ASKIN OYUNU (Düzenleniyor...)

ASKIN OYUNU 13 -"Bana acima"-

Sabah tam yanimda calan alarm sesine sinirlenmem gerekirken sinirlenmemin sebebini cozemeden.. ve extra olarak da dinc olarak uyanmama sasarak yatakta dikeldim. Ardindan alarmi kapatarak banyoya yöneldim. Bugun gercekten dinctim! Sanirim bunun sebebi dun gece her zamankinden tam bir saat hatta bir bucuk .. yada iki saat erken yatmis olmamdi..

Kendi kendime konusmalarimi bitirerek yuzumu yikadim. Aynaya bakinca her sabah sararmis olan suratimin suan cok daha renkli oldugunu ve yanaklarimin pempelestigini görunce ister istemez gözlerimi saskinlikla actim. Erken yatmamin uzerimde bu kadar etkisi olacagini bilmiyordum.

Gardorabima yönelerek formalarimi cikardim ve giydim. Ardindan dum duz ve belime kadar uzanan sacimi hafif dalgalandirarak aynamin karsisina oturdum. Her zamanki gibi siyah göz kalemimi ve rimelimi kullanarak dudaklarima kirmizi parlaticimi surdum. Her ne kadar rengi kirmizi olsa da dudaklarimda o kadar da fark yaratmamasi icimi rahatlatmisti... Saatime baktigimda yarim saatte hazirlandigimi fark edince yuzumde olusan koca gulumsemeye engel olamadan cantami alarak asagiya indim. Hala uyuyan anne ve babami fark edince yuzumdeki gulumseme buyumus ve keyifle dusunmeye baslamistim. Kim bilir o bir hafta icerisinde ne kadar da egleneceklerdi.. Hicbir sey dusunmeden koskoca bir bucuk hafta.. Bu gercekten iyiydi..

Kendime hemen kucuk bir ekmek arasi yaparak yemeye basladim. Ekmegim bittiginde 15 dakikamin kaldigini fark ederek hizla evden ciktim ve duraga dogru hizli adimlarla yurumeye basladim. Daha duraga varmadan onumden gecen taxiyi durdurarak bindim ve okulun yolunu tuttum. Sonunda okula vardigimda taxiciye parasini ödeyerek indim ve girise dogru ilerlemeye basladim. Daha henuz kimse iceriye girmemisti. Herkes hala bahcede arkadas gruplari arasinda sohpet icerisindeydi. Saate bakarak daha yavas adimlarla ilerlerken aklima gelen seyle duraksadim. Bugun ingilizce dersimiz vardi ve kitabimin yanimda olup olmamasi hakkinda hicbir fikrim yoktu...Hizla cantami acarak karistirmaya basladim.  Sonunda buldugumda derin bir nefes vererek cantami kapatmaya yeltendigimde iri bir bedenin carpma hiziyla sendelerken beni tutan kollarla kurtuldugumu anlayarak icimde tuttugum derin nefesi disariya verdim. Hangi ara nefesimi tuttugumu dahi bilmiyordum.. Sonunda kim olduguna bakmak aklima gelince kafami kaldirdim. Karsimda gördugum ela gözler her ne kadar butun olanlara ragmen tekrar kalp ritmimin hizini arttirsa da ona bakinca aklima gelen dunki anilarla hizla kolumdaki elini cektim ve bir adim geriledim. Ardindan kafami egerek konusmaya basladim. Onun gözlerine bakarken soguk davranamiyordum.. Bu oldukca aci vericiydi..

"Pardon."

Hizla tekrar ilerlemeye baslamisken Furkan'in kolumu tutmasiyla durmak zorunda kalmistim.

Onun agzindan cikacak tek bir sözu duymak dahi gelmiyordu icimden dunden sonra.

"Dersim var! Birakir misin?"

Tislarcasina cikan sesimle elini hafif gevsetse de eli hala kolumun uzerinde hukum surmeye devam ediyordu..

"Melis.."

Sinirle kolumdaki elini cekerek yuzune dahi bakmadan konusmaya basladim.

"Dersim var dedim."

Tekrar hareketlenerek yurumeye baslayacagimda caresizce cikan sesiyle durmustum.

"Bir gunaydin demeyi de mi cok göruyorsun artik? Hem de hicbirsey bilmeden..Hic dinlemeden?"

Tamam, onu affetmek isteyen bir tarafim vardi.. Ama kalbimin kirigini da... gururumu da, duygularimi da yok sayarak ona gidemezdim. Onu affetmek isteyen kalbim isyan ediyordu ve mantigimda bu isyana ortak olarak onu affetmemi engelliyordu..

"Vaktim yok."

Duygusuz cikan sesimle aninda verecegi cevabi dahi beklemeden hareketlendigimde binanin icine giris yaparak derin bir nefes verdim ve sinifa dogru ilerlemeye basladim. Zaten bir kac dakika kalmisti dersin baslamasina. Hizla sinifa girerek sirama oturdum. Ardimdan giren kisilere bakmadan cantamda olan ingilizce kitabini cikardim. Ilk dersimiz ingilizce idi..