ESKİDEN KALAN

GÜNLÜK

Mustafa Geceli-Eksik

Evet öncelikle günlüğüne başlık koyan ilk kişiyim galiba ama olsun zaten benim hiçbir şeyim normal değil.

Günlüğüm, Günlüğün. Günlük evet Günlük daha doğru olur.

Sevgili günlük,

Her şeye rağmen sevmek, her şeye rağmen beklemek ama sonucunun olumsuz olması daha çok acıtıyor insanın içini, beynini, vücudunu en çokta kalbini acıtıyor yıllardır beklediği kişinin gelmemesi.
En acısı da ne kadar istemesen de içindeki umut yok olmaya başlıyor bi zaman sonra.

Sen onun bakışını, gülüşünü, konuşmasını, hareketlerini kısaca ona ait her şeyi özlerken onun ne yaptığını, nerede olduğunu, kiminle olduğunu bilmemek ise yavaş yavaş deli olmak yolunda ilerlemektir.

Sen onu özlerken o başkasını özlüyordur belkide,
Sen onunla hayal kurarken o başkasıyla kuruyordur belkide,
Sen o yokken zor nefes alırken o kim bilir neler yaşıyordur.

Bugün hayatımdan onu çıkartarak yeni hayatıma başlıyorum.Bugün liseye başlıyorum.Onu o okulda bırakmaya kara verdim. Zor olsa da en azından artık gelmeyeceğine emi olduğum için artık kendi hayatıma bakmaya karar verdim.

Bu yazdıklarım belki saçmalık gibi gelsede ben buna uzun zaman sonra anca karar verebildim.Bunu yapmak ne kadar kolay gelsede ben bunu yapma cesaretini kaç yıl sonra bulabilirdim.

Artık o dönmeyecekti bunu kabullendim. Bu zamana kadar bana olmasa bile geri döneceğini düşünmüştüm hep,zaten ben onun yanında hiç olmamıştım ki hep uzaktan uzağa izlerdim onu hepte öyle olmasını isterdim.Doyumsuz kızlardan olmamışımdır hiç bir zaman bunu en çokta ona olan duygularımdan anlayabiliyorum. Ben hiç bir zaman onunla konuşmaya çalışmamıştım.İllah onunla tanışmam arkadaş yada başka bir şey olmam gerekiyor diye düşünmemiştim onu uzaktan izlemek, kantinden arka sırasında oturup yan yana olmayı düşünerek devam etmeyi istemiştim sadece.Onu kızlarla görünce sebepsizce kıskanmak istemiştim.Okulda onun başarıların sonucu kürsüye çıkıp sanki sadece bana bakıp konuşuyormuş gibi olmasını benimde utanıp gözlerimi kaçırmayı istemiştim.Evet daha ilk okulda olsa bile hocalar tarafından takdir edilinen çok zeki bir çocuktu.

Belkide bana lazım olan zamandı.Bence zaman kavramı için bunca yıl yeterli.4 yıl boyunca yaptığım her şeyi o görecekmiş gibi yapmak ,onun gibi başarılı olmaya çalışmak ki olmuştum da orta okulum da çok iyi başarılar elde etmiştim. Onun sayesinde başarılı olduğum için bugün anadolu lisesine başlayacaktım. Onun hobilerini fobilerini sahiplenmek.Belkide ben mi fazla abartmıştım ona olan hayranlığımı o gün yaptığı şey ilk karşılaşmamızda onu kahramanım ilan etmek aptalcamıydı diye düşünmeden edemiyorum bazen ama her zaman ona olan hayranlığım, sevgim beklide aşkım fazla gelip saçma düşüncelerimi aklımdan silmiştim.Ona aşık'mıyım yoksa sadece takıntı mı bilmiyorum.Beki de sadece kahramanımdır.

Peki şimdi ne değişti de onu beklemekten vazgeçtim?

Evet artık kesinlikle vazgeçtim ama sadece beklemekten ona olan sevgim de hayranlığım da geçmedi, geçmeyecek de.Sadece artık gelmeyeceğini kabullendim o kadar.Hayatıma geri dönmem lazım yoksa o gelse de artık burada olmayabilirdim.

Her şey bir ay önce tatildeyken annem ve babamın konuşmasına denk gelmemle başladı.Buradan evimden, etrafımdan ayrılırsam daha iyi olacağını düşündüklerini konuşuyordular. Yurt dışında ki teyzemlerin yanına taşına bileceğimizi hemde bu sayede babamında mesleğinde daha da gelişe bileceğinden bahsetmişlerdi.Bu arada babam beyin cerrahı.Orta okulumun bitmesi için bu zamana kadar beklediklerinden bahsetmişlerdi.Duyduklarımı bugüne kadar iyice düşünüp vazgeçmek için karar aldım.Ailemle uzun bir konuşma sonunda burada kazandığım anadolu lisesinden okumaya ikna edebilmiştim.Onlara düzeldiğimi ve duygularımdan kurtulduğumu söylemiştim öyle böyle ikna edebilmiştim.

Anne ve babam Ecem'in anlatmasıyla birinden hoşlandığımı ve gittiğini öğrenmiştiler, ben onun gittiği senenin yaz tatilini evde geçirirken.Başta küçük bir şey sanıp önemsememiştim ama duygularımı yok etmeye çalıştıkça daha çok onu özler oldum.Başta bana bir şey demeseler de bir süre sonra bana baya bir nutuk çekmişlerdi benim iyiliğim için sonunda psikolojik sorunlardan doktora başlamıştım.Bana deliymişim gibi bakan doktorlar.İğrenç bir şeydi o yaşta.

5.sınıfta oynadığımız saklambaçta okulun küçük kazan dairesinde kilitli kaldığımdan beri karanlık ve kapalı alan alan fobim oluştu.Bir gece yağmurlu şimşek çakarken yalnız başına bir odada kapalı kalırsan olan olur.Onun gidişinden sonra bide başıma o gece gelince iyice zayıf düşmemi sağlamıştı.İlaçlar falan derken kendimi toparladım bir süre içinde.

Şuan onun gidişinden sonra kendimi yalnız bırakmak için evimizin arkasında keşfettiğim yerde ayaklarım suda bu kağıda hayatımı özetliyorum.

Keşfettiğim yer evimizin arkasında ki ormanlığın içinde ağaçların sarmaşıkların oluşturduğu alanın içindeyim.Dışarıdan bakıldığında ağaçlardan oluşan mağara görünümünde bir yer.Bir kaç adım önünde içinde büyük kayaların olduğu dere var.Yani tam bu dünyada ki cennet gibi bir yer.Çoğu zaman buranın benim için yaratılmış bir yer olduğunu düşünüyorum.Allah'ım benden bir huzurumu almışken başka bir huzur verdi.

İlk sayfalık gayet iyi oldu bence Ecem birazdan bizde olacağı için eve dönmem lazım.Bugün lisenin ilk günü bittikten sonra lunaparka gideceğiz mutlu haber :D Bu arda Ecem ve Eray'la aynı liseye gidiyoruz.