ESKİDEN KALAN

12- FISTIK EZMESİ

MULTİ;Selin

Bazen ilk görüşte bilirsin,o insan senin kaderindir. Bazen bir ömür ararsın,bulunmaz..

Öykü'den

Bilinmezlik öyle bir şey ki beyninizi esir alır.Aklınızdan çıkmaz tatmin olmadıkça yer bitirir sizi.

5N1K durumundayım şuan Emir 'nereden,nasıl,ne zaman,kimden' öğrendi.Tamam tam 5N1K olmamış olabilir ama olsun öyle daha havalı duruyor.Neyse ,beynim bu sorularla etkisiz haldeyken sabah ayağım tam iyileşemediği için Ecem beni evden aldı.Ona annemin söylemediğini anlattım, oda benim gibi Emir'in nereden öğrendiğini merak etti.Emir'le okulda çıkanlar hakkında neden bir şey yapmadığımı sorup durdu.Ona karşı bir şey hissediyorum ihtimali bile onları o kadar çok sevindiriyor ki sonunda 'Öykü platonik aşkından kurtuldu' diye düşünüyorlar.Emir'in o olduğu akıllarından ucundan bile geçmiyor.Bunda ya onların dikkatsizlikleri ya da benim ona karşı diğerkilere davrandığım gibi davranmamın da etkisi var galiba.Biraz ince düşünseler bile anlayabilirler aslında ben Eray dışında kimsenin bana yakın olmasına izin vermemişim,kimse için disiplinlik bir şey yapmadım bunca zaman hele bir erkekle okuldan kaçmak asla yapacağım bir şey değildir.Böyle düşününce gerçekten de onun için yapmayacağım şeyleri yapmaya başlamışım hele ki bir erkeği bırak biriyle bile yatmazdım.Ama onunla yatmak içimde tüm olumsuzlukları,yanlış olduğuyla ilgili düşünceleri engelliyor içimi sanki huzurla dolduruyor.

Sessizlik etrafa hakimken otobüsten inip okula doğru ilerlemeye başladık.Bir süre önce bu otobüs de Emir'le beraber farklı liselerde olsa beraber gidiyorduk.Ecem'in kıkırdamasıyla ona doğru döndüm "ne oldu?"diye sordum.

"Kapının orada Aras var, sana bakıyor ama çok komik bir halde"derken hafiften kıkırdadı.Ecem normal Aras'ı gördüğünde en az benim kadar sinirlenirken bu gülmekte neyin nesi bu kızda kafayı yedi.

"Bırak şunu Emir'i bulmam lazım.Ne güzel yoktu bir haftadır nereden çıktı yine"diye söylendim.Hiç ona aldırmadan yürümeye devam ettim.

Aras'la lisenin başlarında ortak arkadaşlarla bir kaç kez bir arada bulunduk.Bana arkadaşlıktan daha yakın yavşak yavşak davranınca artık o arkadaşlarla dolayı da olsa bir araya gelmedim.Oda tavrımı anlayınca okula gelmeye başladı.Başta Ozan'ın yanına geliyordur diye üstünde durmadım.Taki okul yolunda yolumu kesip bana aşık olduğunu söyleyene kadar.Ona, ona karşı arkadaşça bile sevgi duymadığımı söylemiştim ama 'eşek ne anlar hoş laftan' diye bir söz var ya tam onluk bir laf.Sanki ona seni sevmiyorum değil de sana aşığım demişim gibi her sabah okulun kapısına gelmeye devam edip bu sefer de selam vermeye başlamıştı, ben ne kadar karşılık vermiyorsam o kadar ısrarcı olup çıktı başıma.Durup dururken olduğum yerlerden çıkmaya başladı.Yani bu Aras ve sorunları 3 yıldır devam ediyor insan bıkar diye düşünüyorsunuz siz şimdi seviyor dersiniz yoksa 3 yıldır niye devam etsin dimi yok öyle değil bu bana yakınlaşınca bende bunu kabul etmedim sonra yavşamaya devam edince ben bunu arkadaşlarının yanında rezil falan ettim ondan arkadaşlarıyla iddiaya bile girmiş beni öyle böyle elde edecekmiş, ortak arkadaşlardan öğrendim bunu da.Öz güven eksikliğim nedensizce sadece Emir'le ilgili konularda ortaya çıkıyor diğer herkese istediğimi söyler, yaparım ama konu onunla ilgili olunca kendim olmuyorum sanki onun yanında başka biri çıkıyor içimden.Diğerlerini kaybetme korkusu olmadığındandır belki de Emir'e karşı bir şey diyecek ya da yapacaksam önce aklımda tartıp ona göre davranıyorum.Diğer kişilerden farkı yokmuş gibi davranmak ne kadar zor olsa da öyle böyle yapıyorum bazen ona dalıp gittiğimi fark ettiğimde o farkına varmadan kendime geliyorum.

Bahçede gözlerim Emir'i ararken tam bulmuş hemde göz göze gelmişken adımlarımı ona yöneltirken kolumun geri çekilmesiyle arkama döndüm. Aras'ı görmemle önce suratım asıldı sonra tipini görünce kahkaha atmaya başladım. Ah! yüzü öyle bir hale girmiş ki görmeniz lazım.Kahkahalarımı bastırmaya çalışırken "Allah belanı vermiş"deyip gülmeye ya da kahkaha atmaya devam ettim dersem doğru olur.