ASKIN OYUNU (Düzenleniyor...)

ASKIN OYUNU 34 -Yarim kalan is-

Multi- Furkan'in Melis'i izlerken ki (dikkatle bakarken ki) bakisi.

Gözlerimi usulca aralarken gözlerimi kamastiran gunes isiklarinin etkisinden kurtulabilmek icin gözlerimi ovaladim. Esneyerek elimi gözlerimden cektigimde netlesen görus alanima giren beyaz tavanim ile dun gece hizli bir birsekilde beynime akin ettiginde kafami hizla sag tarafima cevirdim.

Yoktu.

Ben yatarken gitmis olmaliydi. Oflayarak oldugum yerde dikeldim. Gitmesine uzulmustum. Onunla, onun kollari arasinda acmak isterdim bu sabaha gözlerimi.

Saate kisa bir bakis atarken 10:05 oldugunu görerek yatagimdan kalktim. Ilk is banyoda rutin islerimi hallederek elimi yuzumu yikadim. Ardindan dagilmis saclarimi elimi tarak niyetine kullanip duzelterek klasik ev topuzu yaptim. Dislerimi de fircalayarak odama gectim. Yatagimi da duzgun bir sekilde toplayip, duzelttikten sonra telefonumu da alarak asagiya indim.

Etrafta annemleri göremedigimde kaslarimi cattim. Babam bugun Pazar oldugu icin tatil olmaliydi. Muhtemel annemle özel bir seyler yapmak icin cikmis olmalilardi. Beni de yanlarina alsalar ne olurdu yani?

Somurtarak elimdeki telefona baktim. Anneme nerede olduklarina dair kisa bir mesaj attiktan sonra telefonu cebime koyarak mutfaga girdim. Buzdolabindaki kahvaltiliklari teker teker masaya indirirken ofladim. Eve yalniz yalniz takilmak sıkıcıydı!

Cebimdeki telefonu yeniden cikartarak rehberimdeki Arzu'ya tikladim.

"Ne yapiyorsun, hayirsiz?"

Mesaji gönderir göndermez annemden gelen mesaji actim.

"Babanla disaridayiz. Uyudugun icin seni uyandirmadik."

Oflayarak mesaji kapattim. Yalniz kalmak istedik demiyorlardi da!

Tekrar kahvaltiliklara dönerken yeniden gelen mesaj ile gözlerimi devirdim.

"Yamanla kahvalti yapiyoruz kanka."

Yuzumu burusturarak telefonumu tekrar cebime koydum. Sen anca Yaman'inla takil zaten!

****

İzledigim filmden fazlasiyla sıkılmısken yine ofladim. Saat öglenin ikisi olmustu ve ben Furkan'i özlemistim. Onu neredeyse hergun görmeye alismistim cunku.

Oturdugum kanepede pozisyondan pozisyona gecerken ansizin telefonumdan gelen mesaj sesiyle ters poziyon aldigim kanepede hizla dogrularak duzgun bir sekilde oturdum. Sacimin basimin dagildigina emindim.

Telefonuma uzanarak kimin mesaj attigina baktim. Ah, Furkan'di! Sonunda!

"Evde misin?"

"Evet?"diye mesaj attim hizlica. Evde oldugumu neden sormustu ki? Yoksa buraya mi geliyordu?!

"Annenler evde mi?"

Sordugu soruya karsin somurttum. Ah, maalesef yalniz yalniz takiliyordum!

"Hayir."

Elimde telefonum, gözlerim ekranda öylece gelecek yeni mesaji beklerken calan kapi ile kafami hizla kapiya dogru cevirdim. Furkan'in sordugu sorular, ve suan calan kapi tesaduf olamazdi, degil mi? Gelmis olabilir miydi?

Hizla ayaklanarak kapiya dogru kostum. Gözum giristeki aynaya takildiginda gözlerimi pörtleterek yansimama baktim.

Bol bir esofman alti ve t-shirt

Siradan, ustelik dagilmis bir ev topuzu

Esittir, bakimsiz bir ben!

Yeniden calan kapi ile kararsizlikla kapi ile aynadaki yansimama baktim. Saclarimi hizli bir sekilde acarken elimi tarak niyetine kullanarak duzeltirken ayni zamanda da umutsuz vakaymiscasina aynadaki yansimama bakmaya devam ediyordum. Saclarim duzgun bir sekle girdiginde yanaklarima hafifi tokatlar atarak pembelestirdim. Ah, simdi daha iyi görunuyordum en azindan!