ΠΡΊΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΑΡΓΆ

κεφάλαιο 11

Οδυσσέας

''Καλημέρα'' λέει ο Χρήστος και μπαίνει μέσα

''σαν το σπίτι σου'' απαντάω ειρωνικά και κλαίνω την πόρτα

Τώρα βρήκε να έρθει;

''ναι ευχαριστώ'' γελάει '' που είναι η αδερφή μου;''ρωτάει ευθύς αμέσως

''μέσα'' δείχνω το δωμάτιο

''δεν πιστεύω...'' πάει να πει αλλά αμέσως τον διακόπτω, μπορεί να είμαι φίλος του αλλά μου το είχε ξεκαθαρίσει μακριά από την αδερφή του

''φυσικά και όχι '' πετάγομαι αμέσως

Αν και πριν λίγο πήγα να την φιλήσω και εσύ το χάλασες

''αδερφούλη'' φωνάζει η Αλίκη και πέφτει στην αγκαλιά του

''αγάπη μου , με ανησύχησες πολύ εχθές'' της λέει καθώς την φιλάει στο μέτωπο ''θα μου πεις τι είχε γίνει;' την ρωτάει και την βλέπω να τον κοιτά σαστισμένη

''εε...'' χάνει τα λόγια τηςη μικρή μου

Μικρή μου; πάει το έχασα

''τίποτα το σοβαρό,έφηβοι ρε Χρήστο,τι τα σκαλίζουμε τώρα τα παλιά;''προσπαθώ να την βοηθήσω,είναι έτοιμη να πέσει κάτω από το άγχος της

''ναι έχεις δίκιο'' συμφωνεί και ο Χρήστος και την βλέπω που ξεφυσά από ανακούφιση

''ευχαριστώ '' σχηματίζει με τα χείλη της και ένα αδύναμο χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο της

''πάμε να φάμε πρωινό;'' προτείνω για να ελαφρύνω το κλίμα

''ευχαρίστως'' συμφωνούν και οι δύο, και αφού ετοιμαζόμαστε , φεύγουμε για την κοντινή καφετέρια εδώ πιο κάτω

[..]

''με έσωσες'' μου ψιθυρίζει στο αυτί. Μόλις έχουμε έρθει και ο αδερφός της έχει πάει να πάρει την παραγγελία μας

''θα μου το χρωστάς μικρή '' αποκρίνομαι κλείνοντας της το μάτι

''εκβιαστή'' με χτυπάει στον ώμο

''αυτό πόνεσε '' κάνω δήθεν τον χτυπημένο ''θα μου το χρωστάς και αυτό '' λέω και γελάμε

''ήρθα και εγώ'' πετάγεται ο Χρήστος φέρνοντας το πρωινό μας

''καλή όρεξη μικρή '' την πειράζω ενώ εκείνη μου χαμογελάει

''ευχαριστώ πολύ ..μεγάλε '' με χτυπάει στο πόδι και αυτή την φορά πόνεσε για τα καλά

Αλίκη

Αφού φάγαμε το πρωινό μας αποφασίσαμε να γυρίσουμε σπίτι
''εγώ θα πάω στην Αλεξία'' τους ανακοινώνω καθώς βγαίνουμε έξω, θα έχει ανησυχησεί, πρέπει να της μιλήσω και για τον Οδυσσέα