4 YIL SONRA;
"Hira gerçekten çok güzel olsun inanamıyorum." diye bağıran Ece heyecanımı arttırıyordu. Gelinliğimi alırken fazla bakmama gerek kalmamıştı, ilk denediğimi almıştım. Aslında hayalimdeki gelinliği bulduğum için daha fazla bakmak istememiştim. Mavi bir gelinlik istemiştim. Beni rahat hissettiren rengi taşımak istemiştim. En mutlu günümde, en sevdiklerimle birlikte huzurlu olmak istiyordum. Bundan bir kaç yıl önce ki halimle şuan ki halimi karşılaştırdığımda yaptıklarımı farkediyordum. Kötülüğü benimsemeye çalışıyordum bu korkaklıktı. Asıl gülmek cesaretti. Herşeye rağmen mutlu olabilmek.
"Ece çok heyecanlıyım Semih beğenicek mi acaba"
Semih'le evleniyorduk bugün. Babam Bora'nın ailesini öldürmüştü. Biliyorum basit birşey değil ama yapmıştı. Bora beni babamın yaptıkları için öldürmek istemişti. Hemde aşık ederek her gün öldürmek. Kendi başaramadığı içinde Semih'i göndermişti yanıma. O tamamlayacaktı onun yarım bıraktığı işi.
Ama ben güçlü olup üstesinden gelmiştim. Beni yıkmak için bu kez başka birini göndermişti. Semih. Fakat hesaplamadığı bir şey vardı, aşk.
Kapıma geldiği gün ona bir şans verdiğimi söylemiştim ve bir süre beraber takılıp kendime aşık edicektim. Belki biraz da Semih'e acı çektirmek içindi.
Bora'ya o gün zavallı olduğunu kanıtladım. Semih'e 2 ayda kan kusturduğum için affettim ve şuan evleniyoruz. Neredeyse 4 yıldır Semih'le beraberiz ve bugün düğünümüz var.
Semih beni gördüğünde ağzı açık kalmıştı ve hala öyle bakıyordu.
"Semih ya kendine gel hadi düğünümüze bile geç kalıyoruz." dediğim de kolunu uzattı ve bende koluna girdim.
"İnanamıyorum evleniyoruz ya." dedi gülerek.
Şahitlerimiz Ece ve Umut'tu. Bu arada onlarda bir sonra ki ay evleniyorlar.
"Kaybedecek hiç bir şeyim yok sanarken kazandığımsın."
ACELEYLE YAZILMIŞ BİR FİNAL. DAHA SONRA BÖLÜMÜ DÜZELTİCEM MERAK ETMEYİN. SADECE MERAKTA KALMAYIN DİYE YAZDIM. ŞUANA KADAR YANIMDA OLAN HERKESE TEŞEKKÜRLER. ÇOK SEVİYORUM SİZİ.
