ASKIN OYUNU (Düzenleniyor...)

ASKIN OYUNU 22 -Caresizlikler-

Önumde iki secenek vardi. Ya Furkan'a dönup her seyi unutacaktim.. Olabilecek her seyi göze alacaktim.. Ikinci planda olmayi umursamadan yaninda olacaktim.. Ya da, kendime bunlari yapmayi göze alamayarak kendi yolumda ilerleyecektim.. Kendi hayatimi kuracaktim.. Furkan'i unutmaya calisacaktim.. Onunla olan guzel.. kötu anilarin hepsini unutacaktim..

Gırdıgım cikmaz gözlerimin daha fazla yanmasina sebep olurken titrek bir nefes cektim icime. Ben ikinci kadin olamazdim ki.. Gururumu ayaklar altina sererek kosamazdim Furkan'a. Olmazdi bu.. OLAMAZDI. Ben bunlari göze alamazdim. Kendime bunu yapamazdim. Her gun, her saat.. tum kalbiyle yanimda olmasini istedigim adamin kalbini benden baska biriyle paylasmasina, bir an benimle, bir an baska bir kizla olmasina göz yumamazdim. Gözumden akmaya devam eden yaslarla beraber titrek sesimle konusmaya basladim. Gözlerimdeki fazla yaslar sebebiyle bugultulu bir göruntuyle karsi karsiyaydim.

"Uzgunum.. Ben bunu kendime yapamam.."

Bir sure duraksayarak gözlerine baktim. Gözlerinde görudugum aci, hayal kirikligi... Kahretsin! Canim o kadar cok yaniyordu ki! Yikilmistim... Bana bunu nasil yapardi?! Aklim almiyordu!

"Sen de artik karsima cikma.."

Agzimdan kacan kucuk hickirikla devam ettim. Susmak istiyordum...Ömrumun sonuna dek susmak! Konusmaya calisinda hickiriklarimi tutamiyordum icimde...Kim bilir ne kadar da aciz duruyordum karsisinda...

"Seni gördukce, sesini duydukca... kalbimdeki yaralari saramayacagim.. Aksine, kanayacaklar hep... Zaten senin icin de iki kizi ayni anda idare edebilmek zor oluyordur..."

"Ayni anda iki kizi idare etmek" Tekrar yuzlestigim gercekle yeniden sarsilirken yutkundum. Gözlerinin en icine baktim...En derinine inmek istedim. Ne dusundugunu bilmek istedim...! Ama imkansizdi iste. Ne dusundugunu bildikten sonra ne olacakti sanki? Ne degisecekti?! Bir "hic" oldugumu hissediyordum... Ben hayatimda hic kendimi bu kadar degersiz hissetmemistim ki! Korkuyordum... Bunu kaldiramamaktan, kabullenememekten ölesiye korkuyordum hemde!

"Bu yuzden cekiliyorum aradan. Eger tek bir kizla olmaktan zevk alamiyorsan, bir diger kiza daha ihtiyacin varsa... o kiz ben olamam. Artik birak sende... Birak ki, kendi yolumu bulup ilerleyebileyim... SENSIZ...!"

Titrek bir nefes alarak bana yalvaran gözlerle bakmaya basladi.. Ona kosup sarilmak icin nelerimi vermezdim... Birazdan sarilarak "hersey sacma bir sakadan ibaretti!" demeyi ne de cok isterdim!

"Hoscakal.."

Son kez gözlerine baktiktan sonra arkami dönup ilerlemeye basladigimda gelip beni durdurmamasi icin ALLAH'a yalvardim. Her seyi ragmen beni durdurmasini istedim!

Arkama bakmadan ilerliyordum.. Cunki eger arkama bakarsam onun yuzunu görecektim.. Ve resmen kendi kendime iskence edecektim... Attigim her adimda kalbimin daha fazla agrimasini umursamadan ilerlemeye devam ettim. Resmen onu arkamda birakarak gidiyordum...! Furkan'dan... ilk askimdan uzaklasiyordum. Canim yaniyor muydu? Hemde cok...! "Hayatimda hic bu kadar aci cekmemistim" diyebilecek kadar cok yaniyordu canim. Kalbimi sökup aliyorlardi sanki benden... Boguyorlardi.. Nefes alamiyordum artik. Attigim her adimda daha derin nefesler almak zorunda kaliyordum.. Cunki attigim her adim.. onsuz bir hayat baslangicina attigim bir adimdi.

Zar zor eve vardigimda yavasca kapiyi acarak iceriye girdim. Kapkaranlikti icerisi.. Tipki benim gibi... Kalbim.. duygularim gibi.. Atesim gibi.. Furkan gibi.. Yavasca kapiyi kapatarak odama ilerledim. Isiklari acmak icimden gelmiyordu. Aydinlik.. SUAN BANA TERSTI.. GERCEKTEN!

Yavasca odama girdigimde artik akmayi birakmis olan gözyaslarimla beraber duygusuzca pencerenin önune yurudum.. Uykum yoktu.. Bu yuzden yataga girme ihtiyaci hissetmemistim. Camimin yanindaki sandalyeye sakince kurularak disariyi izlemeye basladim. Dusundum... cok dusundum..