Multide Rüya :Dd Yarın internet paketim bitiyor ve 5 gün daha buradayız o yüzden bölüm yazıcam ama yayınlayamayabilirim şimdiden söylemek istedim. Bu bölümlerde Hira'nın kişiliğini yansıtmaya çalışıyorum ve arkadaşları arasındaki bağı anlatmaya çalışıyorum. Aşk'tan çok karaktere odaklıyım çünkü aşka inanan biri değilim ve Hira'yı değiştirmek istemiyorum. Neyse iyi okumalar :Dd
HATIRLATMA :
"Biliyor musun tam da kendini dışardan gördüğün gibisin. Egoist ve şımarık. Sadece kendini düşünüyorsun kimsenin sana verdiği değeri önemsemiyorsun. En önemlisi de kimsenin verdiği değeri haketmiyorsun." dediğin de sadece güldüm.
"Beni hep dışardan tanıyanlardan olucaksın şimdi git." dedim ve başımla kapıyı gösterdim.
Sinirle odadan çıktı ve beni yalnızlığımla bıraktı. En iyisiydi başlamadan bitmişti ama kendimi boşlukta hissediyordum belki de haklıydı egoist ve şımarığın tekiydim ahh boşversene yalnızlığa alışmıştım. Yalnızca bu sefer yalnızlık ağır geliyordu.
...
Bütün gece konuşmayı düşünmüştüm her seferin de tek bir şey geliyordu aklıma "ben kimsenin değerini haketmiyordum." Belki de Ece ve Umut benden sıkılmıştı. Yalnızlık taşıyamayacağım kadar ağırdı ama bende güçlüydüm belki taşıyamazdım ama ezilmezdim de.
Daha fazla dayanmak istiyor muydum bilmiyorum ama biraz düşünmeliydim. Hastaneden gizlice çıkıp eve gittim. Hiç bir odaya uğramadan kendi odama gidip yanıma bir kaç kıyafet aldım ve küçükken annem en yakın arkadaşı ve onun kızıyla gittiğimiz evin anahtarlarını aldım. Şuan boş olduğunu düşünüyordum çünkü eski bir yerdi.
Bodrum katında spor salonu vardı. En azından orada stres atardım Umut ve Ece'ye mesajla haber verirdim. Semih'i düşünmüyordum bile düşünürsem hata yapardım. Haksız değildim çünkü o benim nasıl biri olduğumu bilerek yaklaşmıştı ve verdiğim cevaptan sonra da içinden geçeni söylemişti belki öfkeyle söylemişti ama bu hiç bir şeyi değiştirmezdi.
Belimdeki acıdan dolayı yavaştım. Arabaya binip dağ evine sürdüm gerçekten yalnızlık iyi gelecekti. Eve gittiğim de kapı da bir araba vardı evde birinin olması işime gelmezdi yine de kontrol etmek için anahtarımla kapıyı açtım.
1.katı dolaştıktan sonra üst kata çıkacakken aşağıdan sesler geldi. Hatırladığım kadarıyla orada sadece spor salonu vardı.
Yavaş adımlarla merdivenlerden indim karşım da benim yaşlarım da bir kız vardı ve oldukça iyi vuruyordu kum torbasına. Beni farkedince kaşlarını çattı. Bense ona ifadesizce bakmaya devam ettim.
"Kimsin?" dedi kaşlarını düzelterek.
"Hira." dediğim de kız sanırım beni hatırlamıştı ama ben hala anlamamıştım.
"Hira ben Rüya küçükken burada beraber kalıyorduk." deyince annemin arkadaşının kızı olduğunu anladım.
"Hatırladım neden buradasın?"
"Yalnız kalmak için ama bakıyorum sende onun için gelmişsin anlaşılan ikimizde de durumlar kötü" dedi.
Küçükken iyi anlaşırdık o da aynı benim gibiydi ve birine derdimi anlatmak iyi hissettirecekti.
"Evet düşüncelerim de boğulmaya gelmiştim." dedim gülümseyerek.
"Birbirimizi boğarız o zaman." dedi ve içten bir şekil de güldü.
...
Herşeyi Bora'dan başlayarak anlatmıştım ve hiç bölmeden beni dinlemişti.
"Sinirle söylenen sözlerden biri kendi düşünceleri değil ve anlattıklarına göre Bora'dan sonra ilk defa birine ilgi duymuşsun özür dilerse affet." dediğin de haklı olduğunu düşündüm.
O da bana erkeklerden nefret ettiğini ve birine deli olduğunu anlattı. Çocuk resmen Rüya'yı çıldırtmak için varmış falan. Anlattıklarıyla kahkahalara boğuldum. Sırf çocuktan kaçmak için buraya gelmiş falan. Akşama kadar konuşmuştuk.
Uyuyacakken telefonuma mesaj geldi ve bilinmeyen çocuktandı. Uzun zamandır ortalıklarda olmaması beni şaşırtmıştı zaten.
"Okula gelmiyorsun ve benim seni görme şansımı bile elimden alıyorsun, çok kötüsün."
