Suan öylesine buyuk bir boslukta oldugumu hissediyordum ki...! Aklin ucu bagi olmayan bir boslukta öylece sallaniyordum sanki... Ne bir ruya göruyordum... ne de gözlerimi acabiliyordum. Hicbirsey dusunmeden bekliordum öylece... Sanki ben uykuya yaklasiyordum.. uyku bana..Disaridan ugultulu sesler geliyor gibiydi. Kulaklarim tikanmis gibi hissediyordum. Ugultu gibi gelen sesler yankilaniyordu sanki kulaklarimda... Beynim algima yetisini kaybetmis gibiydi... Benim hakkimda konusuldugunu tahmin edebiliyordum.. ama ne konustuklarini algilayamiyordum. Göz kapaklarimin uzerinde tonlarca agirlik varmiscasina zorlaniyordum gözlerimi acmakta... Göz kapaklarim acilmaya isyan eder gibi yoruyordu beni. Bombos hissediyordum. Butun organlarim, butun huclerelerim islevini kaybetmis gibiydi. Sadece yasadigimi biliyordum, o kadar. Burnuma dolan hastane kokusu burnumu yakiyor, migdemi bulandiriyordu. Bir sure daha zorladim kendimi gözlerimi acabilmek icin...
Son gayretimle tekrar gözlerimi acmaya calisinca yavas yavas acabilmeyi becerebilmistim. Karsilastigim ilk sey beyaz hastane tavani olmustu. Ilk önce kulaklarima ugultularcasina dolan sesler suan duzelmeye baslamis ve beynim duyduklarini algilama yatisini tekrar isleve sokmustu... Kadifemsi ses bana oylesine tanidik geliyordu ki... Gözlerimdeki bulaniklik da yavas yavas kayboldugunda gözlerimi yanimda doktorla konusan sirti bana dönuk adama cevirdim. Artik tamamen kendime gelebilmistim. Sirti bana dönuk adami bastan asagiya suzerken karsimda gördugum Furkan ile kucuk bir sok yasamis ve neden burada oldugu hakkinda saran merakla oylece kalakalmistim. Konusmak istiyordum ama konusamiyordum.. Uyandigimi göstermek istiyordum ama beceremiyordum.. Cunki en ufak bir ses cikarmak bile suan cok zor geliyordu.. Gucum yetmiyormus gibi hissediyordum ve bu beni resmen cildirtiyordu! Son olanlar film seridi gibi gözlerimin önunden gecerken yuzumu burusturarak sessiz bir nefes cektim icime. Tek bildigim Furkan'in o sirada orada ne yapiyor oldugunu deli gibi merak ettigimdi.
Sonunda uyandigimi görmeden cikan doktoru görunce son gayret konusmaya calistim.
"Furkan?"
Fisilti gibi cikan sesime Furkan'in donmesiyle icimde olusan huzura bir anlam verememistim. Sanirim onu özlemi- Ahh..Ne sacmaliyordum ben!
"Melis? Uyandin sonunda...!"
Söylediklerine bir cevap vermek istesemde veremeyince sadece derin bir nefes alarak konuyu degistirdim ve konusmaya basladim. Suan ona o saatte orada ne yapiyor oldugunu sormak istesem de vazgectim. Ne yaptigi, neden orada oldugu o kadar da önemli degildi.
"Basim ... cok agriyor.."
"Maalesef.. bu yine de dinmis hali Melis.."
Omuzlari duserken dudaklarini buzerek soyledigi seylerle uzgun oldugunu hissettirirken suanki haline bir anlam yuklemeye calismadan elimi basima göturdum. Aciyla yuzumu burustururken Furkan tekrar konusmaya basladi.
"Beyninde baloncuk oldugunu... yani anevrizma hastaliginin oldugunu neden söylemedin?"
Gözlerini gözlerime dikip söylediklerine, gözlerimi devirerek cevap verdim.
"Sana mi?"
Igneleyici ses tonumla gözlerini kacirmak yerine daha da gözlerime dikerek konusmaya basladi.
"Evet, bana."
Tekrar gözlerimi devirerek konusmaya basladim. Suan sacmaladiginin farkinda miydi acaba? Onaneydi benim hastaligimdan?!
"Gerek duymadim.."
Duygusuz ve soguk bir sestonuyla konustugumda bir sure duraksayarak devam ettim.
"Ayrica bunlari seninle konusmam gereksiz ve oldukca zor.. Seninle bunlari konusmak.. Neden konusayim ki seninle bunlari? Bana mantikli tek bir cevap söyleyebilir misin?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ASKIN OYUNU (Düzenleniyor...)
RomanceGökyüzünün güneşe olan sevdası gibidir aşk. İkisi de tek başlarına anlamsız, boştur. İkisi beraber olunca ne de güzel görünür gökyüzü, nasıl da parlar. Şafak vakti gibidir Aşkın doğuşu. Işıklarını yeni yeni yollmaya başlar kalbine. Bilirsin artık...
