφέρω αλλά πιο πολύ φοβάμαι για εκείνους την μαμά ,τον μπαμπά, τον Χρήστο ..όλους..θα πονέσουν και δεν το θέλω αυτό..δεν θέλω να πονέσουν..δεν είναι δίκαιο.

''Κοριτσάκι μου, είσαι καλά ; '' με ρωτάει η μητέρα μου , μόλις γύρισε από την Θεσσαλονίκη ήρθε αμέσως εδώ. Αφού συμφώνησε με τον γιατρό, η εγχείρηση θα πραγματοποιηθεί σε λίγες ώρες .Έχω ακόμα λίγες ώρες δηλαδή για να τους δω, έστω και αν είναι η τελευταία φορά .

''είμαι καλά μαμά μου'' ένα ψεύτικο χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη μου, ψεύτικο γιατί δεν μπορώ να χαμογελάσω, δεν μπορώ να τους κοροϊδέψω

''ο πατέρας σου..'' ξεκινά να μιλά αλλά εκείνη την ώρα η πόρτα χτυπά και η φιγούρα του πατέρα μου ξεπροβάλει, φαίνεται κουρασμένος και τα μάτια του είναι κόκκινα

''κόρη μου '' αναφωνεί κλείνοντας την πόρτα και αμέσως έρχεται κοντά μου και και με αγκαλιάζει

Η μητέρα μου χωρίς να πει τίποτα φεύγει από το δωμάτιο αφήνοντας μας μόνους

''συγγνώμη αγάπη μου'' μια λέξη που την ακούω πολύ συχνά τελευταία,μια λέξη με πολύ νόημα,μια λέξη που και εγώ η ίδια λέω στους άλλους αλλά και στον ίδιο μου τον εαυτό , συγγνώμη που δεν μπορώ να παλέψω..συγγνώμη που εξαιτίας μου περνάτε όλο αυτόν τον πόνο