İZ

7.BÖLÜM

Multimedia'da Sinan Uluhan.

Afra'nın yan sınıfa gitmesi ve Tuğçe'nin sınıflarına gelmesi, 11/B'de şok etkisi yaratmıştı.
İlk ders bitmişti ve teneffüs zili çaldı.
Azra, aceleyle yerinden kalkıp Tuğçe'nin yanına gitti.

Gülümsemesini yüzüne yaydı ve;

"Tuğçe, bizim sınıfa gelmene çok sevindim." Dedi.

Ardından usulca Tuğçe'nin kulağına eğildi ve fısıldadı;

"Afra galiba benden dolayı gitmek istedi sınıftan.Senle arkadaş olduğumuzu düşündü galiba, gerçi artık öyleyiz değil mi?"

Tebessüm eden Azra, ses tonuna tüm masumluğunu ekleyerek konuşmuştu.
Ona karşılık gülümsedi Tuğçe de ve elini Azra'nın saçlarında gezdirdi.

"Öyleyiz İtalyan Kuş."

Yeni lakabı çok hoşuna giden Azra kıkırdadı.

"Kantine gidiyorum Tuğçe, bir şey ister misin?"

Kafasını hayır anlamında salladı Tuğçe Azra ise sınıftan çıktı.
Onun arkasından bakan Tuğçe ise kendi kendine mırıldandı;

"Öyleyiz tabii,öyleyiz."

Sınıftan çıkan Azra, yan sınıfın kapısında Afrayla karşılaştı, göz göze gelince her ikisi de hemen çevirdiler kafalarını. Azra kantine doğru gitti, Afra ise şaşkın olan Alara ve Yeşimle konuşmasına devam etti.

"Afra! Ya kızım biz üç senedir nerdeyse beraber tuvalete bile gireceğiz. Nerden çıktı şimdi bu sınıf değiştirme olayı?"

Sitemlerini sıralayan Alara arkadaşının mantıklı bir açıklama yapmasını bekliyordu.

Dişlerini sıkarak konuşan Afra, korktuğunu söylemekten biraz çekiniyordu.

"Alara, kes sesini. Bilmediğiniz şeyler var kızlarım. Babamın zoruyla değiştirdim sınıfı. Alt tarafı yan sınıfa geçtim ya, sanki ülkeyi terk etmişim gibi davranmayı kesin artık! Yine beraberiz merak etmeyin. Bir şey değişmedi."

Onlar konuşurken, Egemen belirdi yanlarında.
Bir kolunu Alara'nın omzuna attı diğerini ise Yeşimin.

"Naber üç maymun?"

Yeşim "Maymun" benzetmesine sinirlenip Egemen'in koluna vurdu.

Cevap veren kişi ise Afra olmuştu;

"İyiyiz, kızlara sınıf değiştirmemin açıklamasını yapıyordum."

"Kızlar, gerizekalı olduğunuzu biliyordum da bu derecesini bilmiyordum doğrusu. Ne için gelmiş olacak, benim için tabii ki."

Konuştuktan sonra kahkaha atan Egemene Alara'da katıldı.
Yeşim ise hakaretleri göz ardı etmemişti.

Gözlerini kısan Afra, biraz kızarmıştı;

"Egemen! Saçma sapan konuşma! Babam zorladı değiştirmeye."

"Ufak at da civcivler yesin aptal kız. Ha bu arada, makyajlı hâline çirkin diyordum ya daha tövbe demem, makyajsız hâlini gördükten sonra."

Lafının sokup uzaklaşan Egemen'in arkasından Alara ve Yeşim de kendilerini tutamamış gülmüşlerdi.
Onlara sinirlenen Afra, homurdanarak sınıfa geçip sırasına oturdu.

"Allah kahretsin!" Diye bağırdı ardından gözünde titreyen damlaları sildi. Akmalarına izin vermeyecekti.

Yıllardır, her şeye karşı koymuştu Afra; kavgalar etmişti, kendinden küçükleri kölesi gibi kullanıyordu, hayatından bir sürü erkek gelip geçmişti. Annesi ve babası boşanmıştı, o zaman bile tek bir damla yaş dökmemişti.
Kötüydü, kendisi de kabullenmişti bunu ve hiç pişmam olmamıştı. Ancak, Egemen, bu çocuk onun gücünü günden güne emiyordu. Çok seviyordu, çocukluğundan beri aşıktı ona, hastalanıp yataklara
düşünce Egemen diye sayıklardı. Her şeye karşı koyacak gücü vardı, bir tek o çocuğa yoktu.
Fakat, Egemen ondan hep nefret etmişti. Ve görünüşe göre bu bir ömür boyu böyle sürecekti.